Փաստ ինֆո

Հայերենով ասված՝ Մաեստրոյի այս տողերը հսկայական էներգետիկայով լցրեցին երեկ թամանյանական օպերայի տարածությունը:

Շարունակությունը ռուսերեն հնչեց, սակայն դահլիճում ներկա  օպերայի կոլեկտիվի հավաքին հետևող ցանկացած մարդ տեսավ, զգաց ու հասկացավ, որ Օրբելյանն իր  սրտի ու հոգու խոսքն  է ասում. «Իրավաբան չեմ ես, ոչ էլ փաստաբան, կամ տնտեսագետ, ու ոչ էլ քաղաքագետ եմ, ինձ միայն մեկ բան է հետաքրքրքում՝ Երևանի, հայկական օպերայի և բալետի միակ թատրոնի բարգավաճումը, հաջողությունը, միջազգային ճանաչումն  աշխարհում: Տաղանդավոր, հրաշալի  կոլեկտիվ ունենք: Շատ տխուր կլինի, որ մեր տեմպը, մեր հաջողության ընթացքը կասեցվի»:

Իսկ մշակութային օջախի թռիչքը, կասեցնելուն լծված է մշակույթի ոլորտի պատասխանատուն:

Մի անգամ, երբ Վիլյամ Սարոյանին հարցնում են՝ ամենակարևորն ինչն է արվեստագետի համար, բոլորը մտածում են, թե կասի՝ հայրենասիրություն, տաղանդ և այլն: Նա ասում է «ցանկանալ ընել»:

Մաեստրո Օրբելյանի  գործունեությունն էլ  այս մտածողությամբ է: «Ցանկանալ ընել»: Նա ցանկանում է և անում է: Շարքային չինովնիկին հաստատ անհասկանալի է սարոյանական «ցանկանալ ընելը»:

Իսկ այդ ցանկությունը   հաստատ ավելի ու ավելի է ամրապնդվում, երբ մարդը գնահատված է զգում իրեն հարազատ կոլեկտիվի, գործընկերների, արվեստասեր ու պարզապես նվիրումով գործ անող մարդուն արժևորող Հայաստանի քաղաքացու  կողմից:  ՈՒ ավելին է «ցանկանում ընել»: Հզոր բան է այս գաղափարը, որի կրողն է Մաեստրո Օրբելյանը:

Բազմաթիվ  հայտնի անուններ կային  ու կային պարզ երևանցիներ, որ եկել էին օպերա՝ սատարելու մաեստրո Օրբելյանին և  իրենց սրտի խոսքն ասելու արդարության հանուն և մշակույթի:

Իսկ ես կասեմ ՝ պետք չէ կոնկրետ քաղաքացու օր սահմանել, այդ օրն այսօր էր, այդ օրը ցանկացած օր կարող է լինել, եթե կա բարձր գիտակցումը՝ «ցանկանալ ընել»:

Ցանկացավ օպերան և արեց: Վստահ եմ՝ այդ ցանկությունը շղթայական ռեակցիայի նման է լինելու:
 

 

Հեղինակ` Անահիտ Եսայան