Փաստ ինֆո

Հիշում եմ, Երևանի քաղաքապետ Վանո Սիրադեղյանի պաշտոնավարման ժամանակ էր, մի առավոտ արթնացանք ու տեսանք, որ Աբովյան-Իսահակյան փողոցների, Երիտասարդական մետրոյի աջ ու ահյակ կողմերում գտնվող անշուք ու տգեղ մետաղական կրպակները այլևս չկան: Նույն առավոտյան նաև Առագաստ սրճարանի հարակից այգու նստարաններ են էին նոր ու սիրուն դարձել:

1997 թվականի մայիս-հունիսը պիտի որ լիներ, Երևանի գլխավոր ճարտարապետն էլ դարձյալ Արթուր Մեսչյանն էր: Դեռ չէր նեղացել ու գնացել: Սա հիշեցի, քանի որ մինչ այդ, ընդհուպ մինչև 1996 թիվը Երևանում տարբեր աստիճանի տգեղության կրպակները կամ որ դրանց ավելի սազական է՝ «բուդկաները» ոչ թե քանդվում էին, այլ՝ կառուցվում: 1989-ից մինչև 1996-ը՝վստահ այդպես էր:

Լ. Տեր-Պետրոսյանի պաշտոնավարման տարիներն էին, երբ մայրաքաղաքում ծաղկում էր սեղանիկային բիզնեսը և բուդկաները սեղանիկների ֆոնին մի քայլ առաջ էին: ՈՒ հաճախ էինք անդրադառնում, թե ոմանք Արցախն են ազատագրում, Արցախի համար պայքարում, ոմանք էլ՝ սեղանիկ ու «բուդկա» դնելու:

Այսպես, նոր տնտեսական ֆորմացիա թևակոխած՝ դանդաղ շարժվում էինք: Մի պահ եթե շարժանկարը հետ պտտենք, ասենք, Պռոշյան փողոցում, ներկայիս ռեստորանները նախ՝ կրպակ կդառնան, դրանից էլ առաջ՝ սեղանիկներ… Երևանյան բիզնեսի զարգացման փուլերը ամենից ավելի ցայտուն հենց Պռոշյան փողոցում է երևում:

Բայց վերադառնանք Աբովյան փողոց, ուր մեկ այլ քաղաքապետի՝ Կարեն Կարապետյանի պաշտոնավարման շրջանում էլ մայթերը գրաված «գարդերոբներ» և ավելի նորաոճ ապակե- կրպականման կառույցներ ապամոնտաժվեցին 2011 թվականի վերջին: Ավելին, դրանց հանգրվանումը Մաշտոցի պուրակում նույնպես կասեցվեց այն ժամանակի քաղհասարակության ակտիվ պայքարի շնորհիվ:

Այս բոլորը հիշում և մեկ առ մեկ թվարկում եմ, քանի որ Աբովյան-Իսահակյան փողոցների ժանգոտ կրպակների ապամոնտաժումից 22 տարի անց էլ մենք դեռ կրպակներ ենք կառուցում: Փաստն աչքի առաջ է՝ Աբովյան-Իսահակյան հատվածում, Իսահակյանի արձանի դեմ դիմաց, «Սաս» սուպերմարկետին կիպ-կպած մի նոր կրպակ է սնկի պես գլուխը բարձրացրել է՝ ի հեճուկս հանրապետության վարչապետի, որն ասել էր մի առիթով, թե հեղափոխությունը հաղթանակած կհամարեմ, եթե կրպակներից քաղաքն ազատագրենք:

Ի դեպ, այս պահը քանի որ հիշողությամբ գրեցի, հետո մտածեցի՝ շառից հեռու՝ բեր գտնեմ վարչապետի ուղղակի խոսքը: Եվ գիտե՞ք ինչ պարզեցի ի զարմանս ինձ, նա ոչ թե ընդհանրապես կրպակներին հրաժեշտ տալու, այլ սոսկ ժանգոտ կրպակներից ազատվելու մասին էր բարձրաձայնել: Ասել էր՝ «Ես կհամարեի իսկապես հեղափոխությունը հասել է իր նպատակին, երբ աղբից, մեքենայի ջարդոններից, ժանգոտ կրպակներից ազատվենք»:

Այնպես որ, հույս չունենաք, թե խնդրո առարկա կրպակը կապամոնտաժվի, այն նոր է և բնավ՝ ոչ ժանգոտ: Մի կողմից դեռ ժանգոտելուն շատ կա, մյուս կողմից էլ՝ ակտիվ քաղհասարակությունից արդեն մարդ չի մնացել, որ պայքարի, բոլորը ծառայում են Հայաստանի Հանրապետությանը:

Հեղինակ` Անահիտ Եսայան