Փաստ ինֆո

Դեռևս երկու տարի առաջ այս օրերին ՀՀ կառավարությունը փոխադարձության հիման վրա ազատականացնելով Հնդկաստանի քաղաքացիների դյուրացված ելումուտը Հայաստան, նպատակ ուներ նպաստել Հնդկաստանից Հայաստան զբոսաշրջիկների հոսքին, առևտրաշրջանառության ծավալների աճին, ինչպես նաև՝ երկուստեք ներդրումների խթանմանը: Ամեն դեպքում, այսպես էր ներկայացվում վիզային ռեժիմի դյուրացման փաստը: 

Ինչ խոսք, այսօր Հայաստանում հանդիպող բազմաթիվ հնդիկները ասել, թե խթանում են զբոսաշրջության զարգացմանը և ներդրումների խթանմանը մեր երկրում, այնքան էլ ճիշտ չի լինի, քանի որ վերջիններս, մեծ հաշվով, էժան աշխատուժ են և հատկապես սևագործ աշխատանքներ են իրականացնում:
Իհարկե, նրանք զբաղվածության համատեքստում մեր քաղաքացիների տեղը չեն գրավում դեռևս, բայց դա էլ ժամանակի խնդիր է: Եթե նկատել եք, երևանյան փողոցներում հանդիպող հնդիկները շրջում են խմբերով՝ երկուսից- չորս-հինգ և ավելի հոգիներով: Սպասարկման տարբեր ծառայություններ իրականացնող կազմակերպությունները վկայում են, որ տարբեր հատվածներում բնակարաններ վարձակալած հնդիկների մեջ առավելաբար գերազանցում են երիտասարդ տղաները, իսկ ընտանիքները հատուկենտ են:

Թե որքանով են իրական այն լուրերը, որ Հայաստան եկած հնդիկների մեջ քիչ չեն Պակիստանից ժամանած մուսուլման հնդիկները, այս պահին հստակ տեղեկատվություն չկա, այնուհանդերձ, նախօրեին սրճարանում տեղի ունեցած հայ-հնդիկ միջադեպը և հնդիկ երիտասարդի՝ զենքի կիրառմամբ հարց լուծելու մոտիվացիան, լավ բանի մասին չի վկայում:

Ազգամիջյան կոնֆլիկտներ հրահրելու քայլերից մենք ձերբազատված չենք բնավ, մանավանդ տասնամյակներ ի վեր մոնոէթնիկ երկիր լինելով հայերս մի տեսակ սովոր չենք, մեզ հոգեբանորեն խորթ է օտար էթնիկ միավորների հետ փոխշփումները:

Անկախացումից հետո Արցախից, սփյուռքի տարբեր գաղթօջախներից մեր հայրենակիցների ներգաղթը և փոխադարձ ինտեգրացիան դեռևս ընթացքի մեջ է և մենք կողք-կողքի ապրելով միմյանց ճանաչելու փուլում ենք այսօր էլ:

Հիմա, արդեն իսկ տեղի ունեցած գործընթացները հուշում են, որ առաջիկայում հնդիկների հոսքին զուգահեռ հնարավոր է ունենալ մարդկային հոսքեր Հին Արևելքի մեկ այլ քաղաքակրթական օջախ-երկրից՝ Չինաստանից: Մանավանդ, հենց այս տարի մայիսին հայրենի կառավարությունը հավանություն տվեց Չինաստանի հետ առանց վիզային ռեժիմ սահմանելու համաձայնագրի վավերացմանը: Ի դեպ, Հայաստանում Իսրայելի դեսպանատուն բացելու ՀՀ կառավարության որոշումը այս համատեքստում նույնպես դյուրացումներ կբերի:

Ոչինչ հենց այնպես ու պատահական չի լինում: Հո պատահական չէր, որ հատկապես վերջին 5-6 տարիների ընթացքում կոնկրետ՝ Հնդկաստանն ու Չինաստանն էին Հայաստանի բազմաթիվ գերատեսչություններից ոլորտային մասնագետների ընդունում-ճանապարհում:

Ավելի առաջ գնալով, բնականաբար, պիտի խոսենք Եվրոպայի միգրացիոն ճգնաժամի մասին, որի խորացումը ԵՄ-ին ուղղակի տվյալ գերխնդրի հաղթահարման ուղիների որոնման առջև է կանգնեցրել: Այդ ուղիներից մեկն էլ, ինչ խոսք, միգրացիոն հոսքերի մի քանակ Հայաստան ուղղորդելու ծրագիրն է, որը, բնականաբար, ԵՄ-ի առջև Հայաստանի ստանձնած պարտավորությունների համատեքստում է: Այնպես, ինչպես Ստամբուլյան կոնվենցիան, այնպես, ինչպես ժողովրդավարացման զանազան այլ գործընթացներ: Ի դեպ, հիշենք նաև, որ ՀՀ ներկա վարչապետը Հայաստանի մեր ժողովրդի ծնելիության նվազման համատեքստում է Հայաստանի բնակչությունը 5 միլիոնի հասցնելու խոստումը տվել:

Ծերուկ Եվրոպան այլևս ճկվում է աշխարհի տարբեր երկրներից փախստականի կարգավիճակով ներգաղթյալների բեռան տակ, իսկ թավշյա իշխանություն ունեցող Հայաստանը այս առումով բազմաթիվ խոստումներ է տվել: Հիմա, այդ խոստումների կատարման ժամանակն է:

Բնականաբար, տվյալ թեմաները և դրանցով պայմանավորված հարցերը մեզ առաջին հերթին անհանգստացնում են Հայաստանի և Արցախի անվտանգային խնդիրների համատեքստում, առավել ևս, որ այսօր հայկական զույգ հանրապետությունները փխրուն վիճակում են հայտնվել՝ փաստացի պատերազմներով և պատերազմի սպառնալիքներով ապրող տարածաշրջանում:

Հեղինակ՝ Անահիտ Եսայան

Աղբյուր` Փաստինֆո