Փաստ ինֆո

Ճանապարհային ոստիկանության մայորի կողմից կազմված վարչական իրավախախտման վերաբերյալ արձանագրությունը պատռելու համար ՀՀ քրեական օրենսգրքի 324-րդ հոդվածի 2-րդ մասով մեղադրվող 25-ամյա Էդգար Ղազարյանն արդարացվել է:

Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանը՝ նախագահությամբ Մեսրոպ Մակյանի, անպարտ է ճանաչել և արդարացրել է Էդգար Ղազարյանին՝ մեղսագրված արարքում հանցակազմի բացակայության հիմքով։

Այսպես, Էդգար Ղազարյանին մեղադրանք էր առաջադրվել Երևան քաղաքի Չարենցի փողոցում անձնական շահագրգռվածությունից ելնելով ՀՀ ոստիկանության ՃՈ ՃՊԾ 1-ին սպայական գումարտակի 1-ին դասակի ավագ տեսուչ, ոստիկանության մայոր Հրայր Ստեփանյանի կողմից կազմված պաշտոնական փաստաթուղթ հանդիսացող վարչական իրավախախտման վերաբերյալ արձանագրությունը պատռելու համար:

Էդգար Ղազարյանն իրեն առաջադրված մեղադրանքում ինչպես նախաքննության ընթացքում այնպես էլ դատարանում և հրաժարվել է ցուցմունք տալուց, հարցերին պատասխանելուց, միևնույն ժամանակ հայտնել է, որ զղջում է տեղի ունեցածի համար և հավաստիացրել, որ վարչական ակտը դիտավորյալ չի պատռել, պարզապես այդ պահին նյարդային վիճակում է եղել։

Ինչ վերաբերում է վարչական ակտով սահմանված տուգանքին՝ 100.000 ՀՀ դրամին, ապա վճարել է սահմանված տուգանքը դեպքի հաջորդ օրը մեքենան ապահովագրել է:

ՃՈ-ի 2 տեսուչները գործով վկաներ են ճանաչվել, և մայոր Հրայր Ստեփանյանի ցուցմունք տալով հայտնելով, որ դեպքի օրը համածառայակից Ռ.Թովմասյանի հետ ծառայություն են իրականացրել Չարենցի փողոցում, նկատել են «Մազդա» մակնիշի ավտոմեքենա, որի պետհամարանիշերը չի մտաբերում։ Համակարգով ստուգելու ընթացքում պարզվել է, որ տվյալ մեքենան երթևեկել է առանց ԱՊՊԱ պայմանագրի։

Իրավախախտում կատարելու պատճառով, սահմանված կարգով կանգնեցրել են տրանսպորտային միջոցը, համածառայակիցը մոտեցել է վարորդին՝ Է. Ղազարյանին, և ներկայացրել իրավախախտման բնույթը։ Այդ ժամանակ վարորդը պատճառաբանել է, որ պետք է կնքած լիներ ԱՊՊԱ պայմանագիր։ Նշված իրավախախտման համար վերջինիս նկատմամբ ինքը կազմել է վարչական ակտ՝ արձանագրություն, որում որպես տուգանքի չափ սահմանված է եղել 100.000 ՀՀ դրամը։

Արձանագրությունը կազմելուց հետո Է.Ղազարյանը նախ հրաժարվել է ստորագրել այն, ապա որոշել է ստանալ արձանագրության իր օրինակը։ Ծանոթության համար նրան են տվել արձանագրությունը, վերջինս կարդացել է այն, սակայն մի քանի վայրկյան անց բարկացել է, ճմրթել փաստաթուղթը, ապա՝ քաշել ու պատռել է այն։

Վկան նաև հայտնել է, որ ըստ իրեն վարորդ Ղազարյանի բարկությունը պայմանավորված է եղել արձանագրության մեջ նշված գումարի չափով, միևնույն ժամանակ կարծում է, որ ակտի պատռել չէր կարող անզգուշության հետևանք լինել, սակայն չի կարող նաև պնդել, որ արձանագրությունը պատռել է դիտավորությամբ։

Դատարանը գտել է՝ ամբաստանյալին մեղսարգված արարքում բացակայում է հանցագործության օբյեկտը, քանի որ գործի դատական քննությամբ դատարանը չի եկել այն եզրահանգման, որ նշված օրը՝ 2017թ-ի մարտի 8-ին տեսուչ, ոստիկանության մայոր Հրայր Ստեփանյանի կողմից կազմված և ամբաստանյալ Էգդար Ղազարյանի կողմից պատռված վարչական իրավախախտման վերաբերյալ արձանագրությունը հանդիսանում է որպես պաշտոնական փաստաթուղթ։

Ինչ վերաբերում է նախաքննական մարմնի կողմից Ղազարյանին «որպես մեղադրյալ ներգրավելու» մասին որոշումն, ապա դատարանը գտել է, որ այն պարունակում է անորոշ՝ մեղսագրված արարքի դիսպոզիցիայում տեղ չգտած ձևակերպումներ, մասնավորապես, նկարագրելով Է.Ղազարյանի գործողությունները, որոշման նկարագրական-պատճառաբանական մասում, որպես արարքի օբյեկտիվ կողմի հատկանիշ նշված է «պատռել» ձևակերպումը, որը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 324-րդ հոդվածի 2-րդ մասով նախատեսված հանրորեն վտանգավոր արարքի օբյեկտիվ կողմի հատկանիշ չի հանդիսանում։ Հետևաբար, անորոշ է դառնում, թե մեղադրյալը ինչպես պետք է արդյունավետ կերպով իրականացնի իր պաշտպանության իրավունքը և հատկապես հանրորեն վտանգավոր որ արարքի կատարումից պետք է պաշտպանվի, ինչը կոպտորեն խախտում է ամբաստանյալի՝ ՄԻԵԴ կոնվենցիայով, ՀՀ Սահմանադրությամբ և քրեադատավարական օրենքով երաշխավորված պաշտպանության հիմնարար իրավունքը։

Միևնույն ժամանակ դատարանն արձանագրել է, որ քննարկվող հանցակազմի առարկա կարող են հանդիսանալ միայն այն պաշտոնական փաստաթղթերը, որոնք իրավաբանական նշանակություն ունեցող փաստեր են հավաստում։

Ի տարբերություն պաշտոնական փաստաթղթի՝ ձևաթուղթը, դա մասնակիորեն տպագրված տեքստ ունեցող թուղթն է, որի ազատ մնացած մասը ենթակա է լրացման։

Ասվածն անհերքելիորեն վկայում է այն մասին, որ 2017թ-ի մարտի 8-ին ՀՀ ոստիկանության ՃՈ ՃՊԾ 1-ին սպայական գումարտակի 1-ին դասակի ավագ տեսուչ, ոստիկանության մայոր Հրայր Ստեփանյանի կողմից կազմվել, լրացվել կամ տրվել է ոչ թե պաշտոնական փաստաթուղթ, այլ ձևաթուղթ, որում նշվել են ամբաստանյալի տվյալները, նրա կողմից շահագործվող ավտոմեքենայի տվյալները և վարչական այն իրավախախտումը, որի համար վերջինս պետք է ենթարկվեր դրամական տուգանքի։

Հետևաբար, դատարանն արձանագրել է, որ ամբաստանյալը չի կարող ենթարկվել քրեական պատասխանատվության պաշտոնական փաստաթուղթ չհանդիսացող այլ առարկայի՝ ձևաթղթի ենթադրյալ վնասման /ըստ մեղադրանքի մարմինների՝ պատռման/ համար, քանի որ այդպիսի փաստաթուղթ վնասելը հատկապես նախատեսված չէ վերջինիս մեղսագրված հանցակազմի բնորոշման՝ դիսպոզիցիայի մեջ։

Ղազարյանին՝ գործողություններում բացակայում են ՀՀ քրեական օրենսգրքի 324-րդ հոդվածի 2-րդ մասի հանցակազմի ինչպես օբյեկտը, այնպես էլ օբյեկտիվ կողմերը:
Ուստիև դատարանը փաստել է Էդգար Ղազարյանի արարքը չի բնորոշվում որպես քրեական օրենսգրքով նախատեսված հատկանիշներ պարունակող հանրորեն վտանգավոր արարք` հանցագործություն, այսինքն, բացակայում են հանցագործության հատկանիշները` հետևաբար նաև՝ հանցակազմը, ինչը հիմք է տալիս ճանաչելու և հռչակելու նրա անմեղությունը առաջադրված մեղադրանքում։

Աղբյուր` Փաստինֆո