Փաստ ինֆո

Պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտի թեթևագույն քաշային կարգում աշխարհի նախին բացարձակ չեմպիոն Վիկ Դարչինյանն այս օրերին Հայաստանում է: Այս մասին տեղեկանում ենք armsport.am-ից:

42-ամյա մարզիկը լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ պատմել է, թե ինչու է որոշել վերսկսել պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկի կարիերան, ինչ ծրագրեր ունի Հայաստանում և ինչպես է ցանկանում օգտակար լինել հայ բռնցքամարտիկներին:

«Կարիերաս, կարելի է ասել, ավարտել էի 2017 թվականի հունվարին, բայց մարտ ամսին առաջարկ ստացա Ռուսաստանից` մենամարտ անցկացնելու աշխարհի ներկայիս չեմպիոն Եվգենի Գրադովիչի հետ: Համաձայնվեցի անցկացնել այդ մենամարտը, քանի որ նա աշխարհի գոտի ուներ: Ես չեմպիոնական 9 գոտի ունեմ, և ցանկացա մենամարտել նաև 10-րդի համար:

3 շաբաթվա ընթացքում մեկ մենամարտ անցկացրի, որը բավականին լավ ստացվեց: Այդ մենամարտի տեսագրությունն ուղարկեցի Մոսկվա, նայեցին ու պետք է պատասխան տային, բայց մինչև հիմա լռում են: Ասում են, որ Գրադովիչի հետ մենամարտը կկայանա: Սպասում եմ»,- իր խոսքում նշեց Վիկ Դարչինյանը:

Վիկ Դարչինյանը, հիշեցնենք, Ավստրալիայում կայացած այդ մենամարտում առաջին ռաունդում նոկաուտի է ենթարկել թայլանդացի Մանոտ Կոմպուտին, իսկ Գրադովիչի հետ մենամարտը պետք է կայանար անցած տարվա սեպտեմբերին:

«Կարիերաս ավարտելուց հետո առաջարկեցին մենամարտել, մտածելով, որ իրենց համար հեշտ կլինի, բայց տեսնելով, որ 3 շաբաթ նախապատրաստվելով` լավ մենամարտ անցկացրի, առաջին ռաունդում նոկաուտով հաղթեցի թայլանդացի բավականին ուժեղ բռնցքամարտիկին, կարծես` հետ են կանգնել: Նայելով այդ մենամարտի տեսագրությունը` նրանք մինչև հիմա մտածում են: Բայց իրենք են ինձ առաջարկել ու վերադարձրել մեծ ռինգ»,- պատմեց բռնցքամարտիկը: 

42-ամյա մարզիկի խոսքով, ինքը Հայաստան է ժամանել ընկերներին տեսնելու և հանգստանալու համար, բայց այստեղ ևս անելիքներ կան.

«Հայաստանն իմ երկիրն է, որը շատ եմ սիրում: Միշտ էլ տարին երեք անգամ գալիս էի Հայաստան:  Այս անգամ էլ եկա ու շատ ջերմ ընդունելության արժանացա: Եղել եմ նաև Արցախում: Ինձ շատ լավ են ընդունում այստեղ, շատ լավ են վերաբերվում, ու կցանկանամ ես էլ ինչ-որ բանով օգտակար լինել իմ երկրին, այստեղի երեխաների, մարզիկներին:

Այստեղ մենք ունենք շատ լավ բռնցքամարտիկներ, որոնք կարող են պրոֆեսիոնալ ռինգում և՜ լավ նվաճումներ ունենալ, և՜ լավ գումարներ աշխատել: Այստեղ նրանք կարող են մարզվել, իսկ մարզումային վերջին փուլն անցկացնել ԱՄՆ-ում, իսկ հետո մենամարտ անցկացնել: Ես պատրաստ եմ նրանց հնարավորություն տալ փորձելու իրենց ուժերը: Մնացածն իրենցից է կախված: Երբ ես դարձել եմ աշխարհի չեմպիոն, ինձ միայն մենամարտելու հնարավորություն են տվել, մնացածը ես ապացուցել եմ քրտնաջան աշխատանքով: Ես ինձնով եմ հասել ամեն ինչի:

Շուտով կհիմնեմ պրոմոտորական կազմակերպություն, որն այդ ամենի հնարավորությունը կտա հայ բռնցքամարտիկներին: Այստեղ նրանք չեն կարող մեծ հաջողությունների հասնել, քանի որ իրենց սպարինգ մրցակիցներ են անհրաժեշտ, մասնավորապես` մեքսիկական, որոնք կօգնեն մերոնց աճել»,- ասում է բռնցքամարտիկը:

- Կնշե՞ք մի քանի հայ բռնցքամարտիկի, որոնց ցանկանում եք աջակցել:

- Անուններ նշել չեմ կարող, քանի որ դեռ այնքան էլ ծանոթ չեմ բոլորին: Այստեղ եմ, որպեսզի հետևեմ նրանց մարզումներին: Ես կցանկանամ նրանց ավելի շատ տեսնել սպարինգների մեջ` արտասահմանցի բռնցքամարտիկների հետ: Ես նրանց կտամ ԱՄՆ-ում մենամարտելու հնարավարությունը: Մնացածն իրենցից է կախված:

- Ժամանակին խոսակցություն կար, որ ցանկանում եք Ձեր ուժերը փորձել խառը մենամարտերում: Այդ մասին կխոսե՞ք:

- Այո, շատ էի ցանկանում ինձ փորձել խառը մենամարտերում, քանի որ կարծում էի, որ այդ մարզաձևում էլ եմ ուժեղ: Գնացի ԱՄՆ, սկսեցի մարզվել, բայց հետո իմացա, որ այնտեղ իմ քաշային կարգում աշխարհի ներկայիս չեմպիոնը, որն արդեն 10 տարի է` աշխարհի չեմպիոն է, շատ քիչ գումարներ է վաստակում: Այդ մարզաձևում գումար չկա: Բռնցքամարտում ես մի քանի անգամ ավելի շատ գումար կվաստակեմ ավելի հեշտ մենամարտով, քան` այնտեղ: 

- Ունենք բռնցքամարտիկներ, օրինակ Նարեկ Աբգարյանը, Գոռ Երիցյանը, Արամ Ավագյանը, ովքեր արդեն իրենց ուժերն են փորձում պրոֆեսիոնալ ռինգում և հաղթանակներ են գրանցում: Ի՞նչ կասեք նրանց մասին, ի՞նչ հեռանկարներ ունեն:

- Տղաներին ես ծանոթ եմ, վերջերս նրանք ԱՄՆ-ում էին: Խոսել եմ ֆեդերացիայի նախագահ Արթուր Գևորգյանի հետ: Ես չեմ նայել, թե նրանք ում հետ են մենամարտել: Պետք էլ չէ, որ հիմա նրանք ուժեղների հետ մենամարտեն: Դա կերևա դրսում 4-5 մենամարտ անցկացնելուց հետո: Նրանք արդեն հնարավորություն ստացել են ԱՄՆ-ում սպարինգ մենամարտեր անցկացնելու, իսկ ես կցանկանամ հնարավորություն տալ այլ բռնցքամարտիների, որոնք հնարավորություն չունեն:

- Այսինքն, ցանկանում եք Ձեր ազգանվա՞ն շնորհիվ ճանապարհ բացել այդ մարզիկների համար:

- Իմ ազգանունը շատ հայտնի է ԱՄՆ-ի հեռուստաընկերություններում: Եթե նրանք իմանան, որ այս կամ այն մարզիկը Վիկ Դարչինյանի բռնցքամարտիկն է, հնարավորություն կտան մենամարտելու: ԱՄՆ-ում շատ-շատ բռնցքամարտիկներ կան, յուրաքանչյուր քաշային կարգում հազարից ավել և այնտեղ շատ դժվար է հեռուստաընկերության ուշադրությանն արժանանալը: Պետք է մոտ 20 մենամարտ անցկացնես, որ հեռուստաընկերությունը հեռարձակի քո մենամարտը: Կարծում եմ` իմ անունը միայն հերիք է, որ հայ բռնցքամարտիկներին եթեր տրամադրեն: Դրանից հետո արդեն նրանցից է կախված: Կուզենամ` օգտակար լինել:

- Մարզիչ դառնալու ցանկություն ունե՞ք:

- Կցանականամ աշխատել բռնցքամարտիկի հետ, խորհուրդներ տալ, բայց ամբողջ օրը նրանց տրամադրելը մեծ պատասխանատվություն է: Ես , երևի, մարզիչներ կնշանակեմ, ովքեր կաշխատեն բռնցքամարտիկների հետ:

- Ե՞րբ եք նախատեսում հիմնել պրոմոտորական ընկերությունը:

- Հենց իմանամ` արդյոք Ռուսաստանի մենամարտը կայանալու՞ է, թե՞ ոչ, կսկսեմ զբաղվել ընկերության հարցերով: 

- Իսկ Ռուսաստանի պատասխանին որքա՞ն եք պատրաստ սպասել:

- Երևի` երկու-երեք ամիս:

- Նշեցիք, որ ևս մեկ մենամարտ կցանկանաք անցկացնել: Եթե Գրադովիչի հետ մենամարտը չկայանա, հնարավո՞ր է` մեկ այլ մենամարտ անցկացնեք:

- Գրադովիչի հետ ցանկանում եմ մենամարտել միայն 10-րդ գոտու ակնկալիքով: Եթե դա չկայանա, չեմ կարծում եմ` այլ մենամարտ կանցկացնեմ, քանի որ ես մեծ բռնցքամարտ եմ վերադարձել միայն աշխարհի գոտու համար: 

-Ավստրալիայում ծավալվող գործունեության մասին ի՞նչ կարող եք ասել:

- Ավստրալիայում ես ունեմ ակումբ, որը միայն իմն է: Հենց ես դուրս եմ գալիս, դռները փակվում են: Ավստրալիան այնպիսի երկիր է, որտեղ կան բոլոր հնարավորությունները: Մարդիկ այնտեղ շատ հղփացած են: Այնտեղ չես կարող լավ մարզիկ ունենալ: Մի քանի մարզաձև կան, որտեղ այո ունեն լավ ներկայացուցիչներ: Ավստրալիայում սովորական աշխատանքով ավելի շատ գումար կարող ես վաստակել, քան` սպորտով: Այդ իսկ պատճառով, կարծում եմ, որոշ մարզաձևեր այնտեղ զարգացած չեն: Այնտեղ կարող ես գնալ օրական 10 ժամ աշխատել ու շաբաթվա կտրվածքով մեծ գումարներ վաստակել: Սպորտն իրենց ձեռնտու չէ ֆինանսական տեսանկյունից: 

- Հայաստանում սիրողական բռնցքամարտի ի՞նչ խնդիրներ և զարգացման ի՞նչ հեռանկարներ եք տեսնում:

- 2008 թվականին, երբ դարձա աշխարհի բացարձակ չեմպիոն, եկա Հայաստան, ցանկանում էի մեծ ներդրումներ կատարել և օգտակար լինել այստեղ պրոֆեսիոնալ ակումբ բացելու հարցում: Բայց այդ ժամանակ ինձ ոչ-ոք ձեռք չմեկնեց: Չնայած ձեռք մեկնելու հարց չկար, գումարի կարիք չկար, պարզապես ցանկանում էի, որ բացվեր պրոֆեսիոնալ ֆեդերացիա, բայց չցանկացան, քանի որ պրոֆեսիոնալն այդ ժամանակ խանգարում էր սիրողականին գումարի տեսանկյունից: Պրոֆեսիոնալ ռինգում բռնցքամարտիկները կնքում են պայմանագրեր, գումարներ են վաստակում, իսկ սիրողականում նման բան չկա: Պարզապես մենամարտում են, դառնում են աշխարհի չեմպիոն և նրանց անունը շեշտվում է, բայց միայն այդքանը: Այդ ժամանակ ինձ չօգնեցին, բայց հիմա ամեն ինչ տանում է պրոֆեսիոնալի գերակայությանը: Կարծում եմ` շուտով սիրողական բռնցքամարտում մեծ փոփոխություններ կլինեն,գուցե մի քանի տարուց սիրողական չլինի էլ: Կլինի այնպես, ինչպես ես ցանկանում էի 10 տարի առաջ: Այն ժամանակ ես կարող էի շատ օգտակար լինել, նրանք հիմա մեծ նվաճումների հասած կլինեին: Բայց ոչինչ, 10 տարի անց կարող ենք հաջողության հասնել:

- Իսկ սիրողական բռնցքամարտում մեր ներուժի մասին ի՞նչ կարող եք ասել:

- Մենք ունենք շատ լավ մարզիչներ, այսպիսի երկրից կարող ենք շատ լավ մարզիներ ունենալ և շուտով կարող ենք բարձր նվաճումներ գրանցել:

Նարե Հովհաննիսյան

Աղբյուր` Փաստինֆո