Փաստ ինֆո

Հայաստանում իրականացված՝ թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխությունը սիրո  և հանդուրժողականություն դրոշի ներքո ատելության սերմեր ցանեց ամենուրեք: Եվ մեկ տարի անց տեսնում ենք այդ ցանք սի պտուղները՝ բոլորը բոլորի դեմ են, բոլորը՝ բոլորին թշնամի:

Իշխանության կամոք ընտրվել են ներքին թշնամիներ և տարբեր ուժեր գնալով խորացնում են հայի ատելությունը հայի հանդեպ: Այն, որ ղարաբաղցի -հայաստանցի թշնամանքի սերմանումն ուղղակի իշխանության տարբեր ներկայացուցիչների մասնակցությամբ է արվում, Մարտի 1-ի գործով դատավարության վերջին օրերի իրադարձություններն էլ ցուցանում են պարզորոշ:

Ազատության հրապարակում ամբոխային տրամադրություններին հպատակ մի հատված արդյոք պատահաբա՞ր հարձակվեց ՀՅԴ ներկայացուցչի վրա, որն ուղղակի թոռնիկների հետ զբոսնում էր: Միտումնավոր արված բան էր, թե՞ այնքան անմեղսունակ են, որ իրենք էլ չեն գիտակցում իրենց արարքները: Նույն թշնամական տրամաբանության մեջ են  24 ժամ շարունակ գործում սոցցանցերը՝ տարածելով ատելություն, թշնամանք, արյուն, բռնություն:

Պատահաբա՞ր են հակաօրինական կոչեր անում և իրավիճակն ավելի լարում որոշ իրավապահներ ու փաստաբաններ, որոշակի լրատվամիջոցներ, միշտ փնթի ու միշտ գռեհիկ հաթաթաներով գրելու մեջ վարպետացածներ, տարբեր գրանտային ծրագրերից իրենց ողջ գիտակցական կյանքում սնվողներ, օտար շահեր ու շահագրգռություններ ունեցող անձինք:

Այս մարդիկ չեն ցանկանում, որ Հայաստանում հայը հայի հանդեպ բարի ու կամեցող լինի, որ հայն իր երկրի տերը լինի:

Երբ հարթակից ասվում էր ու բազմաձայնվում, թե՝  հրապարակներում ու փողոցներում՝ հավաքված ժողովուրդն է կառավարելու երկիրը, արդեն իսկ հիմքերն էր դրվում մեր ներքին կյանքի,  համակեցության բոլոր ոլորտներում անկառավարելի ու անարխիստական վարքականոնի:Պետությունն ինքնին կազմակերպվածք է և այն ժողովրդահաճո դարձնելու գաղափարաբանությունն է հենց ժողովրդին ամբոխի վերածելու ուղիղ ճանապարհը:

Պետության և պետական ինստիտուտների կառավարիչները օրենքի և իրավունքի ուժով պիտի կառավարեն,  մինչդեռ մեր իրականության մեջ պետական կառավարում գոյություն չունի: ՈՒնենք միայն առկա սոցիալական դժգոհությունների մանիպուլյատիվ կառավարում: Ընդ որում, շատ վտանգավոր, սահմանային վիճակի է հասցվել հասարակությունը, որի սոցիալական դժգոհությունները շահարկելով ու երկրի արտաքին թշնամիների ջրաղացին ջուր լցնելով, որոշ ուժեր տոտալ ատելություն են սերմանում՝ հասարակության մի ստվար հատվածին ուղղորդելով նախկինների դեմ: Նախկինները նախկին են արդեն, բայց եկեք՝ տեսեք՝ մեկ տարի անց էլ՝ ներկա իշխանությունը երկրի արտաքին ու ներքին առաջնահերթությունների վրա կենտրոնանալու և  առաջ գնալու փոխարեն հետ -հետ է գնում՝ հետ-հետ տանելով երկիրը և այդ կերպ ցանկանալով պահել իշխանությունը:

Սթափվել է պետք, Հայաստանում սահմանային վիճակ է, որից միայն շահելու են արտաքին թշնամիները, իսկ տուժելու ենք ազգովի:

Հեղինակ` Անահիտ Եսայան