Փաստ ինֆո

Այն, որ 2020 նշանային տարվա սեպտեմբերյան սկիզբն այսքան անուրախ է, դիմակավորված ու անդեմ, մեղքը բացառապես ներկա իշխանություններինն է, որոնք ուղղակի անկարող գտնվեցին կառավարել համավարակը, որոնք նախ՝ քաղաքական նպատակներով անտեսեցին այն, ապա՝ քաղաքական նպատակներով այն օգտագործեցին և շարունակում են օգտագործել՝ պետության և ազգի դեմ:

Ուրիշ ի՞նչ, քան ազգադավ պիտի որակվի այն քաղաքականությունը, որ նրանք իրականացնում են իրենց մշակած օտարահաճո կրթական չափորոշիչներ կոչվող անհեթեթությունը մտցնելով հայկական կրթօջախներ՝ մանկապարտեզից մինչև դպրոց և դպրոցից բուհ:

Արդեն իսկ վկայություններ կան այն մասին, թե՝ օրվա իշխանությունը բուհերում պատրաստվում է պատժիչ քաղաքականություն իրականացնել այսպես կոչված՝ կրթական չափորոշիչների հանդեպ անհնազանդություն դրսևորած դասախոսների նկատմամբ, ինչն ուղղակի ծիծաղելի է: Փաստորեն, այս մարդիկ կարծում են, թե հեղափոխությունը հնազանդների բանակ ձևավորե՞լն է:

Որքանո՞վ են իրականությանը համապատասխանում մամուլում շրջանառվող այն լուրերը, թե՝ իշխանությունները բուհերի նորացված ղեկավարությանը հանձնարարել են ուսումնասիրել և պարզել, կոնկրետ դասախոսների ակտիվության պատճառները կամ՝ ուղղությունը, հասկանալ, թե՝ «քամին որտեղից է փչում» եւ, ի վերջո, այս ամենի մեջ քաղաքական մոտիվ առկա՞ է, թե՞ ոչ։

Իրենց հեղափոխական հորջորջողները եթե «սեքսուալ» և «կոսմոպոլիտ-գլոբալիստական» քամիների հեղափոխությունից անդին այլ հեղափոխության կրող լինեին, ապա կհասկանային, թե ինչու՞ են ահազանգ հնչեցնում դասախոսները: Խոսքը, թերևս, առաջին հերթին մայր բուհի դասախոսների մասին է:

Նկատենք, որ այս դեպքում պատժիչ գործողությունները իզուր են և անիմաստ, քանի որ ի՞նչ պիտի կարողանա անել իշխանական մահակը, ասենք, բանասիրության, արևելագիտության և պատմության ֆակուլտետների՝ իրենց գործին նվիրյալ բարձր պրոֆեսիոնալներին, որոնց հետևորդները բուհի առաջադեմ ողջ ուսանողությունն է:

Ինչ վերաբերվում է «անհնազանդների» ցուցակներ կազմելու և այս համատեքստում ինչ-որ տարօրինակ հանձնարարականներին, ընդհուպ՝ հասնել նրան, որ այդ դասախոսներից շատերը բուհը թողնեն և այլն, ի սկզբանե ազգը պառակտող ու բաժանող թավիշներին հատուկ սցենարներ են: Սակայն այստեղ էլ նրանց ջանքերը դատապարտված են, քանի որ այդ դասախոսների հիմնական մասը ուսանողների կողմից սիրված ու հարգված մարդիկ են և շատ հնարավոր է, որ զանազան միջոցների դիմող իշխանությունը՝ անցանկալի դասախոսներից ազատվելու իր ցանկությամբ ուսանողությանն ուղղի իր դեմ:

Այս կերպ ներկա՝ քամու բերած իշխանությունն ավելի ու ավելի չի՞ շեշտում իր սնանկությունը: Ձեր մահակը ու՞մ դեմ է, պարոնայք, մեր ինքնության ու արժեհամակարգային կոդերի փոխանցող՝ հայագիտության ոլորտի լավագույն մասնագետների՞, որոնց կռիվը ապաքաղաքական լինելով նախևառաջ՝ պետականամետ է: Այսինքն, նրանք անում են այն գործը, որը պիտի աներ ազգային պետությունը և պետական այրը ՝ հայոց պետությունն ու պետականությունը պահպանելու, զարգացնելու և ժառանգելու համար:

Քամու բերածը քամին էլ տանելու է:

Աղասի Այվազյանն իր «Պոեմ վասն շենքի և շինության,, գրքում, որը նվիրված է բացառիկ հայի տեսակ, ճարտարապետ Ալեքսանդր Թամանյանին, մի հետաքրքիր դրվագ ունի: Երբ արդեն շատ վատառողջ վիճակում գտնվող Թամանյանին այցելում է Աղասի Խանջյանը, Թամանյանը նկատի ունենալով իր դեմ մարտնչող աղմկարարներին, հարցնում է՝ Խանջյանին՝ «Էլի՞ են աղմկում», Պետության ղեկավարն էլ պատասխանում է՝ «Աղմուկը խելք չունի»:

«Բայց ուժ ունի»՝ հակադարձում է Թամանյանը: Եվ այդժամ Խանջյանն ասում է՝ քամու ուժ է, կփչի, կանցնի, քամիները եղել են ու անցել… Հատկապես Հայաստանում,,:
Հիմա՝ թավիշն է՝ որպես քամի եկավ, փչեց ու կանցնի…

Հեղինակ՝ Ա.Ե.

Աղբյուր` Փաստինֆո