Փաստ ինֆո

Երբ Նիկոլ Փաշինյանը դեռ նոր էր եկել իշխանության, չէր վարանում անընդհատ կրկնել, որ սա ժողովրդի իշխանությունն է, որ իրենք եկել են ժողովրդին ծառայելու, անգամ անվճար ծառայելու ու նրա խնդիրները լուծելու համար։ Բայց ինչքան ժամանակը անցնում է, այնքան ժողովրդի իշխանությունը հեռանում է ժողովրդից։ Ու մինչ ժողովուրդը շարունակում է ապրել լուսավոր ապագայի խոստումներով` իշխանությունն իր համար ճոխ-ճոխ ծախսեր է անում։ 

Հիմա արդեն կառավարությունը հաշվետու չէ ժողովրդին և վարչապետը կարող է նրանից թաքուն կրկնապատկել նախարարների աշխատավարձը, կարող է իրեն թույլ տալ միլիոններ ծախսել նոր ծառայողական ավտոմեքենաներ գնելու, առանձնատուն վերանորոգելու, արտասահմանյան այցեր կատարելու համար։ Ու բնավ զարմանալի չէ, որ այժմ էլ վարչապետը մտածում է իրեն սպասարկող ինքնաթիռը թարմացնելու մասին։ Ոչինչ, որ այն պետության վրա կնստի մի քանի տասնյակ միլիոն դոլար։

Հիմա Հայաստանում ժողովրդի իշխանություն է ու ժողովրդի ծառաները կարող են իրենց թույլ տալ պետության հաշվին ճամփորդել, ինչքան սրտները կուզի։ Իսկ թե ի՞նչ է ստանում այս ամենի դիմաց ժողովուրդը, այլևս կարևոր չէ։

Կառավարությունը որոշել է մի քանի հազար դրամով բարձրացնել կենսաթոշակները ու համարում է, որ մեծ լավություն է արել կենսաթոշակառուներին։ Նախարարների աշխատավարձը ավելանում է 700-800 հազարով, իսկ կենսաթոշակառուների թոշակը` 3-4 հազարով։

Բազային կենսաթոշակը 16 հազարից դառնում է 18 հազար, իսկ ստաժի յուրաքանչյուր տարվա գումարը առաջին 10 տարիների համար 950 դրամ` նախկին 800 դրամի փոխարեն, ասում է 1,5 մլն դրամ աշխատավարձ ստացող սոցապ նախարարը։ Ու նրա ասածից պարզ է դառնում, որ չորս տարի չբարձրանալուց հետո բազային կենսաթոշակը ավելանում է 2 հազար, ստաժինը` 1,5 հազար դրամով։ Ընդհանուրը` 3,5 հազար դրամ։

Հիմա սրանով կենսաթոշակառուները պիտի ուրախանա՞ն, թե՞ տխրեն։ Եթե 3,5 հազար դրամ ավելացնելով կառավարությունը համարում է, որ լուծում է կենսաթոշակառուների խնդիրները, ինչո՞ւ նույնը չի անում նախարարների կամ մյուս պետական պաշտոնյաների դեպքում։ Բա ո՞ւր մնաց ժողովրդի իշխանությունը։ Թե՞ ժողովրդի իշխանությունն արդեն ժողովրդի համար չէ` ժողովուրդը կարող է կերակրվել լուսավոր ապագայի խոստումներով։ Չնայած ոչ մեկ չգիտի, թե երբ է գալու լուսավոր ապագան։ Այն, ինչ անում է կառավարությունը` նման հույսեր չի տալիս։

Քանի կար վարչապետը թռիչքային աճեր էր խոստանում Հայաստանի տնտեսությանը, հիմա անցել ենք պահպանողականին։ Ու եթե դա իրականանա` ստացվելու է, որ հաջորդ տարի տնտեսական աճի տեմպով մի բան էլ հետ ենք գնալու։ Սա՞ է տնտեսական հեղափոխությունը։

Չէ, սա տնտեսական հեղափոխություն չէ, սա հեղափոխության իմիտացիա է։ 4-5 տոկոսանոց աճերով հեռուն չենք գնանք ու դեռ երկար պետք է մարդիկ սպասեն, որ հերթը իրենց էլ է հասնելու, որ իրենք էլ են լավ ապրելու, որ կառավարությունը կրկնապատկելու է թոշակներն ու աշխատավարձերը այնպես, ինչպես նախարարների աշխատավարձերն է կրկնապատկել, որ ժողովրդի իշխանությունը իսկապես մտածելու է ժողովրդի մասին։

Վարչապետը մի կողմից հայտարարում է, թե տնտեսական հեղափոխությունը թափ է հավաքում, մյուս կողմից` բերում է մի բյուջե, որտեղ 5 տոկոսից ցածր տնտեսական աճ է նախատեսում, որտեղ տնտեսական աճի ակնկալիքներն ավելի ցածր են, քան այս տարվա սպասելիքները։ Ինչպե՞ս կարող է տնտեսությունը թափ հավաքել, իսկ սպասելիքները նվազեն։ Ո՞րն է սրա տրամաբանությունը։

Տրամաբանություն, բնականաբար չկա։ Բայց դա է իրողությունը, որից անհնար է փախչել։

Աղբյուր` Փաստինֆո