Փաստ ինֆո

«Հույսը միշտ չէ, որ լավ բան է, քանի որ հույսից մինչեւ հուսահատություն անգամ կես քայլ չէ

Հայաստանյան քաղաքական կյանքի փազլը/խճանկար/ կամաց-կամաց հավաքվում է եւ երկու տարվա վաղեմության գործողությունները աստիճանաբար հասնում են տրամաբանական ավարտի։ Պահը հասունացավ եւ, ոչ այնքան ընդդիմադիր ուժերի շնորհիվ, պահը հասունացավ իշխանությունը զավթած վարչապետի շնորհիվ։ Ակնհայտ է, Նիկոլ Փաշինյանը այդպես էլ չկարողացավ դառնալ վարչապետ։ Մարդը երբեք չի փոխվում։ Սա աքսիոմ է։

Փաշինյան Նիկոլը ուղնուծուծով ընդդիմադիր,խմբագիր, մուտիտ անող հռետոր է, առանց փաստերի մեղադրանք ներկայացնող եւ ուռճացնող անձ։ Նա այդքանն է կարողանում անել։ Երբ դա անում էր ճիշտ տեղում եւ ժամանակին, դեռ , «ուտվում էր», անգամ՝ շատերի համար դուրեկան ու հաճելի։ Բայց, երբ Փաշինյանը սկսեց իշխանական ամառանոցում, կառավարության շենքում, Ազնավուրի հուղարկավորությանը, Ստեփանակերտի հրապարակում շարունակել իր անփոփոխ գիծը՝ ճառ ասել, բորբոքվել ու բորբոքել, մանիպուլացնել ու խաբել, թավիշը մարդկանց աչքը խոթել, /ընդ որում, այդ թավշի հետ ինքը առհասարակ կապ չուներ, ուրիշ առիթներով բազմից բացատրել եմ, թե՝ ինչու/ շատերի համար բացվեց տհաճ իրականությունը՝ այս մարդը իր տեղում եւ իր ժամանակի մեջ էր իրենից ինչ-որ բան ներկայացնում։

Իսկ իր մշտական կերպարից դուրս՝ վարչապետի պաշտոնում նրա բոլոր քայլերը եւ գործողություններն ու ելույթները պարզապես վատ ծաղրանկար են հիշեցնում, խզբզանք։ Երկու տարի ՀՀ վարչապետի պաշտոնում նստած Փաշինյան Նիկոլը այդպես էլ չդարձավ վարչապետ, գործադիր մարմնի ղեկավար, երկրի ղեկավար։ Մնաց նույնը՝ եւ մարդիկ սա տեսնում են, վարդագույն ակնոցները դեն են նետված։ Սրա մեղավորը նույն ինքն է՝ Փաշինյանը, սա կատարվեց նույն Նիկոլ Փաշինյանի շնորհիվ։

Աղբյուր` Փաստինֆո