Փաստ ինֆո

Այսօր՝ դեկտեմբերի 23-ին, պաշտոնապես հայտարարվեց, որ «Հոկտեմբերի 27»-ի գործով նախկին դատավոր Սամվել Ուզունյանի նկատմամբ հետախուզում է հայտարարվել և դատարանն էլ բավարարել է նրա նկատմամբ որպես խափանման միջոց կալանավորումն ընտրելու մասին միջնորդությունը։ 

Ա՛յ, ա՛յ, ա՛յ, փաստորեն հերթական անգամ իրավապահները չհասցրեցին փակել երկրից դուրս գալու բոլոր ճանապարհները և մարդը, այս դեպքում՝ նախկին դատավորը, որի նկատմամբ կալանքն էր ընտրվել որպես խափանման միջոց, հասցրեց փախչել երկրից:

Այս համատեքստում շատ արդիական մի հարց՝ իրավապահ մարմինները գո՞րծ են անում, թե՞ շոու: Հարցադրումը բնավ հռետորական չէ, ավելին, այն անգամ նախադեպային չէ, քանի որ արդեն նախորդ շրջանում այսօրինակ փաստերի հետ առնչվել ենք:

Հիմա, եկեք հերթականությամբ արձանագրենք այն ամբողջ տեղեկատվությունը ՈՒզունյանի գործի հետ կապված, որ նախորդել էր նրա փախուստին:

Եվ այսպես, ԲԴԽ-ն դեռևս դեկտեմբերի 21-ին էր պաշտոնական հաղորդագրություն տարածել, որ դեկտեմբերի 20-ին, քննության առնելով ՀՀ գլխավոր դատախազի պաշտոնակատարի միջնորդությունը, համաձայնություն է տվել Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի նախկին նախագահ Սամվել Ազատի Ուզունյանի նկատմամբ քրեական հետապնդում հարուցելու և ազատությունից զրկելու վերաբերյալ։ Այսինքն, այդպիսով ՈՒզունյանը զրկվել էր դատավորի անձեռնմխելիությունից:

Ի՞նչ պիտի հաջորդեր սրան, ինչո՞վ պիտի զբաղվեին իրավապահները, ի մասնավորի՝ Հատուկ քննչական ծառայությունը, որը դեկտեմբերի 20-ից տեղյակ լինելով ԲԴԽ-ի համաձայնության մասին, ոչինչ չարեց՝ պարզապես անգործություն ցուցաբերելով։

Փոխարենը՝ դեկտեմբերի 21-ին, երբ արդեն Սամվել Ուզունյանը երկրում չէր, տեղեկատվություն է տարածվում նրան մեղսագրվող արարքների մասին, հանրությունն էլ մտածում է՝ օ՜, տեսեք, նոր իշխանության իրավապահ համակարգն ինչ բացահայտումներ է անում և… սպասում հետագա գործընթացներին:
ՈՒ երբ արդեն ՈՒզունյանը բարեհաջող հեռացած է լինում երկրից, ընդ որում, դեռ մի բան էլ՝ Զվարթնոց օդանավակայանում նրա ուղեբեռում փամփուշտ հայտնաբերելուց, այն առգրավելուց և նրան բարի ճանապարհ մաղթելուց հետո միայն իրավապահ համակարգն անցնում է գործի:

Ազատությունից զրկված ՈՒզունյանը հանգիստ ու ազատ թռել-գնացել է, իսկ ԲԴԽ-ն նոր-նոր ի լուր բոլորի հայտնում է նրան որպես մեղադրյալ ներգրավելու համաձայնության մասին, դատախազությունն էլ տեղեկացնում է, թե ինչի մեջ է նա մեղադրվում:

Հարց է առաջանում, արդյո՞ք իրավապահ համակարգը, կոնկրետ՝ նախաքննական մարմինը՝ ՀՔԾ-ն այդ ընթացքում ոստիկանությանը չի հանձնարարել, գրություն չի ուղարկել ՈՒզունյանի օդային ու ցամաքային սահմանը փակելու մասին: Ի դեպ, եթե համապատասխան գրություն ուղարկվել է, սակայն սահմանապահները չեն կատարել իրենց գործառույթը դա արդեն այլ հարց է, որն իր մեջ պարունակում է այլ հանցագործության հատկանիշներ։

Ի՞նչ է սա, եթե ոչ իսկական շոու, տեսարան, աչքակապոցի, փիար, ինչ էլ ասենք, տեղին է, միայն ոչ՝ իրավապահ համակարգի պրոֆեսիոնալ գործունեություն, կատարված աշխատանք:

Այսինքն, այս էլ որերորդ անգամ ՀՔԾ-ն սպասում է՝ մարդիկ հեռանան, նոր սկսեն… Հիշենք նախկին գլխավոր դատախազ Գևորգ Կոստանյանի դեպքը, նա մեկ տարի Երևանում էր, ոչինչ չձեռնարկեցին, բավական է անձնական գործերով գնաց, հիշեցին, որ նրան պետք է մեղադրանք առաջադրեն, մեկ այլ դեպք՝ կապված՝ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի եղբայր Լևոն Սարգսյանի հետ, բարձրաձայնեցին, իբր ապօրինի փողերի լվացման և այլնի մասին, սակայն թողեցին, որ հեռանա:

Այս ամենը մեր աչքի առաջ է տեղի ունենում՝ ուղղակիորեն փաստելով, որ պետական համակարգն ընդամենը փիարի համար է աշխատում: Իրական աշխատանք չկա, ամեն ինչի հիմքում շոուն է՝ սա է թավշյա իշխանության քաղաքականությունը:

Հեղինակ՝ Մարինե Մինասյան

Աղբյուր` Փաստինֆո