Փաստ ինֆո

Մենք մեր քրեակատարողական համակարգն ավելի արագ տեմպերով պատժողական բնույթից պետք է վերափոխենք վերականգնողական բնույթի, այն այսօր մեծ հաշվով շարունակում է մնալ պատժողական բնույթի: Այս մասին այսօր ԱԺ Մարդու իրավունքների պաշտպանության մշտական հանձնաժողովի նիստի ժամանակ ասաց ՀՀ Մարդու իրավունքների պաշտպան Արման Թաթոյանը:

Նա շեշտեց, որ ՔԿՀ-ներում պետք է ներդրվի անձի նկատմամբ վստահության կանխավարկածի գաղափարն ու հենց այն պահից, երբ դատապարտյալը ՔԿՀ է մուտք գործում, պետք է սկսել նրան նախապատրաստել ազատ արձակման:

«Դատապարտյալի համար պետք է հստակ լինի այն ճանապարհը, որով նա քայլելու է և որը նրան տանելու է ազատ արձակման: Մենք մարդու հետ սոցիալ-հոգեբանական նորմալ աշխատանքներ չենք տանում, նրան պահում ենք խցում և հաճախ 24 ժամվա ընթացքում նա ընդամենը մեկ ժամ է դուրս գալիս զբոսանքի ու վերջում ասում ենք՝ դու պատրաստ չես ազատ արձակման, հետևաբար պայմանական վաղաժամ ազատ արձակումը մերժվում է: Ես կարծում եմ, որ սա սխալ է, և պետությունն իր ռեսուրսների բացակայության պատճառով բացասական հետևանքները չպետք է մարդու վրա դնի, մարդը մեղավոր չէ, որ պետությունը նորմալ ռեսուրս չունի, ճիշտ քաղաքականություն չի տանում ու դանդաղեցնում է նրա ազատ արձակումը»,-ընդգծեց ՄԻՊ-ը:

Նա հայտնեց, որ 2019թ-ի տվյալները վկայում են, որ պայմանական վաղաժամկետ ազատման հարցի վերաբերյալ դիմում է ներկայացրել 1138 դատապարտյալ և նրանցից միայն 212-ն են ազատվել, այսինքն` 19 տոկոսը:

«Երբ մարդը պատժի ժամկետի համապատասխան մասն անցնում է դիմում է ազատ արձակման համար, կա երկու մարմին, որը պարտավոր է զեկույց նախապատրաստել՝ քրեակատարողական ծառայության կենտրոնական մարմինն ու պռոբացիոն ծառայությունը, որը մեր համակարգի ամենաչկայացած կառույցներից մեկն է: Քրեակատարողական ծառայության տրամադրած զեկույցների դրական պատասխանը կազմում է 10 տոկոս, իսկ բացասականը՝ 90 տոկոս, իսկ պրոբացիոն ծառայության տրամադրած զեկույցների 23 տոկոսը դրական է, իսկ 77 բացասական: Պրոբացիոն ծառայությունը նման ցուցանիշ չպետք է ունենար, այն պետք է հակակշիռ հանդիսանար, սակայն այսօր շատ դեպքերում պրոբացիոն ծառայությունը զեկույց չի էլ տալիս, քանի որ ռեսուրս, մարդկային կարողություն չկա»,-ասաց ՄԻՊ-ը:

Թաթոյանի խոսքով, ՔԿՀ-ներում բժշկական ծառայության հետ կապված խնդիրներ կան, քանի որ բժիշկն ազատազրկվածին ընկալում է որպես ազատազրկված և ոչ թե պացիենտ:

«Մենք խնդիր ունենք բժշկական գաղտնիքի ապահովման հետ կապված, խնդիր կա, երբ հետազոտություններն արվում են անվտանգության ծառայության աշխատակցի ներկայությամբ: Բժշկական գաղտնիքն այն առումով չի պահպանվում, որ քրեակատարողական ծառայողն ամեն ինչ գիտի ազատազրկված հիվանդության հետ կապված՝ ինչ դոզայով դեղ է պետք, ինչ դեղատեսակներ են պետք: Դեպքեր կան, երբ մտնում ես խուց՝ մարդը տոպրակով դեղեր ունի իր մոտ, բայց դա ինչպես է հայտնվել՝ հանձնուքով է եկել: Եվ սրանք ևս համակարգային խնդիրներ են»,-ասաց ՀՀ ՄԻՊ-ը:

Աղբյուր` Փաստինֆո