Փաստ ինֆո

Փողոցից վարչապետի աթոռին հայտնված Նիկոլ Փաշինյանը շուտով երկու տարի կլինի, ինչ պետության ղեկավարի պաշտոնն է զբաղեցնում, սակայն այլևս հստակ է՝ նա փողոցից պատահաբար իշխանության եկածի սինդրոմը մշտապես կկրի իր մեջ, եթե նույնիսկ մինչև պաշտոնավարման ողջ ժամկետը չլքի վարչապետի աթոռը:

Իրականում պետական կառավարում իրականացնելու համար որոշակի հմտություններից զատ, որը նա չունի, նա չունի նաև այդ հմտություններին տիրապետելու, սովորելու ցանկություն:

Փոխարենը նրա մոտ չափազանց շեշտադրված է ցուցամոլությունը, շոումենի կերպարին բնորոշ հատկությունները: Ի վերջո, փողոցից եկածին փողոցը ձգում է մի այլ ձգողական ուժով:

«Զրահապատ մեքենայով ու էսկորտի ուղեկցությամբ մեքենաների շարասյունը անվտանգության հատուկ արարողակարգով մոտենում է դպրոցին, բայց դրանից դուրս է գալիս ոչ թե պաշտոնյա կամ օլիգարխ, այլ արվեստի գլուխգործոց նկար, և դպրոցում մեկ ժամում դպրոցի ուսուցիչը ներկայացնում է այդ գլուխգործոցի արժեքը, և թե ինչու այն պետք է հենց այդպիսի անվտանգության ուշադրության արժանանա»՝ կարծում եմ շատերն են հիշում կերպարվեստի բարձրարժեք կտավները դպրոց տանելու փաշինյանական այս սցենարը, որից, փառք Աստծո, նա հրաժարվեց, հավանաբար, մասնագետների արձագանքը լսելով:

Սակայն սա երևի բացառիկ դեպք էր, քանի որ իր բոլոր մտասևեռումները նա կարծես թե բեմականացրել է: Վեթթինգը, դատարանների դռները փակելը, սևերին ասֆալտին փռելու, պատերին ծեփելու տեսարանները, Քոչարյանի գրասենյակի դեմ ահաբեկչությունը… սեր, համերաշխություն ճառելով՝ ատելություն և անհանդուրժողականություն տարածելը…

Փորձենք վերհիշել և կտեսնենք, որ ցանկացած ոլորտի և թեմայի հետ կապված նրա հիմնական մոտիվը շոուն է, փիարը, սելֆին, ներկայացումը, թատրոնը: Ընդ որում, որպես կանոն այդ ամենի տակ գործ, աշխատանք, արդյունք չկա և դա նրան բնավ չի հուզում: Կարևորը՝ շոուն է, փիարը, սելֆին, տվյալ պահը: Մնացածը էական չեն: Մանավանդ, այս ամենը նա համեմում է դասական պոպուլիստին հատուկ իր ելույթներով, հրապարակային խոսքով, լայվերով, բնականաբար, ի պահ և ի տես հետագա սերունդների:

Գիրք է գնում, թե գիրք է կարդում՝ հանրությունն անպայման պիտի իմանա, ընդ որում, շատ մանրամասնորեն՝ որ գրախանութից այն գնեց, երբ է կարդում: Խորոված է ուտում, պիցցա, թե գազարի մուրաբա, անպայման պիտի շոուի վերածվի, նույնիսկ՝ քննիչի սենյակում հարցաքննությունը, որն առանձնահատուկ սելֆիի նյութ է ըստ նրա: Փաշինյանի սելֆիից պրծում չունի իրեն հանդիպած ոչ մի հին կամ նոր պաշտոնյա և տպավորությունն այնպիսին է, որ ցանկացած բանակցությունից ավելի կարևոր նրա համար անձնական արխիվը հարստացնող սելֆիներն են: Աշխարհասփյուռ հայության հետ բազմասելֆի հանդիպումների համար նույնիսկ Լոս- Անջելես հասավ: Իրանն էլ՝ վերադիր:

Ընդհանրապես, երևի նա գիտի՝ ինչ է անում, չէ՞ որ այդ շոուներից ու սելֆիներից զատ որևէ կոնկրետ գործ, աշխատանք՝ իր հետևից չի թողնելու, իրենից հետո չի ունենալու…

Հեղինակ՝ Մարինե Մինասյան

Աղբյուր` Փաստինֆո