Փաստ ինֆո

Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանի երեկվա ասուլիսի առիթը Մաշտոցի պուրակն էր:

Օրը ցերեկով հանրության և իշխանության աչքի առաջ Մաշտոցի պուրակի ծառերը բարբարոսաբար կտրելու և տարածքի բետոնապատման ու կառուցապատման, այստեղ կառուցվող սրճարանի շինարարության վերաբերյալ իր պարզաբանումները ներկայացնող Մարությանը, ընդհանուր առմամբ մուննաթի ժանրի մեջ էր, մոտավորապես այս կարգի՝ շնորհակալ եղեք, որ եկել՝ ձեզ համար 429 հազար դրամով աշխատում եմ՝ համարյա անշահախնդիր: Եթե Երևանի քաղաքապետ աշխատելիս չլինեի, հիմա գիտե՜ք ինչ փողեր կարող էի աշխատել:

Գիտեք, էլի, ժողովուրդ ջան:

Բայց, եկեք անկեղծ լինենք, հեղափոխության առաջին օրերից օդում կախված էր, որ Հայկոն նստել է Նիկոլի ականջին, թե՝ քաղաքապետ եմ ուզում լինել:

Համարյա՝ ոսկե ձկնիկի պառավի նման: Եղավ: Գնացին մարդիկ Նիկոլ ընտրեցին, քաղաքապետ Հայկո ունեցան երևանցիները:

Նա ասում էր, որ եկել է ճոպանուղին, միանգամից՝ 3 մետրոյի կայարան կառուցելու, Երևանի բոլոր վթարային վերելակները փոխելու, օպերան սրճարաններից մաքրելու, Երևանը կանաչ օազիս սարքելու:

Սակայն, ինչպես օրերս տեսաք՝ նա, հենց նույն Հայկոն, որ 2012 թվականին Մաշտոցի պուրակը ժողովրդին վերադարձնելու համար պայքարողներից էր, որ գիշերներ էր լուսացնում պուրակի տարածքում՝ քաղաքային իշխանություններից պահանջելով ապամոնտաժել այնտեղ առկա ժամանակավոր տաղավարները, քաղաքապետի պաշտոնին հայտնվելով՝ իր և իր պայքարի ընկեր հ/կ-ների ու քաղակտիվիստների նվաճում-պուրակը փուռը տվեց:

Միասին տվեցին: Հայկ Մարությանն ՝ իր հմուտ բանակցությունների շնորհիվ, ակտիվիստներն էլ՝ իրենց անտարբերությամբ, քանի որ արդեն կամ իշխանավոր են, կամ՝ իրենց երազած իշխանությունն ունեն, կամ էլ՝ այլևս փողոցային պայքարների համար չեն վճարվում:

Երեկ Մարության Հայկը հայտարարում էր՝ թե՝ ես լավագույն լուծումն եմ բերել, ես կարողացել եմ սեփականությունը վարձակալություն դարձնել, որն ավարտվելուց հետո՝ պուրակը վերջապես մերը կլինի… Այս հատվածում իսկական դերասանություն էր նրա արածը, քանի որ 40 տարին «էշ մի սատկի, գարուն կգա» տարբերակ է և երևանցիներին ուղղակի էշի տեղ դնելու պես մի բան:

Երկրորդ, նրա բոլոր լոլոները, թե՝ նախորդ իշխանությունների որոշումների ձեռը կրակն եմ ընկել, ո՞նց կարո՞ղ էի թույլ չտալ, չէ՞ որ մարդու սեփականությունն էր պուրակի այսքան ու այսքան հատվածը: Հո՞ բուլդոզերը չէի նստելու և հողին հավասարեցնեի…Նա կդիմեր դատարան և իր իրավունքը կկարողանար պաշտպանել…:

Այստեղ ասում ենք՝ ստոպ, քուանշ, պարոն քաղաքապետ, իսկ օպերայի հարակից տարածքի սրճարանները ապամոնտաժելու ժամանակ այդ բաները՝ սեփականության վկայական, դատարանով մարդու սեփականության իրավունքը պաշտպանելու իրավունք և այլն, չկայի՞ն, որ բուլդոզերի բաժին դարձրիք՝ դըմփ-դըմփ-հու տարբերակով:

Այդ մարդիկ էլ բոլոր փաստաթղթերն ունեին, որոնց շնորհիվ օրենքով պաշտպանված էր նրանց սեփականության իրավունքը: Բայց դուք թքած ունեցաք օրենքի և իրավունքի վրա: Իսկ միգուցե բոլորովին ա՞յլ տեղ է թաքնված շան գլուխը:

Ասենք, օպերայի տարածքի սրճարանատերերի հետ ընդհանուր հայտարարի չեկաք, իսկ այ, Մաշտոցի պուրակի խնդրո առարկա հատվածի սեփականատեր հարկայինի բարձրաստիճան պաշտոնյայի՝ Կարեն Կարապետյանի հետ, շրջանառվող տեղեկություններով, եկել են:

Ի՞նչ է սա, եթե ոչ՝ քաղաքային իշխանություն-կառուցապատող փոխշահավետ գործարք՝ երևանցիների հաշվին և նրանց խաբելով:

Հեղինակ՝ Մարինե Մինասյան

Աղբյուր` Փաստինֆո