Փաստ ինֆո

2016թ. հունիսի 4-ին Նուբարաշենի խճուղում 58-ամյա Եղիշե Խաչատրյանի սպանության գործով նախագահող դատավորն ակնհայտ ոչ դրական վերաբերմունք է դրսևորում պաշտպանական կողմի նկատմամբ:

Խնդիրը նրանում չէ, թե նախագահողը դրական կամ բացասական վերաբերմունք պետք է դրսևորի կողմերի նկատմամբ, այլ նախագահողը պարտավոր է օբյեկտիվ, անկաշկանդ և անաչառ գործի քննություն ապահովել, իսկ կողմերի հավասարության սկզբունքից ելնելով՝ նախագահողն առնվազն զսպվածություն պետք է դրսևորի, ի ցույց չդնի դատավարության մասնակից որևէ անձի նկատմամբ իր անբարյացկամ վերաբերմունքը:

Այսպիսով, Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում այսօր շարունակվեց 58-ամյա Եղիշե Խաչատրյանի սպանության գործով տուժող Էմմա Աբրահամյանի հարցաքննությունը:

Տուժող կնոջ հարցաքննությունն ընթանում էր ընդմիջումներով՝ պայմանավորված ինքնազգացողության վատացմամբ:

77-ամյա Էմմա Աբրահամյանը, պաշտպանական կողմի հարցերին ի պատասխան, պնդում էր, թե որդուն հարվածել են վեց անձինք, ընդ որում՝ որդին հարված է ստացել բութ գործիքով:

Պաշտպանական կողմի հարցերին, թե ի՞նչ էր իրենից ներկայացնում այդ բութ գործիքը, երկաթյա էր, պլաստիկե էր, քար էր, փայտ էր, թե՝ հրազեն, կինը որևէ նկարագրություն չէր տալիս:
Ըստ տուժողի՝ պաշտպանական կողմի հնչեցրած հարցերը այդ կապակցությամբ սխալ հարցեր էին, և փաստաբաններն էլ իրեն հունից հանում են:

Թե ի վերջո հանցագործության գործիք հանդիսացած իրը ի՞նչ է եղել, որ տարեց կինը վստահաբար պնդում էր, թե տեսել է, որ դրանով որդուն հարվածել են, տուժողն այդպես էլ հարցին կոնկրետ պատասխան չտվեց:

Տուժող կինն անընդմեջ պնդում էր, որ տեսել է իր որդուն հարվածողներին. «Բոլորը հարվածել են որդուս՝ ոտքերով, ձեռքերով»: Սակայն միևնույն ժամանակ հակասություն կար տուժողի ցուցմունքներում. երբ խոսքը վերաբերում էր ամբաստանյալ Յուրի Հակոբյանին, տուժողը նշում էր, թե մթության մեջ նրան դեմքը չի տեսել, բայց նրա երկար մազերը տեսել է, գործով մյուս ամբաստանյալ Արթուր Զաքարյանի դեմքն էլ չի տեսել, հարվածողների մեջ բարձրահասակ տղա է եղել, ով ամբաստանյալ Խաչիկ Կոսյանի ընկներ է եղել, նրան էլ այդպես է ճանաչել:

Տուժողի հարցաքննության ընթացքում առանց նախագահողի թույլտվության տուժողի իրավահաջորդ Փառանձեմ Մեյթիխանյանը լքեց դատական նիստերի դահլիճը և ոչ ավել ոչ պակաս գնաց դատարանի արգելված գոտի, որ մասով, որ նախագահողն է ներս մտնում դահլիճ, սակայն այդ ամենին նախագահողը որևէ մեկ չարձագանքեց և միայն Մեյթիխանյանի վերադարձից հետո, ով պատճառաբանեց իր դահլիճը լքելը ինքնազգացողության վատացմամբ՝ դատարանը սանկցիա կիրառեց՝ բավարարվելով նախազգուշացմամբ:

Իսկ երբ ամբաստանյալ Արարատ Նիկողոսյանի պաշտպան Լիպարիտ Սիմոնյանն էր հարցեր ուղղում տուժողին, Մեյթիխանյանը տեղից հայտարարությամբ հանդես եկավ:

Այստեղ էլ դատարանը տուժողի իրավահաջորդին պարզաբանելու փոխարեն, որ նա իրավունք չունի տեղից հայտարարությամբ հանես գալ, երբ պաշտպանը տուժողին հարցեր է տալիս՝ նախագահողը պաշտպանի հարցը հանեց և այդ կապակցությամբ պարզաբանում տալու ժամանակ դեմքի այնպիսի արտահայտությամբ նայեց պաշտպանին, որը, մեղմ ասած, ի ցույց դրեց նրա անբարյացկամ վերաբերմունքը դեպի պաշտպանը:

Ի պատասխան՝ Լիպարիտ Սիմոնյանն էլ, նախագահողին դիմելով, պահանջեց «դեմքի նման զզվելի արտահայտությամբ իրեն չնայել» և ինքնաբացարկի միջնորդություն հայտնեց՝ նշելով, որ պաշտպանական կողմի հարցերը հանվում են, դատարանը իր վերաբերմունքով ի ցույց է դնում իր տրամադրվածությունը պաշտպանական կողմի նկատմամբ, տուժող կողմը ներս ու դուրս է անում առանց դատարանի թույլտվության, ընդ որում՝ դահլիճից դուրս է գալիս և մտնում նախագահողի աշխատասենյակ, և նախագահողը որևէ կերպ չի կանխում դա, սահմանափակվում է միայն տուժողի իրավահաջորդին նախազգուշացում հայտարարելով:

Ինքնաբացարկի միջնորդությանը միացան գործով մյուս պաշտպանները:

Արտաշես Չիչոյանի պաշտպան Միհրան Պողոսյանը նաև նշեց, որ պաշտպանական կողմի հնչեցրած հարցերը դատարանի կողմից անհիմն են հանվում, հարցերը հանելով զրկում է պաշտպանական կողմին իր մարտավարությունն իրականացնել, ինչը նշանակում է, որ դատարանը չի ցանկանում որպեսզի բացահայտվի օբյեկտիվ իրականությունը:

Յուրի Հակոբյանի պաշտպան Արմեն Նադիրյանը ևս, միանալով ինքնաբացարկի միջնորդությանը, նշեց. «Այնպիսի տպավորություն էր, ոնց որ տուժող կողմը իրենց տանը լինի, երբ ուզում են միջամտում են, երբ ուզում են դահլիճը լքում են, շիշ են նետում, և այս ամենը դատարանի պասիվ վարքագծի հետևանքն է, իսկ այն որ հարցաքննության ընթացքում կրքերը անընդհատ բորբոքվում են, դա հենց դատարանի անգործության հետևանքն է»:

Տուժողը կողմը գտավ, որ դատարանին հայտնված ինքնաբացարկի միջնորդությունն անհիմն է:

Մեղադրող դատախազն էլ իր դիրքորոշումը փորձում էր ամրապնդել անկեղծ խոսքով.  անկեղծ ասած՝ իր համար զարմանալի էր և ինքը չէր տեսել, որ կողքին նստած տուժողի իրավահաջորդը մտնի դատարանի աշխատասենյակը:

Իսկ պաշտպան Նադիրյանի կողմից հիշատակված շիշը նետելու դեպքի վերաբերյալ էլ մեղադրողներն այնպես չէ, որ ականատես չեն եղել, սակայն մթնոլորտը շիկացնելու, երկու կողմերի միջև առավել թշնամանք չսերմանելու համար ձեռնպահ են մնացել այլ գործողություններից:

Դատարանին հայտնած ինքնաբացարկը նախագահողը մերժեց:

Լուսանկարը՝ Hetq.am-ի

Աղբյուր` Փաստինֆո