Փաստ ինֆո

Միայն հացիվը՝ այսօր սոսկ տպավորություն չէ, իրական է, ներկա իշխանությունների համար միայն հացիվն է գործում, քանի որ մշակույթի, հոգևորի դռները իսպառ փակված են: Ոչ եկեղեցի, որ թատրոն ու համերգասրահ, ոչ՝ թանգարան ու պատկերասրահ: Դռները գոցված են՝ անհայտ ժամանակով: Իսկ մինչ այդ բուհերում և դպրոցներում մայրենի լեզվի և գրականության ժամերն են կրճատվում, եկեղեցու պատմություն առարկան է հանվում դպրոցից, հեռու չէ օրը՝ պետական ֆինանսավորումից զրկվելով թատրոններ կկանգնեն փակման առջև…: Վերջինս սկսեց մշակույթի ոլորտի ժ/պ Նազենի Ղարիբյանը և հիմա կորոնավիրուսը պատրվակելով ԿԳՄՍ-ն որոշել է իրականացնել:

Իսկ ո՞վքեր են որոշողները՝ կառավարման ոլորտից հեռու, փողոցից՝ ժողովրդի ուսերին իշխանության եկածնե՞րը, որ ժողովրդավարությունից են ճամարտակում օրնիբուն: Նրանք ժողովրդին հարցրե՞լ են, թե՝ համաձա՞յն է, որ ասենք, Արմեն Մազմանյանի հիմնադրած «Գոյ» թատրոնը պետական ֆինանսավորում չունենա և հայտնվի ճակատագրի քմահաճույքին: Թատրոն, ուր Ջորջ Օրուելի «Անասնաֆերմա» ներկայացման ժամանակ մշտապես անշլագ է…Եվ ոչ միայն…

Այն, որ Հայաստանում կա 22 պետական թատրոն, ներկաների աչքը ծագում է, մտածում են՝ շատ են՝ թատրոնները, բերեք՝ օպտիմալացնենք, համ էլ՝ դրա հաշվին բյուջեն կավելանա: Օրերս մշակույթի փոխնախարարներից մեկը եթերից հայտարարում էր, թե՝ մշակույթի գերատեսչությունն իր վրա սոցիալական բեռ կրելու կառույց չի, ի՜նչ խաբար է 22 թատրոն… Ասել կուզի, թե՝ մշակութային քաղաքականությու՞ն մշակող կառույց է: Իսկ ո՞րն է այդ քաղաքականությունը, որո՞նք են առաջնահերթությունները, վերը թվարկածնե՞րը:

Տեսնե՞ս, մշակույթի ոլորտի գերատեսչությունում մեկը մտա՞ծում է, թե այս ամենի ավարտից հետո ո՞նց են իրական բեմ վերադառնալու օպերան և բալետը, երբ ամիսներ շարունակ փորձեր չեն արվում, թե՞ օպերայի և բալետի ակադեմիական թատրոնն էլ թավիշը պատրաստվում է վերածել տոտալիտար աղանդ համարվող կյանքի խոսքի քարոզչատեղիի:

Ընդհանրապես, ի սկզբանե շատ մեծ հարցական է՝ ինչպե՞ս է, որ հսկա մոլերն ու սուպերմարկետները բաց են համավարակի պայմաններում, ուր հազարավոր մարդիկ են մտնում միաժամանակ, սակայն, ասենք, պետական պատկերասրահը, մատենադարանը, բազմաթիվ այլ թանգարաններ տևական ժամանակ արձակուրդում են և չի էլ քննարկվում նրանց բացման հարցը: Նկատի ունենանք, որ թանգարաններում առավել հնարավոր է պահպանել սոցիալական հեռավորությունը, քան, ասենք՝ սուպերմարկետում: Դպրոցների և բուհերի մասին էլ արդեն մոռացել են, այս տարի առաջին դասարանցին պիտի տառերը հեռավար սովորի…
Այսինքն, ի՞նչ, հաց և տեսարաննե՞ր՝ գլոբալիստ-պոպուլիստների կատարմա՞մբ:

Դե իհարկե, իսկ ի՞նչ պակաս թատրոն է Ազգային Ժողովը, ինչ պակաս՝ մեկ դերասանի թատրոն է ներկայացվում կառավարության նիստերի ժամանակ: Եվ կամ՝ կորոնայի դեմ պայքարի աբսուրդի ժանրի «մասկի-շոուները», որ ամեն օր տեսնում ենք ոստիկանության կատարմամբ…

Թումանյանն անգերազանցելի է ասել՝ «Դերասանությունը գեղեցիկ է բեմի վրա, ուր խաղում են, բայց նա գարշելի է կյանքի մեջ, ուր ապրում են: Դրա համար էլ բեմի վրա խաղացողները շնորքով մարդիկ են, իսկ կյանքում խաղացողները ցածերն ու կեղծավորները»: Թումանյա՛նն է ասել…

Հեղինակ՝ Ա.Ե.

Աղբյուր` Փաստինֆո