Փաստ ինֆո

Քանի որ այժմ իսկապես արտակարգ պայմաններում ենք ապրում, կրթական գործընթացը չկանգնեցնելու միակ ճանապարհը դա հեռավար կրթությունն է, որն ինչ-որ իմաստով փրկություն է: «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում այս մասին ասաց հոգեբան Կարինե Նալչաջյանը:

Հոգեբանը դրական է գնահատում ստեղծված իրավիճակի նմանատիպ լուծումը: Կարինե Նալչաջյանը համաձայն է, որ կա մտահոգություն այն առումով, որ այսկերպ երեխաներն ավելի կախվածություն կունենան համակարգչից, համացանցից, սակայն նշում է մինչ այս էլ այդ խնդիրը եղել է և միշտ էլ կշարունակի լինել. «Եթե օբյեկտիվ նայենք, մեր երեխաները, միևնույն է, էկրանի մոտ շատ են ժամանակ անցկացնում: Նրանք անընդհատ իրենց հեռախոսների մեջ են, մուլտֆիլմեր են նայում, խաղեր են խաղում: Իսկ հիմա, եթե ժամանակի մի մասը հատկացվում է դասերին, կրճատվում է խաղերի և մուլտերի ժամանակը, ապա վատ չէ»,-նկատեց հոգեբանը:

Վերջինիս կարծիքով 21-րդ դարի քաղաքակրթությունն ինչ-որ առումով էկրանային է, ինչը վատ է, սակայն այս դեպքում հոգեբանը գտնում է պետք չէ ուռճացնել վտանգները: Հակառակը լավ է, որ գտնվել է այս ձևը և երեխաների կրթական պրոցեսը կանգ չի առել:

Հարցին արդյոք հեռավար կրթությունից հետո դպրոցական կյանքին վերադառնալուն ընտելանալը դժվար չի լինի, Կարինե Նալչաջյանը նկատեց ցանկացած փոփոխություն և անցում իր մեջ որոշակի սթրեսային, փոքր կամ մեծ ճգնաժամային պահեր է պարունակում. «Օրինակ հիմա, երբ անցնում են այս հեռավար ձևին, սա էլ է որոշակի սթրեսային վիճակ: Նոր է, անսովոր, անգամ ուսուցիչների և դասախոսների համար է այդպես: Ինչ-որ նոր բանի անցումն ադապտացիայի գործընթաց է պահանջում: Եթե նորից անցնենք բնականոն կրթական պրոցեսին, գուցե մի փոքր անսովորություն լինի, որովհետև մարդկային հոգեկանն իներցիայի հատկանիշն ունի: Այնպես որ սկզբում գուցե մի թեթև անսովորություն լինի, բայց շատ արագ հունի մեջ կմտնեն»,-ասաց հոգեբանը:

Կարինե Նալչաջյանի կարծիքով հեռավար պրոցեսից արդյունավետ ինչ-որ տարրեր կարող ենք կիրառել նաև հետագայում մեր կրթական գործընթացի մեջ:

Դիտարկմանը, որ մի շարք երկրներ, այդ թվում Գերմանիան, ԱՄՆ-ն, դպրոցականների տնայինները թղթային տարբերակով են ուղարկում, հոգեբանն ասաց. «Օրինակ իմ թոռնիկի պարագայում շատ առաջադրանքներ նա գրում է հենց տետրի մեջ, այնուհետև մայրը նկարում և ուղարկում է ուսուցչուհուն: Այնպես որ երեխան գրիչի հմտություններից լրիվ չի զրկվում: Նա նստած գրում է»,-ասաց հոգեբանը: Նա ընդգծեց անգամ ուսանողներն են ոգևորված այս տարբերակից. «Կարելի էր մտածել, որ ուսանողները կխուսափեն և նրանց համար հարմար առիթ կլինի, որ դասերին չմասնակցեն, բայց տեսնում եմ, որ ուսանողների ճնշող մեծամասնությունը դրական դիրքորոշում ունի այս առումով»,-հավելեց Կարինե Նալչաջյանը:

Վերջինս վստահեցրեց, որ մինչ այս էլ կար համակարգչից կախումը, ընդ որում դա ավելի շատ ժամանցային բնույթ էր կրում, իսկ այժմ ավելի օգտակար և արդյունավետ նպատակ ունի: Դե իսկ համացանցից կախվածության գլոբալ խնդիրն էլ կա և, ըստ հոգեբանի, կշարունակի լինել:

Աղբյուր` Փաստինֆո