Փաստ ինֆո

«Եվ ես չեմ կարծում, թե հիմա Հայաստանում առաջնահերթ պրոբլեմն այն է, որ, օրինակ, դրոշները լավ տեղերում չեն դրած, դրա համար ենք մենք վատ ապրում»:

Այս խոսքերի հեղիանակը Լուսավոր Հայաստան կուսակցության ղեկավար Էդմոն Մարուքյանն է: Նրա այս տեսակետը  վիճելի լինելով ստիպում է անդրադառնալ տվյալ խնդրի պատճառահետևանքային դրսևորումներին:

Եթե անգամ Ստամբուլում, ընդհանրապես Թուրքիայում չեն եղել մեր ղեկավարները /ի դեպ, ոչ միայն ներկա/, ապա գոնե տեսանյութերում և լուսանկարներում  պիտի որ ուշադրություն դարձրած լինեն, թե նրանք, որքան բարձր են տեղադրում իրենց դրոշները: Հնարավորինս  բարձր, որակյալ կտորներից կարված, ագրեսիվ   ու տեսանելի: Սա բնավ պատահական չէ, այսպիսով նրանք ընդգծում են իրենց վերաբերմունքը երկրի ու նրա խորհրդանիշերի հանդեպ: Դրոշը պիտի բարձր լինի, պիտի ծածանվի, պիտի ազդեցիկ լինի: Ի դեպ, շատ վառ երևակայության պետք չէ, ընկալելու համար, որ երկրի ղեկավարը տվյալ երկրի առաջին դրոշակակիրն է:

Ցավոք, Հայաստան խորհրդարանական հանրապետության թիվ մեկ դրոշակակիրը մեր դրոշը դեռ իր վարչապետության առաջին օրերին որպես գուլպա հագավ՝ ի համերաշխություն ինչ-ինչ օտար  խաղերի : ՈՒ նորագավիթյան միզանսցենը  այս համատեքստում մի տեսակ անդրադարձ էր ու գնահատական իր երբեմնի տգեղ արարքին, որը Փաշինյանն իրեն հատուկ դեմագոգիայով որոշեց իր վրայից թոթափել: Եվ այս պարագայում նրա համար էական չէր, թե ով կլիներ դա, կարևորն այն էր, որ հոգեբանորեն իրեն ճնշող այդ արարքը, որը պարբերաբար ոչ միանշանակ գնահատականներով հիշեցնում էին իրեն, ինչ-որ կերպ վաներ իրենից:

Տեսեք-տեսեք, էլի… Բայց տեսնողները տեսան ու հասկացան: Էլի հիշեցին եռագույն գուլպաների պատմությունը:   

ժողովրդի մանդատն ստացած, լեգիտիմ, ժողովրդի կողմից կառավարություն գործուղված վարչապետ,  բարձր հարթակներից ու ամբիոններից ժողովրդին օդային համբույրներ ուղարկելու ու սիրո խոստովանություններ անելու փոխարեն մարդկանց հետ ընդամենը  բարեկիրթ ու  հարգալից եղեք։ Պարզ բան է,  գուցե, բայց քանի որ ողջ նախորդ  կյանքում  մուննաթ ոճի մեջ եք եղել, նույն կերպ էլ շարունակում եք։ Դուրս եկեք այդ կերպարից, անգամ եթե դիտողություն եք անում։

Իսկ վատ ու լավ ապրելու հետ կապված՝ պարոն Մարուքյանին կցանկանայի ասել՝ այո,  նաև մեր դրոշները լավ, ներկայանալի  տեղում դրված չլինելուց է, որ մենք լավ չենք ապրում : Դա հոգեբանական կարևոր գործոն է, ազդեցության կարևոր դաշտ, դաստիարակության և մոտիվացիայի ցուցիչ:

Ընդհանրապես, այն, որ ներկա իշխանությունը  ծիածանագույն դրոշը և այդ դրոշակակը կրողներին ավելի է կարևորում, դա գործնականում երևում է նրանց քայլերից:

Հեղինակ` Անահիտ Եսայան