Փաստ ինֆո

Երբ ամիսներ շարունակ երկրի ղեկավարի մակարդակով մարդկանց ասֆալտին փռելու, պատերին ծեփելու սպառնալիքներ են հնչում, երբ արդարադատություն իրականացնողները վնգստացող են անվանվում, նախկին իշխանության ներկայացուցիչները կամ քաղաքական հակառակորդները՝ շնաբարո դուրսպրծուկներ, երբ երկիրն օրենքի ուժով ղեկավարելու փոխարեն երկրի ղեկավարը նախընտրելով այսպես կոչված սամասուդը և առանց աչքը թարթելու ի սկզբանե սևերի ու սպիտակների բաժանած հասարակության մեջ «Յուքոմ»,-ի սեփականատերերից բիզնես խլելու օրինակով առանց դատ ու դատաստան կանխավ օրինականացնում է սամասուդի ժանրը, ուրեմն, կառավարման տարբեր օղակներում և հասարակության տարբեր շերտերում այս մոտիվացիան իր արտահայտությունը պիտի գտնի ըստ ճաշակի: 

Եվ բոլորովին պատահական չպետք է լինի, որ երեկ միաժամանակ Հայաստանի մի շարք ինստիտուտներ փաստեցին իրենց բացակայության մասին:

Նախ՝ կառավարությունը փաստեց իր անկարողության մասին, որը պարտավոր է ձեռք մեկնել սոցիալապես դժվարին վիճակում հայտնված իր քաղաքացիներին՝ ինչպես դա անում են հարևան, բնավ ոչ՝ հարստության մեջ լողացող երկրները: Դեռ առավոտից ՀՀ կառավարության ղեկավարը հպարտ քաղաքացիներին հասկացրեց, որ կոմունալների վճարումների հետ կապված իր վրա հույս չդնեն, քանի որ ինքը հաշվարկների մեջ սխալվել է: Ըստ ամենայնի, այդ պահին հպարտ քաղաքացիները մտածեցին, որ իրենք էլ նրան վարչապետի աթոռին բազմեցնելու առումով են սխալվել:

Ապա՝ Ազգային Ժողովի իշխանական փոխխոսնակ Ալեն Սիմոնյանն ու ընդդիմադիր «,Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության ղեկավար Էդմոն Մարուքյանը՝ վարչապետի վարքաբանությամբ կամ ընդօրինակելով նրան, միաժամանակ՝ թքած ունենալով ժողովրդի վրա՝ պառլամենտական շոու բեմադրեցին ՝ մեկմեկու անվանելով է՛լ «քաղաքական տրյապկա, է՛լ անբարոյալանի վաստակ…»: Վերջինս Էդմոն Մարուքյանիի որակումն էր գործընկերոջը, իսկ իրեն վերագրվածը առաջինն էր: Ալեն Սիմոնյանի կատարմամբ փորձ արվեց նվաստացնել կին ընդդիմադիր պատգամավորին՝ Անի Սամսոնյանին՝ դրանով հանդերձ «սամասուդ» անելով ինքն իրեն։

Իսկ արտակարգ դրության մեջ գտնվող երկրի օրն ավարտվեց կառավարման համակարգում տիրող բացարձակ բեսպրեդելի մասին նշանային մի գույժով, որն իրականում գուժում էր Հայաստանում կառավարման համակարգի մահը: Պտույտ ի շրջանս յուր՝ դեպի 90-ականներ, երբ պետական համակարգում օրենքը սամասուդն էր դարձել՝ նույն մոտիվները տարածելով հանրային սեգմենտի վրա:

Այս տրամաբանությամբ՝ դժվար չէ պատկերացնել, թե՝ Գեղարքունիքի մարզի Նորատուս /կամ՝ մեկ այլ համայնքի/ գյուղի տղամարդիկ եթե խնդիր են ունենում միմյանց հետ, քեն կամ վրեժ, ինչ կերպ պիտի լուծեն այն: Բնականաբար, նրանց խորթ է օրենսդիրների լեզվակռիվը՝ «քաղաքական տրյապկա», «անբարոյականի վաստակ», «Կոշիկ լպստել» և համանման ոճով: Նրանց սամասուդն ուրիշ է: Նրանց սամասուդը միանգամից է և դաժան: Սիցիլիական մաֆիայի օրենքներով: Ընդ որում, դա կարող է լինել ոստիկանության և երկրի ոստիկանապետի ներկայությամբ, հիվանդանոցում և այլուր՝ այս սամասուդը էթիկական մանրուքներ հաշվի չի առնում: Նախ ինքնաձիգերից արձակված կրակոցներով սպանվում է երկու անձ, ապա՝ ոստիկանների ներկայությամբ հարձակում կատարվում հիվանդանոցի վրա... իսկապես որ ոստիկանությանը սամասուդ անելու այլ տարբերակ դժվար էր պատկերացնել։

Եվ ստացվում է, որ արտաքին ճակատում բազմաթիվ մարտահրավերներ ունեցող և դրանք անպատասխան թողած, խոտորնակին՝ խոտորնակը թշնամու դեմ կիրառելու փոխարեն այն արտահայտվում է կիրառումը ներքին կյանքում: Հայը հային է սպանում:

Երկիրը սևուսպիտակի բաժանած ուժը նաև սամասուդի մասին բարձրաձայնող ուժն է՝ երկրի վարչապետի մակարդակով….

Հեղինակ՝ Արթուր Գահնապետյան

Աղբյուր` Փաստինֆո