Փաստ ինֆո

Հայաստանի Հանրապետության վարչական դատարանը՝ դատավոր Կարեն Զարիկյանի նախագահությամբ, բավարարել է ընդդեմ Ճանապարհային ոստիկանության քաղաքացի Ազատ Մովսիսյանի հայցը ՃՈ որոշումը վերացնելու պահանջի մասին:

Ինչպես «Փաստինֆո»-ին հայտնեց հայցվորի ներկայացուցիչ Արփինե Պետրոսյանը, Վարչական դատարանը վճռով անվավեր է ճանաչել ՀՀ ոստիկանության «Ճանապարհային ոստիկանություն» ծառայության 14.11.2017 թվականի որոշումը:

ՀՀ ոստիկանության «Ճանապարհային ոստիկանություն» ծառայության տեսանկարահանման և լուսանկարահանման միջոցով հայտնաբերված իրավախախտումների արձանագրման կենտրոնի տեսուչի 14.11.2017 թվականի որոշմամբ Ազատ Մովսիսյանը 30.10.2017 թվականին ժամը 16:03-ին հանդիպակաց երթևեկելի գոտի դուրս գալու համար, որը կապված չէ վազանցը թույլատրված տեղում կատարելու հետ, ենթարկվել է 30.000 ՀՀ դրամ տուգանքի, որը նախատեսված է Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքի 124-րդ հոդվածի 18-րդ մասով:

Հայցվորը հայտնել է, որ ինքը սկսել է վազանց կատարել ընդհատվող գծանշումների առկայության պայմաններում, իսկ տվյալ մանևրը ոչ մի իրավանորմով արգելված չէ: Ինչպես նաև տվյալ հատվածում առկա չէ 3.20 «Վազանցն արգելվում է» ճանապարհային նշանը:

Ըստ հայցվորի, գործով վարչական ակտում հաստատված հանգամանքը և խախտված իրավանորմը չեն համապատասխանում միմյանց, քանի որ որպես խախտված իրավանորմ նշվել է ՀՀ կառավարության 28.06.2007 թվականի 955-Ն որոշման Հավելված թիվ 1-ի 52-րդ կետը, համաձայն որի երկկողմ երթևեկությամբ ճանապարհներին գծանշման բացակայության դեպքում հանդիպակաց երթևեկության կողմ է համարվում երթևեկելի մասի լայնության ձախ կեսը` չհաշված երթևեկելի մասի լայնացումները (թափառքի և արգելակման գոտիներ, ընդհանուր օգտագործման տրանսպորտային միջոցների կանգառի համար լայնացված տեղեր և այլն):

Իսկ որպես վարչական պատասխանատվություն նախատեսող նորմատիվ ակտ նշվել է Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքի 124-րդ հոդվածի 18-րդ մասը, որի հիմքով կարող էր ենթարկվել վարչական պատասխանատվության, եթե հայցվորի կողմից հանդիպակաց երթևեկության գոտի դուրս գալը, պայմանավորված չէ վազանցը թույլատրված տեղերում վազանց կատարելու կամ կանգնած տրանսպորտային միջոցը կամ խոչընդոտը շրջանցելու հետ, եթե առանց հանդիպակաց երթևեկության գոտի դուրս գալու հնարավոր չէ շրջանցել կանգնած տրանսպորտային միջոցը կամ խոչընդոտը:

Հայցվորը նշել է նաև, որ ինքը ենթարկվել է վարչական պատասխանատվության վազանցն արգելված վայրում վազանց կատարելու համար, ինչը, սակայն, վիճարկվող որոշման ընդունման համար հիմք հանդիսացող տեխնիկական միջոցի օգտագործմամբ ստացված տեսանյութով չի հաստատվում:

Պատասխանողն առարկել է հայցի դեմ՝ նշելով, որ տեսանյութից ակնհայտ է, որ հայցվորը դուրս է եկել հանդիպակաց երթևեկության գոտի գոտի, որը կապված չէ վազանցը թույլատրված տեղերում վազանց կատարելու հետ:

Վարչական դատարանն արձանագրել է, որ եթե ճանապարհային երթևեկության կանոնների խախտումը հայտնաբերվել է տեսանկարահանող կամ լուսանկարահանող սարքերով, ապա անձը առանց վարույթի ընթացիկ փուլի իրականացման ենթակա է վարչական պատասխանատվության միայն խախտման ակնհայտության պարագայում:

Տվյալ պարագայում հայցվորը ենթարկվել է վարչական պատասխանատվության հանդիպակաց երթևեկության գոտի դուրս գալու համար, որը կապված չէ վազանցը թույլատրված տեղերում վազանց կատարելու հետ:

Միաժամանակ, վիճարկվող որոշման մեջ որպես խախտված նորմ վկայակոչվել է ՀՀ կառավարության 2007 թվականի հունիսի 28-ի N 955-Ն որոշման Հավելված 1-ի Ձև 2-ի 52-րդ կետը. «Երկկողմ երթևեկությամբ ճանապարհներին գծանշման բացակայության դեպքում հանդիպակաց երթևեկության կողմ է համարվում երթևեկելի մասի լայնության ձախ կեսը` չհաշված երթևեկելի մասի լայնացումները (թափառքի և արգելակման գոտիներ, ընդհանուր օգտագործման տրանսպորտային միջոցների կանգառի համար լայնացված տեղեր և այլն)»:

Նման պայմաններում, գտել է դատարանը, որպեսզի հաստատվի վիճարկվող որոշմամբ արձանագրված խախտումը տեսանյութից պետք է ակնհայտ լինի, որ տրանսպորտային միջոցը առնվազն դուրս է եկել հանդիպակաց գոտի:

Մինչդեռ տեսանյութում երևում է, որ ճանապարհը կազմված է երկու գոտուց, որոնք բաժանված են մինյանցից «1.1» և «1.5» գծանշումներով: Իսկ նշված գծանշումները, ինչպես նշվեց վերը, բաժանում են ոչ միայն հանդիպակաց, այլև մեկ ուղղությամբ երկու և ավելի երթևեկության գոտի ունեցող ճանապարհները:

Այսպիսով, դատարանն արձանագրել է, որ վիճարկվող ակտի հիմքում ընկած տեսանյութից չի կարող ակնհայտ լինել հայցվորի կողմից իրեն վերագրվող խախտումը կատարելու փաստը:

Նկատի ունենալով, որ վիճարկվող որոշումը ընդունվել է Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ ՀՀ օրենսգրքի 124-րդ հոդվածի 18-րդ մասի սխալ կիրառման արդյունքում, հայցը հիմնավոր է և բավարարման ենթակա:

Լուսանկարում ՝ հայցվորի ներկայացուցիչ Արփինե Պետրոսյանը

Աղբյուր` Փաստինֆո