Փաստ ինֆո

Ձմեռ պապիկը կա բոլորի մեջ, պարզապես պետք է  արթնացնել ոչ թե տարին մեկ անգամ, այլ հնարավորինս հաճախ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց Հովհաննես Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի տնօրեն Ռուբեն  Բաբայանը

- Պարոն Բաբայան, ինչպե՞ս եք նախընտրում անցկացնել Ամանորի գիշերը։

- Տարբեր։ Ըստ տարիքի։ Երիտասարդ տարիներին, ինչպես բոլորը Ամանորի գիշերը դիմավորում էինք տանը, հետո դուրս էինք գալիս, ամբողջ գիշեր ման էինք գալիս։ Այցելում էինք տներ և առավոտվա կողմ գալիս էինք տուն։ Այս պարագայում արդեն որերորդ տարին է տանն եմ անցկացնում, հիմնականում քանի որ առավոտից սկսում են հյուրեր գալ և նաև աշխատանք կա, հունվարի 1-ին պետք է թատրոն գամ, ուրեմն գիշերը լավ քնել է պետք։ Չեմ ասի, որ ամսի մեկը մեծ իրադարձություն է, որն ուզում ես անպայման շատ ակտիվ անցկացնել։ Ինձ ավելի շատ հետաքրքրում են նախատոնական, նախապատրաստական աշխատանքները։ Միշտ սպասելիքի մեջ շատ ավելի բան կա, քան արդեն կոնկրետ կատարված փաստի մեջ։ Նվերներ ես գնում, ուզում ես ինչ-որ օրիգինալ բան լինի սեղանին։ Նախապատրաստական էտապն ինձ ավելի շատ է դուր գալիս։

- Երբևէ Ձմեռ պապիկից հիասթափվե՞լ եք։

Չեմ հիշում ճիշտն ասած՝ երբևիցե հավատացել եմ Ձմեռ պապիկին, թե ոչ։ Ես ընդհանրապես չեղած բաներից չեմ հիասթափվում։ Գուցեև երեխա ժամանակ հավատացել եմ, բայց գիտակից ժամանակ՝ ոչ։ Հետո տոնական օրերին Ձմեռ պապիկներն այնքան շատ են, որ հավատալ Ձմեռ պապիկին, մի քիչ տխմարություն է թվում։ Ձմեռ պապիկն ունի մի շատ լավ սիմվոլ իր մեջ. նվեր տալու և բարության սիմվոլը։ Եվ եթե քո շրջապատը, որը չունի սպիտակ մորուք, Ձմեռ պապիկի շոր և այլն, միևնույն է շարունակում է քեզ ժպտալ և նույնիսկ մի փոքրիկ նվեր տալ, նշանակում է՝ Ձմեռ պապիկը կա բոլորի մեջ։ Պետք է պարզապես իրեն արթնացնել ոչ թե տարին մեկ անգամ, այլ հնարավորին չափ ավելի հաճախակի։

-Ո՞րն է ամանորյա տրամադրություն ստեղծող Ամանորի ֆիլմը։

Դժվարանում եմ ասել։ Ֆիլմեր կան, որ մնում են հիշողության մեջ։ Օրինակ «Բաղնիքդ անուշ»-ը ֆիլմն ունի շատ լավ ազդեցություն. ինչքանով տիպային կյանքը հանկարծակի կարող է դուրս գալ իր ափերից և դառնալ շատ յուրահատուկ, ինչքանով մի իրադարձություն կարող է փոխել քո ողջ կյանքը։ Դա շատ ավելի խորն է կարծում եմ, քան զուտ ամանորյա ժամանցային կինոժապավեն։ Կասեմ մի ֆիլմ, որը նայել եմ մի քանի տարի առաջ։ Ցավոք սրտի չեմ կարող հիմա հեղինակին հիշել։ Ֆիլմը պատմում է առաջին համաշխարհային պատերազմի մասին, եթե չեմ սխալվում «Սուրբ ծննդյան օրեր ճակատամարտում» է կոչվում։ Տարբեր բանակներից՝ ֆրանսիացիներ, գերմանացիներ և անգլիացիներ, որոնք դեմ դիմաց են կանգնած, դուրս են գալիս խրամատներից և միասին անցկացնում են Սուրբ ծննդի գիշերը։ Հետո ամեն մեկը պատժվում է, բայց ֆիլմն արտակարգ մարդասիրական է։ Եթե մենք համարում ենք, որ տարին պետք է անցնի այնպես, ինչպես մենք դա դիմավորում ենք, կարծում եմ՝ պետք է դիտել այս ֆիլմը։ Մենք ուրիշ ճանապարհ չունենք։ Մեր ճանապարհը լինելու է խաղաղություն, մեր ճանապարհը լինելու է եղբայրություն։ Սա է միայն ապահովելու մեր ապագան և սկսել պետք է հենց հիմա, ինքդ քեզնից ու քո շրջապատից։

Մանրամասները՝ տեսանյութում

Հեղինակ՝ Հասմիկ Կոշկարյան

Աղբյուր` Փաստինֆո