Փաստ ինֆո

Շուրջ 18 տարի առաջ Երևանում կատարված սպանության փորձի գործը դատախազությունը կարճել է, թեև նրա մեղսակցության վերաբերյալ առկա է օրինական ուժի մեջ մտած դատավճիռ։

Խոսքը գնում է, 2010 թվականի օգոստոսի 25-ին Երևանում կատարված սպանության փորձին. ժամը 22.30-ի սահմաններում ոստիկանությունը «Քանաքեռ-Զեյթուն» ԲԿ-ից ահազանգ է տացել, որ նույն օրը՝ ժամը 22.20-ին, հիվանդանոց է բերվել Երևան քաղաքի բնակիչ Նարեկ Սուրենի Սարգսյանը՝ աջ բազկի վերին երրորդի թափանցող հրազենային և աջ կրծքավանդակի աջ շրջանի կույր հրազենային վնասվածքներով, որին շտապօգնության մեքենայով տեղափոխել են «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» ԲԿ:

Դեպքի առթիվ 2010 թվականի օգոստոսի 26-ին Երևան քաղաքի քննչական վարչության Քանաքեռ Զեյթունի քննչական բաժնում հարուցվել էր քրեական գործ և նախաքննությամբ պարզվել, որ 2010 թվականի օգոստոսի 25-ին՝ ժամը 22.00-ի սահմաններում, Գեղամ Պողոսյանը և Աշոտ Եղոյանը սեփական անձի առավելությունն ընդգծելու նպատակով, Արթուր Սիմոնյանին, Համբարձում Մաթևոսյանին և Նարեկ Սարգսյանին սպանելու դիտավորությամբ Երևան քաղաքի Ազատության պողոտայի շենքի բակում ատրճանակներով կրակոցներ են արձակել Նարեկ Սարգսյանի ուղղությամբ, սակայն իրենց կամքից անկախ հանգամանքներում չեն կարողացել ավարտին հասցնել իրենց հանցավոր մտադրությունը:

Նախաքննական մարմինը որոշում էր կայացրել 2010 թվականի սեպտեմբերի 30-ին Գեղամ Պողոսյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-104-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 6-րդ, 7-րդ կետերով և 235-րդ հոդվածի 1-ին մասով, որպես մեղադրյալ ներգրավելու մասին, նույն օրը վերջինիս նկատմամբ խափանման միջոց է կիրառվել կալանավորումը և հետախուզում է հայտարարվել, իսկ մյուս մեղադրյալ Աշոտ Եղոյանի մասով գործն անջատվել է առանձին վարույթ և մեղադրական եզրակացությամբ գործն ուղարկվել դատարան։

Նշենք նաև, որ Աշոտ Եղոյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-104-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին, 6-րդ, 7-րդ, 10-րդ կետերով և դատապարտվել 8 տարվա ազատազրկման:
Հատկանշական է, որ առաջին ատյանի, ինչպես նաև վերաքնննիչ դատարանները Աշոտ Եղոյանի գործով դատական ակտ կայացնելիս հիմնավորված են համարել Աշոտ Եղոյանի կողմից հանցավոր արարքները Գեղամ Պողոսյանի հետ միասին կատարված լինելու փաստը:

Ինչ վերաբերում է Գեղամ Պողոսյանին, ապա դեպքից 17 տարի անց՝ 2017 թվականի սեպտեմբերի 30, ՀՀ գլխավոր դատախազությունը պահանջում է նրա մասով քրեական գործը։ Կարելի է ենթադրել՝ ուսումնասիրելու նպատակով, սակայն ավելի քան 10 օր անց՝ հոկտեմբերի 12-ին, առանց որևէ ցուցումի հետ է վերադարձնում: Հաջորդ օրը՝ հոկտեմբերի 13-ին, 17 տարի հետախուզման մեջ գտնվող Պողոսյանը «ինքնակամ» ներկայանում է վարույթն իրականացնող մարմնին: Նույն օրը քննիչը նրան մեղադրանք է առաջադրում , սակայն վերջին մեղադրանքը չի ընդունում ու հրաժարվում է ցուցմունք տալ։ Սակայն դատախազը որոշում է փոխել նրա նկատմամբ որպես խափանման միջոց ընտրված կալանավորուը

«Փաստինֆո»-ին հայտնի դարձել նաև, որ դեռևս 2014 թվականին, երբ Պողոսյանը հետախուզման մեջ էր գտնվում, վերջինիս պաշտպանի կողմից միջնորդություն է ներկայացվել քրեական գործի վարույթը կարճելու և խափանման միջոցը փոխելու մասին, սակայն դատախազն այն ժամանակ գտել է, որ միջնորդությունն անհիմն է և մերժել է:

Իսկ երբ այդքան տարի անց Պողոսյանը ներկայացել է՝ դատախազը որոշել է բարեհոգաբար նրա նկատմամբ ընտրված խափանման միջոց կալանավորումը վերացնել:

Սակայն դատախազության աննախադեպ մեծահոգությունն այսքանով չի ավարտվել՝ 2017 թվականի դեկտեմբերի 27-ին քննիչը Գեղամ Պողոսյանի վերաբերյալ գործով նախաքննության ավարտ է հայտարարում և ուղարկում է դատավարական հսկողություն իրականացնող դատախազին՝ այն հաստատելու և դատարան ուղարկելու նպատակով։ Սակայն պարզվում է դատախազ Սմբատյանը գործն ստանալու հենց հաջորդ օրը՝ դեկտեմբերի 28-ին որոշում է Պողոսյանի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցնել:

Մեզ հայտնի է դարձել նաև, որ դատախազի այս որոշոման դեմ առարկություն է ներկայացվել, սակայն Երևան քաղաքի դատախազն այն մերժել է:

Մնում է ողջամիտ հետևություն կատարել՝ ինչ կապ կա Պողոսյանի և դատախազի միջև, ինչու հանկարծ գործը դատախազի կողմից պահանջվելուց և հետ վերադարձվելու հաջորդ օրը Պողոսյանը, ով երկար տարիներ հետախուզման մեջ էր հանկարծ «ինքնակամ» ներկայացավ ու արժանացավ դատախազի նման բարեհաճ վերաբերմունքին՝ ոչ միայն կալանաորումը վերացվեց, այլ ընդամենը մեկ օրում քրգործը կարճվեց։

Ենթադրենք՝ նախաքննությունը թերի է ընթացել, ինչու որեւէ ցուցում չի տրվել նոր ապացույցներ ձեռք բերելու ուղղությամբ։ Կամ արդյոք դատախազը բողոքարկել է մյուս մեղադրյալի մասով օրինական ուժի մեջ մտած դատավճիռը, քանի որ դրանում խոսքը գնում է, որ սպանության փորձը կատարել են միասին։ Եթե կարծում էր, որ ապացույցները բավարար չեն եղել, ապա տրամաբանությունը հուշում է, որ պետք է բարձրացներ դատավճիռը բեկանելու հարց, հակառակ պարագայում ստացվում է, որ դատախազը իրեն վեր է դասել դատարանից ու կարճել քրեական գործը։ Կամ ինչ երաշխիք է ունեցել դատախազը որ 17 տարի փախուստի դիմած ծանր հանցագործության մեջ մեղադրվողը նորից չի հեռանա Հայաստանից եւ չի խուսափի քննությունից, որ անմիջապես վերացրել է խափանման միջոցը եւ սա այն պայմաններում, երբ անգամ քննության աջակցող, իրենց մեղադրանքը ընդունող շատ եւ շատ այլ թեթեւ կամ միջին ծանրության մեջ մեղադրվողները կալանավորվում են։

Կարծում ենք, այսօրինակ որոշումներն իրենց մեջ կոռուպցիոն դրսեւորումների լուրջ վտանգ են պարունակում, էլ չենք խոսում արդար արդարադատության վարկաբեկման մասին։

Աղբյուր` Փաստինֆո