Փաստ ինֆո

Այն, որ Երեւանում Եվրասիական համաժողովին մասնակցելու եկած նախկին ԱՊՀ տարածքի երկրների ղեկավարները ԵԱՏՄ մաս կազմող գործընկերային փոխշփումներից անդին հնարավորություն ունեցան նաև հանդիպել և քննարկումներ ունենալ Իրանի նախագահի և Սինգապուրի վարչապետի հետ, բնականաբար, ԵԱՏՄ շրջանակում փոխառնչակցությունների համատեքստում Հայաստանը՝ որպես տրանզիտ երկիր կարևորելու միտումն ուներ, ինչն, ըստ էության, բարձր մակարդակով իրականացվեց:

Ինչ խոսք, համաժողովի իրական ու շոշափելի, հայանպաստ  արդյունքների մասին դեռ վաղ է խոսելը, քանի որ արտաքին, քաղաքավարական հարաբերությունները դեռևս  փաստ չեն, որ միջնորդական առաքելություն իրականացնող Հայաստանն իր առաքելության համար շահած է դուրս գալու:

Ընդ որում, գիտե՞ք որն է առավել քան ուշագրավը: Այն, որ ԵԱՏՄ անդամ երկրներին համաժողովի հարթակում այդ  հարթակից դուրս տնտեսական առավել հետաքրքրություն ներկայացնող պետություններին  ի մի բերելու, յուրահատուկ    համախմբողի դերում հայտնված Փաշինյանը /ի դեպ, ասում ենք հայտնված, քանի որ պարզվում է՝ Իրանի և Սինգապուրի ղեկավարների այցը Հայաստան՝ պայմանավորված էր ԵԱՏՄ ԲԽ նիստին մասնակցելու հանգամանքով, որն ըստ էության, վաղօրոք կազմակերպված էր ՌԴ նախագահի կողմից/ սեփական երկրում ճիշտ հակառակ դեր է ստանձնել՝ իր պաշտոնավարման վաղ շրջանից մինչ օրս ավելի ու ավելի խորացնելով ներքաղաքական կյանքում գոյություն ունեցող առճակատումները:  Ավելին, բանը միայն արտախորհրդարանային կուսակցությունները և քաղաքական ուժերը չեն, որոնց մարգինալացումն ի սկզբանե Փաշինյանի նպատակն էր:

Բանը հասել է նրան, որ Հայաստան-Արցախ՝ հայկական երկու հանրապետությունների առանձին գոյության միտք բանին չհասկանալով կամ չքմեղանալով հընթացս անպատասխանատու, զգացական հայտարարություններ են արվում՝  երկրի անվտանգային հարցերը պատկան մարմինների հետ անգամ չքննարկելով և արդյունքում առիթ տալով, որ ներկայիս  առաջին դեմքի զգացական դրսևորումները դառնան Արցախի հարցի բանակցային գործընթացների քննարկման թեմա:

Խորհրդարանային  երկիր Հայաստանում այսօր երկրի վարչապետն անձամբ է ստանձնել հանրապետության կառավարման համակարգերի, տարիների ու տասնամյակների  արդյունք որպես ստեղծված պետական  ինստիտուտների փլուզման ու ոչնչացման գործառույթն իրականացնողի դերը:  Արդ, որքանո՞վ է հնարավոր, որ երկրի  ներքին կյանքում հասարակությանը սևերի և  սպիտակների բաժանող, Հայաստանի երկրորդ նախագահին հանիրավի փակի տակ պահող, իսկ իրական թշնամիների առջև դարպասները կրնկի վրա բացած /Սորոսը՝ վկա/ և ներքին թշնամիներ որոնող  ու բաժանարար գծերը շարունակաբար խորացնող, դատարանների  ենթակայական  վիճակին ձգտող և ի վերջո, մեծ հաշվով՝ իրեն ենթարկող,  երկրի հիմնական օրենքը՝ Սահմանադրությունը ոտնահարող և խամաճիկային ՍԴ դատավորներ ունենալուն լծված ղեկավարը կարողանա շահեկան վիճակ ապահովել երկրի համար՝ որքան էլ ճիգ գործադրի արտաքին աշխարհին ցույց տալ, թե տեսեք, որքան համախմբող եմ ես:

Ի սկզբանե անօրեն եղանակով իշխանության եկած և ապօրինությունների միջոցով օրինականություն հաստատելու նրա ցանկությունը ամենամեծ կեղծիքն է արդարության և օրինականության հասնելու ճանապարհին:

Ցախեսցինոբերյան այս ժամանակը, որն առանձնանում է ներսի ու նույնիսկ՝ օտարերկրյա  գործիչների արդյունքները գրպանելու, որպես սեփականը ներկայացնելու մոտիվացիաներով, իր բնական  վախճանն է ունենալու, անշուշտ, տա Աստված, որ Հայաստանն ու Արցախը, ազգովի այս անկառավարելի ու անհասկանալի ժամանակը կարողանանք անցնցում հաղթահարել: Իսկ սրա համար անհրաժեշտ պայմանը նախևառաջ հայության ազգային և պետականամետ  ուժերի համախմբումն է  ի շահ  Հայաստանի և Արցախի, ի նպաստ հայության:    

Հեղինակ՝ Անահիտ Եսայան

Աղբյուր` Փաստինֆո