Փաստ ինֆո

ՄԻԵԴ միջանկյալ միջոց կիրառելու մասին որոշումները պարտադիր են և ունեն նույն պարտադրականությունն, ինչ հարցն ըստ էության լուծող ՄԻԵԴ-ի վճիռները։ Այս մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց միջազգային իրավունքի մասնագետ, «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր Սիրանուշ Սահակյանը։

Ավելի վաղ հայտնել ենք՝ Գագիկ Խաչատրյանը շարունակում է մնալ քրեակատարողական հիմնարկում՝ չնայած նրան, որ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը բավարարել է նրա դիմումը ու միջանկյալ միջոց կիրառել ՝ ՀՀ կառավարությունից պահանջելով ապահովել նրա առողջական վիճակին համարժեք բուժում քաղաքացիական հիվանդանոցում։

Սիրանուշ Սահակյանը նշեց, որ անձամբ չի ընթերցել ՄԻԵԴ որոշումը, մինչդեռ շատ կարևոր է, թե ՄԻԵԴ-ն ինչ ձևակերպումներ է տվել, մասնավորապես՝ ժամկետային տեսանկյունից ինչքան ժամկետում է ստիպել պետությանը՝ քաղաքացիական հիվանդանոց տեղափոխելու համար, միգուցե նրբությունը հենց դրանում է, սակայն արձանագրեց, որ ՄԻԵԴ միջանկյալ միջոց կիրառելու մասին որոշումները պարտադիր են և դրանց չկատարումն առաջ է բերելու հետևանքներ՝ ՀՀ համար։

«Չեմ կարծում, որ պետությունն այդքան ռեսուրս և հեղինակություն ունի՝ միջազգային դատական կառույցի դեմ դուրս գալու համար։ Նման փորձերը դատապարտվելու են, նման փորձերը բացասական հետևանքներ են առաջացնելու պետության և պետության քաղաքացիների նկատմամբ»,- ասաց Սահակյանը՝ նշելով, որ հատկապես կարևոր է հասկանալ, թե ինչ ժամկետ է տրված կառավարությանը, ապա հավելեց. «Կարող է նշել՝ անհապաղ ապահովել բժշկական օգնություն քաղաքացիական հիվանդանոցում և կարող է ժամկետ տալ, օրինակ նշել, որ եռօրյա ժամկետում կամ մեկ շաբաթվա ընթացքում կազմակերպեն տեղափոխումը։ Այստեղ պետք է հասկանալ, գործընթացի կազմակերպման տեսանկյունից, օբյեկտիվորեն ընթացակարգեր կան, որի հարցով զբաղվում է պետությունը և առաջիկա օրերին ի կատար կածվի դատարանի միջանկյալ որոշումը։ Վստահ կարող ենք լինել, որ, եթե ՄԻԵԴ-ը տեսնի՝ չկատարելու, նենգափոխելու, նենգափոխելու բովանդակությունը, ապա նման գործելակերպն անպատիժ և անպատասխան չի մնալու»։

Ինչ վերաբերում է ՄԻԵԴ-ի կողմից կիրառվող սանկցիաներին, Սիրանուշ Սահակյանը մանրամասնեց, որ դրանք կարող են լինել բազմազան՝ քաղաքականից սկսած մինչև տնտեսական, կարող են պետությանը զրկել ձայնի իրավունքից, պետության քաղաքացիների նկատմամբ կիրառել տարբեր սահմանափակումներ՝ տեղաշարժի, վիազների, բանկային հաշիվների, պետության այլ երկրներում գտնվող գույքի նկատմամբ կարող են սահմանափակումներ կիրառվել, կարող է վտանգվել պետություն-այլ միջազգային կազմակերպություններ հարաբերությունները, իսկ թե կոնկրետ որ միջոցը կընտրվի, կախված է հանգամանքներից։

«Սկզբում օգտագործում են ավելի թույլ միջոցներ և, եթե պետությունը չի համապատասխանեցնում իր վարքագիծը ՄԻԵԴ վճիռներին, գնում է դեպի խստացում և ավելի են կոշտանում ներգործության միջոցները»,- նշեց Սահակյանը։

Հեղինակ՝ Իզաբել Սահակյան

Աղբյուր` Փաստինֆո