Փաստ ինֆո

Փաշինյանը չարձագանքեց այն զրպարտությանը, որ հայերը գրավել են Ադրբեջանի տարածքի 20 տոկոսը և Ադրբեջանում կա 1 մլն փախստական, ընդ որում՝ Ալիևը հասավ նրան, որ նույնիսկ հայերին մեղադրեց, որ հայերը գրավել են Արցախը։ Այս մասին հրավիրված ասուլիսին ասաց քաղաքագետ Գագիկ Համբարյանը՝ անդրադառնալով Փաշինյանի և Ալիևի հանդիպմանը։

Քաղաքագետի խոսքով՝ ամենահեշտ հակադարձելու տարբերակն այն էր, որ Արցախի 77 տոկոս բնակչությունը կազմող հայերը չէին կարող գրավել այն տարածքը, որտեղ ապրում են դարերով և բացի այդ՝ եթե նույնիսկ ընդունենք, որ ինչ-որ տարածքներ ենք գրավել, բայց մենք հայտարարում ենք, որ դրանք ազատագրված տարածքներ են, ապա կստացվի, որ հայկական զինուժի վերահսկողության տակ է գտնվում Ադրբեջանի տարածքի 8.15 տոկոսը, ոչ ավելին, իսկ, եթե նույնիսկ հիպոթետիկ պատկերացնենք, որ հայերը գրավել են նաև Արցախը, ապա կստացվի՝ 13.2 տոկոս և ոչ ավել։ Ինչ վերաբերում է 1 մլն փախստականների մասին, ապա Ադրբեջանում չի կարող լինել այդքան փախստական, լավագույն դեպքում՝ 600-650 հազար փախստական և տեղահանված բնակչություն։

Համբարյանի խոսքով՝ Փաշինյանը մեջբերումներ արեց համապատասխան փաստաթղթերից, որ դեռ 1994թ.-ին Ադրբեջանի իշխանությունները ճանաչել են արցախյան կողմին որպես բանակցային կողմ և ստորագրել են զինադադարի մասին համաձայնագիրը, մինչդեռ՝ Կազիմիրովն իր գրքում ներկայացրել է մի փաստաթուղթ՝ Հեյդար Ալիևի ստորագրությամբ, որով լիազորում էր Ադրբեջանի գերագույն խորհրդի նախագահ Աֆիադին Ջալիլովին բանակցություններ վարել

Ադրբեջանի և Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության ներկայացուցիչների հետ, որն ավելի կարևոր փաստաթուղթ է, քան՝ Փաշինյանի մատնանշածը, քանի որ այս փաստաթղթով ոչ միայն Արցախին՝ որպես հակամարտության կողմ ճանաչել է, այլև՝ դե ֆակտո անկախություն ճանաչել է, քանի որ միակ փաստաթուղթն է, որտեղ նշված է «հանրապետություն» բառը։

Բացի այդ՝ քաղաքագետի համար անընդունելի էր Նիկոլ Փաշինյանի խաղաղասիրական կեցվածքը։

«Ադրբեջանական կողմը մի քանի անգամ օգտագործեց հայերի կողմից ադրբեջանցիների էթնիկ զտում կազմակերպելու թեզը, որին Փաշինյանը որևէ արձագանք չտվեց։ Սա շատ մեծ վտանգ է իր մեջ պարունակում, որովհետև, ունենալով այնպիսի փաստեր, ինչպիսիք են՝ Սումգայիթի, Բաքվի հայության ջարդերը, Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ, երբ ադրբեջանական զինուժը, գրավելով Թալիշ գյուղը, մորթազերծ էր արել 90 տարեկան ամուսիններին կամ մեր ԶՈՒ զինծառայող Քյարամ Սլոյանի գլուխը կտրած և ադրբեջանական գյուղերով ման բերած սպան ստանում է բարձրագույն կոչումներ և խրախուսանքներ, բացի այդ՝ Փաշինյանը կարող է բարձաձայնել Գուրգեն Մարգարյանի դեպքը, թե ինչպես են Ադրբեջանում փառաբանում և հերոսացնում քնած հային սպանողին»,- ասաց քաղաքագետն՝ ընդգծելով, որ փոխարենը Փաշինյանը կեղծ թեզեր է առաջ բերում՝ միկրո և մակրո հեղափոխություններ, մինչդեռ՝ միկրոհեղափոխությունը կարող է իրագործվել մի դեպքում, երբ հակառակ կողմը ևս համաձայն է։

Ըստ նրա՝ ուտոպիստական, անտրամաբանական հայտարարությունները որևէ մեկին որևէ օգուտ չեն տալու, հատկապես՝ բանակցային գործընթացներում և ադրբեջանական կողմը ևս մեկ անգամ բացահայտ ցույց տվեց, որ չեն հրաժարվում իրենց թեզերից, այսինքն՝ կամ ամեն ինչ կամ ոչինչ։

Վերջինս նշեց, որ հայկական կողմի խաղաղասիրական կեցվածքը և շատ դեպքերում ադրբեջանցիների հանցագործությունների չբարձրաձայնումը ադրբեջանական կողմը դիտարկում է որպես թուլություն, ինչն իր մեջ շատ մեծ վտանգ է պարունակում։

«Եթե մեզ մեղադրում են ադրբեջանցիների ցեղասպանություն կազմակերպելու մեջ, ի դեպ շատ վատ է, որ Փաշինյանը չգիտի, թե ադրբեջանական կողմը որքան զոհ է տվել Խոջալուի դեպքերի ժամանակ, որովհետև Իլհամ Ալիևը մի քանի անգամ ավել թիվ նշեց։ Ադրբեջանական կողմն առաջնորդվում է Գեբելսյան սկզբունքով՝ շատ ասած սուտը վերջում դառնում է իրականություն և դրան մենք չենք հակադարձում, ինչ-որ կեղծ թեզերով ենք առաջնորդվում՝ մակրո և միկրո հեղափոխություններով, դա բերում է դիվանագիտական դաշտում մեր պարտության »,- ասաց Համբարյանը՝ նշելով, որ վատ է, որ հանրությունը հրճվում էր Տիգրան Մեծի և Պոմպեոսի հետ համեմատությամբ։

Աղբյուր` Փաստինֆո