Փաստ ինֆո

Պետական մարմինները միմյանց հետ համագործակցելու փոխարեն լրացուցչի պարտավորություններ են սահմանում քաղաքացիների համար։ Այս մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց փաստաբան Մինաս Մուրադյանը՝ անդրադառնալով աշխատավարձն անկանխիկ վճարումների մասին արդարադատության նախարարության հայտարարությանը։

Հիշեցնենք, որ 2020թ. հունվարի 1-ից Երևան քաղաքում 10 և ավելի աշխատող ունեցող գործատուն վճարումները կատարում է անկանխիկ եղանակով: ԱՆ-ն փետրվարի 17-ին տարածած հայտարարությամբ այդ մասին իրազեկող հայտարարության մեջ նշել էր, թե «Հարկադիր կատարումն ապահովող ծառայությունում պարտավորություն ունեցող այն քաղաքացին, որի աշխատավարձը փոխանցվում է բանկային հաշվեհամարին և կիրառվել է արգելանք, կարող է ներկայացնել գործատուի կողմից տրված համապատասխան տեղեկանք՝ «Դատական ակտերի հարկադիր կատարման մասին» ՀՀ օրենքի 56-րդ և 58-րդ հոդվածների հիման վրա ընթացք տալու համար»։

Փաստաբանը Մ.Մուրադյանը նկատեց, որ վերոգրյալ «կարող է» արտահայտությունը շատ քաղաքացիների մոտ կարող է ընկալվել ոչ թե որպես իրավունք, այլ՝ պարտականություն։ Ընդ որում՝ փաստաբանն արձանագրեց, որ պարզաբանված չէ, թե չներկայացնելու դեպքում ինչ է լինելու, մինչդեռ՝ պետք է հստակեցվեր, որ տեղեկանքը չներկայացնելու դեպքում վարչական մարմինը պարտավոր է կատարել և դա կանի։ Այլ կերպ ասած՝ վարչական մարմինը, այս դեպքում՝

Հարկադիր կատարումն ապահովող ծառայությունը, պարտավոր է ստուգել դրամական պարտավորություն ունեցող քաղաքացու հաշվեհամարին մուտք գործած գումարի աղբյուրը։ Մուրադյանի խոսքով՝ թեև քաղաքացին պարտավոր չէ ներկայացնել համապատասխան տեղեկանք, բայց դա ներկայացնելու դեպքում հնարավոր կլինի գործընթացն արագացնել։

Հարցին, թե օրենքն ինչ է նախատեսում, երբ դրամական պարտականություն ունեցող քաղաքացին չի ներկայացնում գործատուի կողմից տրված տեղեկանքը, փաստաբանն ասաց. «Ելնելով այն կանխավարկածից, որ վարչական մարմինը չի կատարում իր պարտականությունը և քաղաքացին չի ներկայացնում տեղեկանքը, կստացվի այդ գործընթացը կձգվի։ Օրինակ՝ Պողոս Պողոսյանն ունի 1 մլն պարտավորություն և այդ չափով բանկում իր հաշիվների վրա առկա է կալանք։

Եթե նա ընդունվի աշխատանքի, աշխատավարձը փոխանցվի բանկ, որտեղ արդեն 1 մլն դրամի չափով կալանք է դրված և, եթե ոչ մեկը ոչ մի քայլ չանի, պետք է սպասի այնքան, մինչև 1 մլն դրամից ավել գումար լինի, որ կարողանա այդ ավել գումարն օգտագործել։ Մինչդեռ՝ օրենքի համաձայն վարչական մարմինը պետք է շատ արագ պարզի արգելանքի վերցված գումարի աղբյուրը՝ իրականացնելով անհրաժեշտ գործողությունները, հակառակ դեպքում՝ քաղաքացին պետք է իր վրա վերցնի այդ մարմնի գործառույթը և տեղեկանքն անձամբ տրամադրի»։ Բացի այդ՝ փաստաբանը մտահոգված է ևս մեկ հանգամանքով։ Նրա խոսքով՝ սա կարող է վատ անդրադառնալ այն աշխատողների վրա, ովքեր ունեն որևէ պարտավորություն, սակայն չի ցանկանում, որ այդ մասին տեղեկանա գործատուն, քանի որ վերջինս, իմանալով աշխատակցի Հարկադիր կատարումն ապահովող ծառայությունում պարտավորությունների մասին, կարող է նույնիսկ ազատել աշխատանքից՝ չցանկանալով գործ ունենալ խնդրահարույց աշխատակցի հետ։

Հարցին, թե որը կարող է պատճառ լինել, որ վարույթն իրականացնող մարմինը չկատարի իր պարտականությունները, Մուրադյանն ասաց, որ վարչական վարույթը գերծանրաբեռնված է և այն պարզապես չի հասցնում կատարել իր գործառույթները։
Նրա խոսքով՝ պետք է փոփոխվեն մեխանիզմները, հակառակ դեպքում, ստացվում է, որ «Աշխատանքային օրենսգրքում» փոփոխություններ են եղել, բայց առանց հասկանալու, թե Հարկադիր կատարման ծառայությունում ինչ կուտակումներ են լինում։

Հեղինակ՝ Իզաբել Սահակյան

Աղբյուր` Փաստինֆո