Փաստ ինֆո

ՀՀ նախագահի՝ Ֆրանսիայում ավանդաբար անցկացվող մտքերի ամենամյա  գագաթնաժողովը Հայաստանում անցկացնելու նախաձեռնությունն, իրապես կարևոր քայլ է և՛ որպես իրադարձություն և՛ որպես խորհուրդ:

Հարցն  այն է, թե՝ իրադարձային և խորհրդանշական այս  երևույթը որքանո՞վ մենք՝ հայերս կկարողանանք երևութականացնել՝գործնական հուն  տեղափոխելով պայծառ ու առաջադեմ մտքերն ու գաղափարները:

Մեր վարչապետերից մեկը Հայաստանի զարգացումը  սպասարկման ոլորտում էր տեսնում՝ մեզ վերապահելով սպասարկող ազգի գործառույթ, որն, ի դեպ,  այսօր էլ շարունակվում է:  Եվ այն, որ արտադրության ոլորտն այդ ուղենշային ձևակերպումից հետո  ընդհանրապես բարձիթողության մատնվեց՝ արտադրական երբեմնի հզորությունները փորձ իսկ չարվեցին վերականգնելու, բոլորիս աչքի առաջ է: Անցած տասնամյակում ստեղծված աշխատատեղերի ցանկում, եթե ուշադրություն դարձնենք՝հիմնական տոկոսը  կազմում են հենց սպասարկման, տուրիզմի  ոլորտի կառուցվածքները՝ հյուրանոցներ, ռեստորաններ, սրճարաններ, այսինքն, առևտուր և սպասարկում, զանազան ծառայություններ մատուցող ընկերություններ ՝ մանր ու միջին բիզնես, ինչը, բնականաբար դրական գործոն է և զբաղվածության առումով, և կյանքի որակի, գեղեցիկ և հարմարավետ միջավայր ձևավորելու համատեքստում:

Բայց միտքը հզորագույն շարժիչ կարող է լինել նախևառաջ արտադրության, արդյունաբերության ոլորտում,  ինչը մեր իրականության մեջ  վաղուց արդեն անտեսված բնագավառ  է: Ավելին, այս համատեքստում գիտական մտքի կիրառական դաշտը քանի գնում նեղանում է: Վկան՝ վերջին  հաշվետվությունները՝ գյուղոլորտի ու շինոլորտի նահանջող տեմպերը՝ նախորդ երկու տարվա համեմատ: Այս համատեքստում ներկա իշխանությունը ոչ միայն քայլ առաջ չի արել, այլ կայացած արտադրություններն է պարապուրդի մատնել: Ընդհանրապես, իշխանափոխությունը, մանավանդ,  հեղափոխականությունն իբրև բնորոշիչ ընտրածը, իր հիմնական բարեփոխումները առաջին տարում պիտի սկսի, որի հետագա շարունակականությունը, թերևս,  ինչ-որ տեղ անկասելի կարելի է համարել, սակայն,  արդեն մեկ տարուց ավելի է անցել, իսկ նոր իշխանությունն իբրև իր այցեքարտ միայն ՏՏ ոլորտն է մատնանշում ու շեշտում, ինչն արդեն իսկ   սկսված էր մեկուկես տասնամյակ առաջ և հաջողությամբ առաջ էր գնում:

Այն, որ գագաթնաժողովը ապագայի տեսլականներն է բացահայտում և մենք այդ միջավայրում  ներկա և մասնակից ենք, կարևոր է, սակայն, այս պահին շատ  կարևոր է, որ օրինակ, իրապես  առկա մտքերն ու գաղափարները իրացվեն ոչ թե՝ օտար երկրներում, այլ Հայաստանում և առաջնահերթ՝ ռազմարդյունաբերության բնագավառում  իրականություն դառնան,  որպիսիք  կան և տարիներ մնում են առկախ, որքան էլ  մասնագետները խնդիրը բարձրացնում են՝ հրավիրելով պատկան մարմինների ուշադրությունը:

Ի դեպ, քաղաքակիրթ աշխարհի համար Հայաստանի հոգևոր-մշակութային՝ բնականությամբ ներծծված որակներն են միշտ եղել գրավիչ, մինչդեռ այսօր հենց այդ կարևորագույն բնագծերն   են պետականորեն  երկրորդականացված և  այս համատեքստում ինչ արվում է՝ միջոցառումների ու շոուի մակարդակում է ընդամենը:

Եվ եթե այսպես շարունակվի՝  մեկ տասնամյակ  անց ՏՏ մասնագետներից զատ այլ մասնագետների դեֆիցիտ ենք ունենալու:

Արդ, մեր ներկա ժամանակի համատեքստում եթե դիտարկելու լինենք մտքերի գագաթնաժողովը և այդ կարևոր փաստի, երևույթի, իրադարձության  գործնական դաշտը պատկերացնենք, դրական ու լուսավոր բան ներազգային համապատկերում քիչ կտեսնենք: Գուցե ինձ հակադարձեն, թե՝ մոնոպոլիաներ չկան այլևս, գործարար դաշտն ազատականացված է, ով ինչ բիզնեսով կուզի՝ կարող է զբաղվել, այնուհանդերձ, ֆոնը կառուցողական չէ, արարիչ չէ…

Ի վերջո, ինչ ազատության և ազատականացման մասին է խոսքը, երբ հանրության մեջ  ամեն օր ներքին թշնամու որոնումներ են, ուր շարունակ մի նոր  բաժանարար գիծ է քաշվում՝ հներ- նորեր, սևեր-սպիտակներ, հեղափոխականներ-հակահեղափոխականներ, վեթթինգի ենթականեր և ոչ ենթականեր,   անցումային արդարադատության ենթարկվող և դրանից դուրս ժամանակահատվածներ և անձինք…  և   այդպես շարունակ… մտքեր, որոնք ոչ միայն երկիրն  առաջընթացի ճանապարհով տանելուն  չեն կոչված, այլ՝ ճիշտ հակառակը:

Հեղինակ Անահիտ Եսայան

Աղբյուր` Փաստինֆո