Փաստ ինֆո

Սփյուռքի նախարարության լուծարումից հետո ստեղծված ՀՀ վարչապետի աշխատակազմի սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատարի գրասենյակը թեպետ անցյալ տարվա հունիսից ունի ղեկավար հանձինս՝ Զարեհ Սինանյանի, սակայն այս կառույցն, ըստ էության, անունը կա, ամանում՝ չկա տարբերակով ստեղծված մի բան է: 

Իր գործառութային նպատակների շրջանակում հերթապահ բառերի շարանից անդին վերջինիս կատարելիք գործնական աշխատանքը պիտի լիներ հայրենադարձության գործընթացի կազմակերպմանն աջակցություն ցուցաբերելը, որն անցած ժամանակահատվածում ուղղակիորեն տապալվել է, քանի որ մատների վրա կարելի է հաշվել այն դեպքերը, որ սփյուռքի մեր հայրենակիցները մշտական բնակության նպատակով ընտանիքներով ներգաղթել են Հայաստան:

Ասել է, թե՝ հեղափոխությունից հետո ակնկալվող սփյուռքահայերի հոսքը սպասվող ներդրումային բումին զուգահեռ ուղղակի անշարժ վիճակում է շարունակում մնալ:

Նկատելի է, որ սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատարի գործառույթը՝ ՀՀ-ի և հայկական սփյուռքի գործակցության ապահովման կապերի ամրապնդման առումով նույնպես տեղից չի շարժվել, և այս բնագծում ոչ միայն առկա, այլև՝ հեռանկարային որևէ շոշափելի ծրագիր կարծես գոյություն չունի:

Փաստն այն է, որ շուրջ 8 ամիս գործունեություն ծավալելով Զարեհ Սինանյանի պաշտոնական այցերը սահմանափակվել են ՌԴ-ով և Կիպրոսով, մինչդեռ Հայաստանի այլ կարևոր գաղթօջախներին վերջինս մոտ անգամ չի եկել: Հետաքրքիր է, մոտ չի՞ եկել, թե՞ նրան թույլ չի տրվել մոտենալ:

Ընդ որում, ՌԴ կատարած այցից հետո վերջինիս հարցազրույցը Ազատություն ռադիոկայանին ակնհայտ մինորային տրամադրությամբ էր, քանի որ ոչ մի ռեալություն չէր պարունակում, բացի այն, որ որոշ միջին ու մանր գործարարներ «եթե-ապա» բառախաղով «ցանկություն» էին հայտնել ներդրումներ կատարել Հայաստանում: Ինչ վերաբերվում է ՌԴ-ից ներգաղթյալների հոսքին, ապա իրականում այն հետհեղափոխական շրջանում ուղղակի կանգ է առել:

ՈՒշագրավ է, որ տարիներ շարունակ Հրանուշ Հակոբյանին քննադատող ներկաները նույնիսկ «Արի տուն» ծրագրից վեր թռիչք չկարողացան ունենալ: Ընդամենը անունը փոխեցին, այն էլ՝ նեղացրին՝ «Արի տուն»-ը՝ «Քայլ դեպի տուն» դարձնելով: Քայլ, որ կարող է արվել կամ չարվել:

Ինչ վերաբերվում է արևելյան /Իրան, Լիբանան և այլն / և եվրոպական ու ամերիկյան դասական հայ գաղթօջախներին, ապա տպավորությունն այնպիսին է, որ այս համատեքստում վարչապետի կողմից սփյուռքի հետ կապված քաղաքականության ապահովման և սփյուռքի հետ տարվող աշխատանքների միասնականության ապահովմանն ողջ գործընթացը կենտրոնացած է վարչապետի տիկնոջ՝ Աննա Հակոբյանի ձեռքում:

Տպավորությունն այնպիսին է, որ սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանին այսօր փոխարինում է Աննա Հակոբյանը:

Հեռու չգնանք, հենց երեկ լրահոսը ծանուցեց, որ վերջինս մարտի 3-ին կմեկնի ԱՄՆ,ապա՝ Բրազիլիա և Արգենտինա:

Ոչ միայն այս, ընդհանրապես, վարչապետի տիկնոջ այցերի հաճախականությունը և աշխարհագրությունը հայկական սփյուռքի գաղթօջախներ՝ հետաքրքիր խորհրդածությունների առիթ է տալիս: Մանավանդ, որ այդ հանդիպումների ընթացքում նա ինտենսիվ հանդիպումներ է ունենում տեղի հայ համայնքների, ավանդական կուսակցությունների ներկայացուցիչների, գործարար աշխարհի մարդկանց և ներդրողների հետ:

Սա չի՞ նշանակում արդյոք, որ սփյուռքի գործերի հանձնակատարի պաշտոնը բացարձակ ձևական բնույթ ունի, իսկ իրականում վարչապետն այն վերապահել է յուր տիկնոջը, որի բազմաթիվ հանդիպումների արդյունքը, ընդհանուր առմամբ, մնում է անտեսանելի և անշոշափելի Իսկ գուցե հենց այդ նպատակո՞վ վերացվեց սփյուռքի նախարարությունը:

Հեղինակ՝ Աննա Աթանեսյան

Աղբյուր` Փաստինֆո