Փաստ ինֆո

«Սեռային ինքնությունն անձնավորության կողմից իր սեռային պատկանելիության, սեռային գրավչության գիտակցումն է, որն արտահայտվում է սեռական վարքագծում: Սեռային ինքնությունը գիտությանը ըստ վերջին տվյալների՝ դինամիկ երևույթ է, փոփոխական է, սեռահասունության ընթացքում, այն է՝ 9-16 տարեկան հասակում, հնարավոր են սեռային ինքնության տարատեսակ դրսևորումներ, օրինակ՝ նույն սեռի ներկայացուցիչների միջև հայտնվի փոխգրավչություն, սակայն դա անցողիկ է և որպես ինքնություն չի կարելի համարել, որովհետև 16 տարեկանը լրանալուց հետո առանց որևէ միջամտության անձավորությունը գալիս է այնպիսի սեռային ինքնության, որն էլ հենց իր կենսաբանական սեռն է: Սեռային ինքնության անցողիկ նույնասեռ գրավչությունները, որոնք տեղ են գտնում սեռական հասունացման ընթացքում, չի կարելի համարել որևէ կերպ անձի յուրահատկություն, առաձնահատկություն, ինքնություն և պիտակել որպես այդպիսի անձ»:

Այս մասին այսօր Հանրակրթական չափորոշիչների և առարկայական ծրագրերի վերաբերյալ կոնֆերանս-քննարկման ժամանակ ասել է բժիշկ-սեքսապաթոլոգ Նարինե Ներսիսյանը:

«Սեռական դաստիարակության մասին, որպես այդպիսին, առանձին առարկա չկա, սակայն բոլոր թեմաները, որոնք սեռականությանն այս կամ այն ձևով առնչվում են, ներառված են գրեթե բոլոր առարկաների բովանդակության մեջ, կարելի է ասել՝ ներծծված են ամբողջ կրթության մեջ»

Նրա խոսքով, դա ինչ-որ չափով բարդացնում է խնդիրը՝ կապված սեռային ինքնության և վաղաժամ սեռականության հետ։

«Երբ մենք ուսումնասիրում ենք չափորոշիչները, կարող ենք տեսնել, թե այնտեղ ռեֆլեքսիվ մտածողության միջոցով ինչն է ձևավորվում երեխաների մոտ՝ կարողանալ տեսնել սեփական ցանկությունները, հակումները, ճանաչել այդ ցանկությունները, ձգտումները, իսկ մենք գիտենք, երբ մարդը գիտակցում է իր հակումը, ցանկությունը, այդ գիտակցումն ավելի մեծ ուժ է ստանում և կարող է դառնալ այդ տարիքում որպես կայուն հատկանիշ: Այս վտանգը կա և սա սեռային ինքնության վրա կարող է թողնել դրամատիկ հետք։ Այսինքն՝ մենք կարող ենք ունենալ նույնասեռ անձնավորությունների, եթե չասեմ աճ, ապա գոնե այդ երևույթի տարածում, հոմոսեքսուալ, տրանսգենդեր անձանց, այսպես ասած՝ ոչ կենսաբանական սեռի վրա հիմնված սեռականություն»։

Կրթության միջոցով սեքսուալությունը բարձրացնելը սեռական բռնության մի ձև կարելի է համարել: Այսինքն՝ պարտադիր չէ, որ բռնությունը ֆիզիկական բնույթ կրի, դա կարող է լինել նաև խոսքի միջոցով։ Եվ կրթությունը կարող է հանդիսանալ սեռական բռնություն. կուսազրկում կարող է համարվել այն, երբ 12 տարեկան երեխայի հետ սեռականության մասին ես խոսում»,- ասել է բժիշկը։

Աղբյուր` Փաստինֆո