Փաստ ինֆո

Այն, որ Փաշինյանն իր նախորդների գործած սխալներից դասեր չքաղող, դեռ մի բան էլ՝ ավելի ու ավելի սխալների մեջ խրված է,  իր բազմաթիվ քայլերն են վկայում: Սակայն, դրանցից մեկի վրա կանգ առնենք՝ դատաիրավական ոլորտի, որի, անկողմնակալ ու անկաշառ գործունեությունն, ըստ էության, վիճարկվել է անկախության շրջանի բոլոր  ղեկավարների պաշտոնավարման շրջանում:

Ընդ որում, դատաիրավական ոլորտն իշխանությանը  ենթարկելու և օրվա իշխանությունից կախվածության մեջ դնելու համատեքստում  հետաքրքիր մուտացիաներ ունենք այսօր: Լևոն Տեր-Պետրոսյանի շրջանի առայսօր չբացահայտված սպանությունները մի կողմից, երբ  իշխանության հրահանգով մարդկանց կարող էին սպանել ու անհիշատակ թաղել՝  անպատիժ մնալով, երբ կարող էին ընտրությունների ակնհայտ կեղծիքներից հետո՝ հպարտորեն հայտարարել, թե՝ մեր դեմ խաղ չկա, իսկ հաջորդիվ՝  ընդդիմադիրներին ձերբակալել և դատարանների միջոցով ճնշիչ գործողություններ իրականացնել և անպատիժ մնալ…

Մեծ հաշվով՝ օրենքը բոլորի համար հավասար է՝ հայտարարելն ու այն շրջանցելը հենց ՀՀՇ-ից ժառանգություն մնաց: 

Դատական ոլորտի հանդեպ տոտալ վերահսկողությունը շարունակվեց, դատաիրավական ոլորտի բարեփոխումներն էլ ընթացան  անունը կա, ամանում՝ չկա տրամաբանության շրջանակում, քանի որ անկախ դատական համակարգ ասվածը եղավ ու մնաց չիրականացված: Վստահ ենք, հիմա, Ռոբերտ Քոչարյանը հետահայաց գնահատելով իր պաշտոնավարման շրջանը, հասկանում է, որ նաև իր մեղքը կա, երբ  այսօր Նիկոլ Փաշինյանն առյուծ կտրած  հանրապետության հրապարակում հայտարարում է՝ ո՞վ է այն դատավորը, որը կհամարձակվի իմ դեմ գնալ, երբ ցանկացած պահի հոխորտում է, թե՝ ասֆալտին կփռի ու պատերին կծեփի իրեն չենթարկվողներին, աջ ու ձախ վիրավորելով բոլորին,  իսկ  անկախ դատական համակարգի ներկայացուցիչներին  ուղղակի անվանելով վնգստացողներ:

Տեսակի հարց է, Լ. Տեր Պետրոսյանն իր ենթակաների ձեռամբ  էր հարցերը լուծում՝ թքած ունենալով արդարադատության վրա, Ռ. Քոչարյանը՝ իր իսկ ձևավորած իշխանական բուրգի օղակներում որոշակի խաղի կանոններ սահմանելով, Ս. Սարգսյանը՝ ինչքան ուզենք, այնքան  կխփենք ասելով…

ՈՒ այդպես բերին հասցրի բոլորիս այս օրվան:

Եվ բոլորն էլ թքած ունեցան Հայաստանի քաղաքացու վրա՝  երկրի զարգացման վրա, բնականաբար, միշտ ասելով՝ օրենքի առաջ բոլորը հավասար են, բայց իրենց  գործունեությամբ հաստատելով, որ  ոմանք ավելի հավասար են:

ՈՒ որքան էլ պարադոքսալ թվա, իր  նախորդների   սխալները / Լ. Տեր-Պետրոսյանին բացառելով/,   ամբիոնից փրփրաբերան քննադատող, իրեն ժողովրդից մեկը ներկայացնող Նիկոլը, այսօր բացեիբաց է հայտարարում՝ օրենքը ես եմ, իրեն ենթարկելով օրենսդիր, գործադիր իշխանությունները, դատականն՝ ի բացառյալ Սահմանադրական դատարանի…:

Ինչ-որ լուրջ՝ հոգեֆիզիկական խնդիր, թերևս,   խանգարում է նրան՝ համեմատական վերլուծության ենթարկելու իր նախորդների հետ կատարվածը և հասկանալու, որ վաղն ինքն է հայտնվելու իր փորած փոսում: Նույն ուղտը շատ շուտով  չոքելու է նաև իր դռանը:

Քանզի իրեն  տրվել էր նոր, մաքուր էջից ամեն ինչ սկսելու հնարավորություն, բայց ինքը Ջորջ Օրուելի հայտնի կենդանու պես մխտռեց ամեն ինչ՝  խորացնելով  անօրինությունն ու բեսպրեդելը, դեռ մի բան էլ ավելի՝ ներքին պառակտումներ մտցրեց,  արտաքին վտանգները բազմապատկեց, իսկական սոդոմ-գոմորի վերածելով երկիրը:

Հեղինակ՝ Մարինե Մինասյան

Աղբյուր` Փաստինֆո