Փաստ ինֆո

Մարտի մեկի ողբերգական իրադարձություններից անցել է  տասնմեկ տարի, սակայն մի շարք հարցեր առ այսօր մնում են չպարզաբանված։ Նախորդ իշխանությունները օրոք՝ ՀՔԾ-ն բազմաթիվ գործեր ուղարկեց դատարան՝ բռնության տարբեր դրսեւորումների վերաբերյալ։ Սակայն  ամենակարեւոր հարցադրումը, որը վերաբերում էր արձանագրված 10 զոհերից յուրաքանչյուրի անհատական պատասխանատուներին, առ այսօր մնում է օդում առկախված։ Օբյեկտիվ քննություն և արդարադատություն իրականացնելու ցանկություններն և մղումները ցանկությունների դաշտից այն կողմ չեն անցել: Որպես արդյունք՝  տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձությունների հետ կապված իրավական գնահատականի հարցը դեռևս շարունակում է  առկախ մնալ:

Ընդ որում, հետաքրքիրն այն է, որ ցանկացած անգամ գործի վերանայման նպատակով կատարված գործընթացները՝ խորհրդարանական հանձնաժողովներն ու փաստահավաք խմբերի գործողությունները ոչ միայն լույս չեն սփռել  տասը զոհերի մահվան հանգամանքներին, այլև դրանք  իրավական համատեքստում չեն իրականացվել՝ առավել խճճելով վիճակը՝ դարձնելով քաղաքական շահարկումների, երբեմն նաեւ քաղաքական վրեժխնդրության եւ վենդետայի գործիք։
Այն, որ այսօր  ՀՔԾ նոր ղեկավարությունը բացահայտման անհրաժեշտության թեման շարունակ շահարկելուց զատ ոչինչ չի անում՝ չնչին իսկ առաջ չի գնացել  փաստում է  մահվան հանգամանքների, այդ սպանությունների՝ կոնկրետ իրականացնող-կատարողների հետ կապված ասելիքի բացակայությունը, կոնկրետ  մեղադրյալի բացակայությունը: 

«Մարտի 1-ի գործը 100 տոկոսով բացահայտված է»՝ ամենաբարձր մակարդակով արված այս  հրապարակային հայտարարությանը հաջորդեց մեծ լռություն եւ այդպես էլ հանրությանը չի ներկայացվում, ի վերջո, ովքեր են մեղադրյալները, թե բացահայտումն ընդամենը հայտարարությունների տիրույթում է։  

«Դիպուկահար է գործել» որոշ ժամանակ առաջ ՀՔԾ ղեկավարի կողմից հնչեցված այս  պատասխանատու հայտարարությանը ևս հաջորդում է  Մեծ Լռությունը: «Բանակը ոչ միայն մասնակցել է, այլ՝ կրակել է մարդկանց բնակարանների ուղղությամբ։ Մենք ունենք կոնկրետ ապացույցներ, որ զինծառայողները կրակել են Լեո փողոցի շենքերի ուղղությամբ»։ Այս հայտարարության հեղինակը եւս ՀՔԾ պետն է, որին սակայն եւս հաջորդում է Մեծ Լռություն։ Ում բնակարանների վրա են կրակել, ովքեր են եղել կրակողները, արդյոք առաջադրվել են մեղադրանքներ։ Հայտարարությունից անցել է մոտ 5 ամիս, սակայն ՀՔԾ-ն լռում է։ Եւ ընդհանրապես, սեպտեմբերին տեղի ունեցած սկանդալային ասուլիսից հետո ՀՔԾ-ն որդեգրելու լռելու մարտավարությունը, թեեւ թվում էր, որ բարձրաստիճան պաշտոնատար անձի այդ հայտարարությանը պետք է հաջորդեին կոնկրետ անձանց մեղադրանքներ առաջադրվելու մասին հաղորդագրությունները։ Իսկ քանի որ դրանք բացակայում են՝ կարող ենք փաստել, որ ՀՔԾ-ն պարզապես չի ունեցել բավարար տվյալներ՝ նման հայտարարությամբ հանդես գալու համար եւ այն ուղղված է եղել սպասարկելու կոնկրետ քաղաքական շահեր։ Այլ հարց է ում նախաձեռնությամբ, արդյոք ՀՔԾ պետը սեփական կամքով է ստանձնել այդ դերը...

Մեծ Լռությունը լրջագույն  հետընթաց կարելի է համարել Մարտի 1-ի գործի բացահայտման առումով: Տեսեք, եթե նախկինում Մարտի 1-ի գործով քննչական խմբի ղեկավարը պարբերաբար հարցազրույցների և ասուլիսների միջոցով ներկայացնում էր ի հայտ եկած ցակացած նոր հանգամանք, ապա այսօր խորհրդավոր, արհեստական տաբուների և արգելքների մի փուլ ենք մտել, որից դուրս գալ չենք կարողանում:  

Նկատի ունենալով, որ մահվան հանգամանքների վերաբերյալ ՀՔԾ-ն պարզապես ձեռնպահ է մնում որեւէ տվյալ հրապարակելուց, անգամ խուսանավում են ասել, ի վերջո, քանի մեղադրյալ կա նշված գործի շրջանակներում ընդհանրապես՝ առաջիկայում կներկայացնենք 10 զոհերից յուրաքանչյուրի մահվան հանգամանքների մասին մեզ հայտնի տեղեկությունները։

Հ.Գ  «Փաստինֆո»-ն պատրաստակամ է հրապարակել գործի հանգամանքների վերաբերյալ նախաքննական մարմնի՝ ՀՔԾ-ի, պարզաբանումները։

Հեղինակ` Մարինե Մինասյան