Փաստ ինֆո

Այգեպարը Հայաստան-Ադրբեջան սահմանին ամենամոտ տեղակայված գյուղն է: Սահմանամերձ մեր այս բնակավայրի աշխարհագրական դիրքն այնպիսինն է, որ գտնվում է հակառակորդի զինված ստորաբաժանումների ուղիղ վերահսկողության տակ։ Թշնամու դիրքերից գյուղը բաժանում է ընդամենը մի քանի մետր հեռավորություն։

Հայկական տարածքը հակառակորդի համար տեսանելի է անգամ անզեն աչքով։

«Տանից դուրս չենք գալիս, ամենքն իրենց ապաստարաններում են, խփած տեղերից զգույշ ենք լինում, բաց տարածքով չենք քայլում, դուրս չենք գալիս հիմնականում»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում պատմել է այգեպարցի կինը։

Հուլիսի 12-14-ը տեղի ունեցած հայ-ադրբեջանական ռազմական ագրեսիայի հետևանքով Այգեպարն ամենաշատն է տուժել: Գյուղը մի քանի օրում երկու անգամ գնդակոծության է ենթարկվել ադրբեջանական հրետանու կողմից։ Կիրառվել է ականանետ և Դ-30 հաուբից: Հրետակոծության հետևանքով վնասվել են ավելի քան մեկ տասնյակ տներ, որոնցից մի քանիսը բնակության համար այլեւս պիտանի չեն։ Թշնամու ականը թիրախավորված հարված է հասցրել նաև գյուղի մանկապարտեզին, կոտրվել է մանկապարտեզի տանիքը, որտեղ 20 երեխա է հաճախում։ Ռմբակոծության հետևանքով տուժել է նաև տեղի գինու գործարանը, խափանվել գյուղը սնուցող գազատարը, էլեկտրոէներգիան, որոնք արագ վերականգնվել են: Գյուղում շուրջօրյա հերթապահություն է սահմանել Արտակարգ իրավիճակների նախարարությունը։ Բարեբախտաբար, գյուղում մարդկային կորուստներ և վիրավորներ չկան։ Վնասը միայն նյութական է. «Առավոտյան ժամը 4-ի կողմերը կրակոցներ սկսվեցին, ժամը 5:20-ի կողմերը արկերից մեկը բաժին է ընկել Այգեպարի մանկապարտեզին, ավերածություն է եղել։ Էսի թշնամու արած չի, անասունի արած ա։ Երեխաների վրա կրակողը մարդ կոչվելու իրավունք չունի»,- «Փաստինֆո»-ին ասում է Այգեպարցի տղամարդը։

Մեր նկարահանող խումբը Այգեպարում հանդիպել է ռմբակոծվող գյուղը ոչ մի վայրկյան չլքած գյուղացիների հետ, ամենատարեց բնակչուհին ասաց. «Ապրեն մեր էրեխեքը, մեր հերոս տղաները, որ իրենց կյանքը մահի տակ դրած կռվում են։ Եթե նրանց թողնեն, որ անցնեն դրանց, Քռի ղրաղը մեկ կբրախեն դրանց, Ղազախից հետ կվերցնեն մեր տղաները։ Ես մեծ կին եմ՝ ինչ լինում է թող ինձ լինի, իմ էրեխեքին թող բան չլինի, բոլորն էլ իմ էրեխեքն են, ոչ մեկի մազը թող չծռվի»։ Թոռն էլ՝ ադրբեջանական ագրեսիայի ապացույցները՝ ականների մասնիկները բռի մեջ պահած ասում է՝ տարածքից ենք հավաքել։

Այգեպար համայնքի բնակիչները պատմում են՝ ռմբակոծությունից հետո անվտանգության նկատառումներից ելնելով տներից ու դուրս են գալիս խիստ անհրաժեշտության դեպքում միայն, սակայն գյուղի բնականոն առօրյան փորձում են անխաթար պահել.«Ուզում ենք մեր հողին, մեր ջրին տիրություն անենք, պահենք։ Վախն էլ մարդու մոտ բնական է, վախ էլ կա, հնարավոր չէ, որ չվախենանք, բայց միևնույն ժամանակ գերադասում ենք ավելի շուտ մեզնից դեն նետել վախի զգացմունքը ու համարձակություն ձեռք բերելով, իրար թև ու թիկունք դարձած, իրար հույս տալով, որ մենք չենք, մեր թիկունքում հայկական հզոր բանակն է, առաջ ենք շարժվում»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է գյուղի դպրոցի նախկին տնօրենը։

Մանրամասները՝ տեսանյութում։

Նվարդ Մանվելյան

Տիգրան Նադարյան

Արթուր Սուքիասյան

Այգեպար-Երեւան

Աղբյուր` Փաստինֆո