Փաստ ինֆո

Բժշկական բուհի հոգաբարձուների խորհրդի կազմում երգիչ, երգահան Վահան Արծրունին 2019-ին առաջադրվել էր ԿԳՄՍ նախարարի կողմից , իսկ նրա ընտրությունը Հոգաբարձուների խորհրդի նախագահի հասարակական պաշտոնում բավական ջերմ ընդունելության էր արժանացել և՛ բուհի ուսանողության, և՛ ղեկավար կազմի, և ընդհանրապես, ոլորտի մասնագետների շրջանում:

Իսկ ահա խորհրդի նոր կազմում Վահան Արծրունու չառաջադրումը և՛խորհելու առիթ է տալիս, և՛ շատ հստակ մեսիջներ է պարունակում:

Մասնավորաբար, հանձինս Արծրունու, մենք գործ ունենք քաղաքացիական դիրքորոշում ունեցող և ակտիվ ստեղծագործող, զգալի հետևորդներ ունեցող մտավորականի հետ, ով թավշյա հեղափոխության ողջունողների առաջին շարքերում էր, ով Փաշինյանի և նրա ձևավորած կառավարության հանդեպ սպասելիքներով և դրական ակնկալիքներով լի էր, և ով այսօր խորը հիասթափություն է ապրում ինքզինքը հեղափոխական համարող իշխանությունից:

Հարց է ծագում՝ ինչու՞: Բնականաբար, Արծրունու համար Բժշկական մայր բուհի հոգաբարձուների նախագահի պաշտոնն, ի սկզբանե խորհրդանշական բնույթ ուներ, քանի որ ստեղծագործական իր զբաղվածության պայմաններում հասարակական կարգով պաշտոն վարելն ինչ-որ տեղ գուցե ստեղծագործելու ժամանակից էր տանում: Բայց նա սիրով էր ստանձնել՝ մի կողմից բժշկությունն իր առաջին մասնագիտությունն էր, բուհն էլ՝ հարազատ կրթօջախը, նաև՝ ոլորտի ժառանգորդական կապերը, իր անվանակից պապի գործունեությունն ու բժշկագիտության մեջ կարևոր գործոնը նկատի ունենալով:

Եվ ուրեմն, ի՞նչն է հիասթափեցրել Արծրունուն: Բանն այն է, որ հանրային գործչի նրա կերպարը ցանկացած քննադատելի թեմա միանգամից է ընկալում և իր վերաբերմունքն արտահայտելով, հաճախ՝ իր հետևից տանելով այլոց: Ինչը նշանակում է, նա չի կարող տեսնել իշխանությունների բազմաթիվ սխալները և չբարձրաձայնել:
Բնականաբար, այս որոշման մեջ իր դերը կատարել է և՛ՀՀ վարչապետին ուղղված բազմաթիվ հրապարակային դիմումները առողջապահության ոլորտն ու կորոնավիրուսի դեմ պայքարը տապալած նախարարին պաշտոնանկ անելու վերաբերյալ, և՛ այն փաստի հրապարակայնացումը, որ հիվանդին ընդհուպ մահվան դուռը կարելի է հասցնել՝ հանրությանը թյուրիմացության մեջ գցելով, թե՝ բուժհիմնարկները լեփ- լեցուն են հիվանդներով, բայց ոչ մի դեպքում հիվանդին, ասենք, բժշկական համալսարանի covid-մեկուսարան չուղարկել, որն օրեր ու ամիսներ կազմ ու պատրաստ վիճակում սպասում է: Իսկ սա ոչ այլ ինչ էր, քան` բացահայտում, որ իշխանության համար գոյություն ունեն մերոնքական բուժհիմնարկներ և ոչ մերրոնքականներ:

Ասել է, թե՝ ժողովրդավարությունն ընդամենը դիմակ է ներկա իշխանության համար, և ով հանկարծ ասի՝ աչքիդ վերևն ունք կա, նշանակում է՝ անցանկալիների ցուցակում է հայտնվում անունը նրա:

Բնականաբար, այս փաստն ինչպե՞ս կարող էր նախորդ տարի Արծրունուն առաջարկած ԿԳՄՍ նախարարը շրջանցել: Դա նրան ուղղակի թույլ չէր տրվելու, քանզի ներկաները քննադատության թեթև դոզաներն անգամ չեն հանդուրժում, ուր մնաց թե՝ առողջապահության ոլորտում չարաշահումների բացահայտման արժեք ունեցող Արծրունու քննադատությունը:

Այս համատեքստում ուշագրավ է նաև առողջապահության բնագավառի ներկայացուցիչների մի տեսակ՝ ակտիվ լռությունը… ԿԳՄՍ նախարարության լռությունն էլ …խոսուն է:

Ի դեպ, վերջինս այս օրերին ազատ արվեստագետների համար դրամաշնորհային ծրագրի մասին է հայտարարում, շեշտելով, որ դրան կարող են մասնակցել միայն ԱՁ կամ ՍՊԸ գրանցածները: Հարց է ծագում՝ այս պարագայում էլ ո՞րն է ազատը…

Հեղինակ՝ Ա.Ե.

Աղբյուր` Փաստինֆո