Փաստ ինֆո

Ընդ որում, փոխում է դանդաղ, բայց և՝ հիմնավորապես: Հասարակությունը մեկտեղողը Արցախն է՝ հայրենի հողը և ռազմիկը, զինվորը: Մնացյալը երկրորդական են դարձել, մնացյալը՝ մնացել է ստվերում: Նախկիններ-ներկաներ, սևեր-սպիտակներ, իշխանություն-ընդդիմություն գոյություն չունի թշնամու համար: Թուրքի առջև դու մեկ անուն ունես՝ հայ ես և նա քեզնից՝ հայիցդ արդեն 20 օր է ամեն միջոցի դիմում է, որ նվաճի հայրենիքդ: Թիրախը՝ Արցախն է, մտքում՝ ողջ Հայաստանը: 

ՈՒրեմն, թիկունքում պիտի շատ հստակ լինի այն մտածողությունը, որ բազմաթիվ տարաձայնություններով հանդերձ՝ ընդհանուր թշնամու դեմ մենք նույնակարծիք ենք: Արդյո՞ք այսօր այդպես է: Արդյո՞ք այսօր պետականորեն և հանրային մակարդակում հստակ է այս գիտակցումը: Իհարկե, ստվերները կամ ֆեյքերը դեռ չեն անհետացել, բայց որոշակիորեն փոխվել են մարդկանց պատկերացումները: Այլևս կարծես պետականորեն էլ հստակ է՝ որ հայկական դրամը ոչ մի կերպ չպետք է նպաստի թուրքական սպառազինությանը:

Արդեն իսկ՝ ռուսաֆոբիան կամ՝ ՆԱՏՕ-ն առանց Թուրքիայի երազողներին չհաշված՝ կա այն գիտակցումը, որ տարածաշրջանում կրկին հնչող՝ Ռուսիա թե՞ Ամերիկա հարցադրումը ԱՄՆ-ի կամոք վերածվեց անցյալ ու նախանցյալ դարերում արդիական Ռուսիա, թե՞ Թուրքիա հարցադրմամբ: Այսինքն, մեր առջև մերկ իրականությունն է՝ դարավոր թշնամու դեմ հանդիման ենք կանգնած, իսկ նրա հետևում կրկին նրանք են, ովքեր անցյալ դարում էին, ի հավելումն, այսօր նաև՝ Թուրքիային զինող Իսրայել պետությունը:

ՈՒրեմն, աշխարհը չի փոխվել, քանզի հայը կրկին իր բնօրրանում ապրելու համար՝ գոյաբանական կռիվ է տալիս: ՈՒրեմն, ,,ռազմավարական գործընկեր,, բառակապակցությունը ընդհանուր շահի և փոխադարձ վստահելիության տիրույթում պիտի ձևակերպվի:

Մնում է հստակեցնել, թե ՌԴ-ից զատ ովքե՞ր են մեր իրական ռազմավարական գործընկերները: Հետաքրքիր է՝ մեր իրական կյանքը, հանուն հայրենի հողում ապրելու մեր անգին զոհերը, մեր աշխարհագրությունը թույլ տալի՞ս է, որ դեռ որոնումների մեջ գտնվողներ լինեն:

Հեղինակ՝ Ա.Ե

Աղբյուր` Փաստինֆո