Փաստ ինֆո

ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի առաջին ատյանի դատարանը՝ դատավոր ՝ Յու.Իսկոյանի նախագահությամբ,  հուլիսի 14-ին դատավճիռ է կայացրել 2015 թվականի հունվարի 26-ին Լիճք գյուղի բենզալցակայանի մոտ տեղի ունեցած աղմկահարույց միջադեպի գործով:

Դատարանը գործով ամբաստանյալներ Էդուարդ և Էդգար  Սրքոյան եղբայրներին ու ամբաստանյալ Գառնիկ Նիկողոսյանին անմեղ է ճանաչել ու արդարացրել խուլիգանության մեղադրանքում, իսկ  ամբաստանյալ Արմեն Գորոյանին անմեղ է ճանաչել մեկ՝ խուլիգանության,  մեղադրանքում, իսկ նրան առաջադրված սպանության մեղադրանքը վերաորակել է անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցմամբ սպանության մեղադրանքի:

Ամբաստանյալ Աշոտ Ավետիսյանին առաջադրված  ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 4-րդ մասով, մեղադրանքը և ամբաստանյալ Արիստակես Բարսեղյանի նկատմամբ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով առաջադրված մեղադրանքը վերաորակվել է Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքի 117-րդ հոդվածով մեղադրանքի:

Այսպես, դատարանը ճանաչել և հռչակել է ամբաստանյալ Արմեն Գորոյանի անմեղությունը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 4-րդ մասով՝ զենքի կամ որպես զենք օգտագործվող առարկաների գործադրմամբ կատարված խուլիգանություն,  նախատեսված հանցանքի կատարման մեջ:

Արմեն  Գորոյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 108-րդ հոդվածով՝  անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցմամբ սպանությունը, և 235-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ ապօրինի կերպով զենք ձեռք բերելը, կրելը, պահելը:

ՀՀ քրեական օրենսգրքի 108-րդ հոդվածով Ա.Գորոյանը դատապարտվել է ազատազրկման 2 տարի 6 ամիս ժամկետով, իսկ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 235-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ ազատազրկման 1 տարի ժամկետով, վերջնական պատիժ է նշանակվել ազատազրկում 3  տարի ժամկետով:

Ամբաստանյալ Աշոտ Ավետիսյանը մեղավոր է  ճանաչվել Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքի 117-րդ հոդվածով՝ դիտավորությամբ առողջությանը թեթև վնաս պատճառելը  և դատապարտվել տուգանքի 100.000 ՀՀ դրամի չափով, ամբաստանյալի  21.10.2015 թվականից կալանքի տակ գտնվելու ժամկետը հաշվեկցվել է  նշանակված պատժին, և նա լրիվ ազատվել է  տուգանքի ձևով պատիժը կրելուց:

Որպես խափանման միջոց ընտրված կալանավորումը վերացվել  է, և նա անհապաղ ազատ է արձակվել դատարանի դահլիճում:

Ամբաստանյալ Արիստակես  Բարսեղյանը նույնպես մեղավոր է ճանաչվել Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգրքի 117-րդ հոդվածով և դատապարտվել տուգանքի 100.000 ՀՀ դրամի չափով: Արիստակես Բարսեղյանի  նկատմամբ նշանակված պատժին հաշվեկցվել է նրա  03.01.2016 թվականից մինչև 05.01.2016 թվականը կալանքի տակ գտնվելու ժամկետը, մեղմացվել նշանակված պատիժը և թողնվել կրելու տուգանք 98.000 դրամի չափով:

Դատարանը ճանաչել և հռչակել է  Գառնիկ Նիկողոսյանի, Էդուարդ և Էդգար Սրքոյան եղբայրների  անմեղությունը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով՝ մի խումբ անձանց կամ կազմակերպված խմբի կողմից կատարված խուլիգանություն, նախատեսված հանցանքի կատարման մեջ:

Գառնիկ Նիկողոսյանի և Էդուարդ Սրքոյանի  նկատմամբ ընտրված գրավը, իսկ Էդգար Սրքոյանի նկատմամբ ընտրված ստորագրություն չհեռանալու մասին խափանման միջոցները վերացվել են:

Ըստ նախաքննական մարմնի կողմից առաջադրված մեղադրանքի, Արմեն  Գորոյանը խմբի կազմում 2015 թվականի հունվարի 26-ին ժամը 15-ի սահմաններում, Լիճք գյուղում, դիտավորությամբ կոպիտ կերպով խախտել է հասարակական կարգը, որն արտահայտվել է հասարակության նկատմամբ բացահայտ անհարգալից վերաբերմունքով, որը զուգորդվել է նաև Լիճք գյուղի բնակիչ Արայիկ Իրիցյանի նկատմամբ որպես զենք օգտագործվող առարկայով բռնություն գործադրելով և մարմնական վնասվածք պատճառելով:

Մասնավորապես, ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Լիճք գյուղի բնակիչներ Էդգար և Էդուարդ Սրքոյանների, Աշոտ  Ավետիսյանի, Երևան քաղաքի բնակիչներ Գառնիկ  Նիկողոսյանի և Արիստակես Բարսեղյանի ու գործով չպարզված 4-5 անձանց հետ 2015 թվականի հունվարի 26-ին, ժամը 15-ի սահմաններում, 5 ավտոմեքենաներով գնացել են Գեղարքունիքի մարզի Լիճք գյուղի Սևան-Մարտունի-Գետափ ավտոճանապարհի 59,08 կմ հատվածում գտնվող բենզալցակայանի և դրան կից հասարակական սննդի սպասարկման ու ավտոտեխսպասարկման կետերի տարածք, որտեղ պատահաբար հանդիպել են Լիճք գյուղի բնակիչ Արայիկ Իրիցյանին և Միշա Խաչատրյանին:

Խմբի կազմում խուլիգանություն կատարելու նպատակով Գառնիկ Նիկողոսյանը մոտեցել է Արայիկ Իրիցյանին և արհամարհելով մարդկային համակեցության կանոններով ընդունված ձեռքսեղմումով Արայիկ Իրիցյանի կողմից բարև տալու հանգամանքը՝ հայհոյանք տալով, հեգնական տոնով հարցրել է վերջինիս եղբոր՝ Արթուր Իրիցյանի գտնվելու վայրը և պահանջել է կանչել նրան: Նրանց է մոտեցել Արիստակես Բարսեղյանը և լրացնելով Գառնիկ Նիկողոսյանի սկսած խուլիգանական գործողությունները՝ բռունցքով հարվածել է Արայիկ Իրիցյանի քթին: Այդ ընթացքում Արմեն Գորոյանը լրացնելով Գառնիկ Նիկողոսյանի, Արիստակես Բարսեղյանի ու մյուսների խուլիգանական գործողությունները, և այդտեղ գտնվող քաղաքացիներ՝ Միշա Խաչատրյանի, Համբարձում Հովսեփյանի, Ավետիք Մանուկյանի, Վահան Ավդալյանի, Արտյոմ Ալեքսանյանի, Արթուր Մարտիրոսյանի, Ռուբիկ Մկրտչյանի և մյուսների հարգանքի դրսևորման տարրերին ու համակեցության կանոններին արհամարհական վերաբերմունք ցուցաբերելու և հասարակական կարգը կոպիտ կերպով խախտելու ցանկությամբ, տևական ժամանակ, շուրջ 5 րոպե տվել է հայհոյանքներ, նախապես ձեռքը վերցրած որպես զենք օգտագործվող մահակով մեկ անգամ հարվածել է Արայիկ Իրիցյանի գլխի գագաթային մասին՝ պատճառելով արյունազեղում, այնուհետև իր հանցավոր գործողությունները լրացնող մի խումբ անձանց հետ շարունակելով հասարակական կարգի կոպիտ խախտումը, ոտքերով ու ձեռքերով հարվածել է Արայիկ Իրիցյանի մարմնի տարբեր մասերին և բացահայտ արհամարհական վերաբերմունք դրսևորել հասարակական կարգի խախտումը խափանելու փորձ կատարող Համբարձում Հովսեփյանի և Միշա Խաչատրյանի միջամտությանը: Նրա կատարած գործողությունների հետևանքով հասարակության անդամների մեջ առաջացել է զայրույթ, վրդովմունք, վախի զգացում՝ առողջության և գույքի պահպանության կապակցությամբ, խաթարվել է բենզալցակայանի, սննդի և տեխսպասարկման կետերի բնականոն աշխատանքը, որից հետո դեպքի վայրից հեռացել են:

Բացի այդ, Արմեն Գորոյանը 2015 թվականի հունվարի 26-ին, ժամը 15:20-ի սահմաններում, գտնվելով Լիճք գյուղի «Արցախյան պատերազմում զոհվածների» հուշարձանի տարածքում, նկատել է, որ համագյուղացի Արթուր Իրիցյանը և իր ընկեր Աշոտ Ավետիսյանը վիճաբանում են միմյանց հետ, Արթուր Իրիցյանը ձեռքին գտնվող զենքի խզակոթով ու բռունցքով հարվածել է Աշոտ Ավետիսյանին: Երբ Արմեն Գորոյանը փորձել է մոտենալ նրանց, այդ ընթացքում ներկաները բաժանել են վիճաբանողներին ու Արթուր Իրիցյանն իր ձեռքին գտնվող զենքը դրել է հուշարձանի պատի տակ ու Աշոտ Ավետիսյանից փորձել է պարզել իր եղբորը ծեծի ենթարկելու պատճառը և այդ ամենը տեսնելով Արմեն Գորոյանը ապօրինաբար Արթուր Իրիցյանին կյանքից զրկելու դիտավորությամբ, մոտ 3 մետր հեռավորությունից, իր կողմից ապօրինի կրած «Մակարով» տեսակի հրազեն հանդիսացող ատրճանակից մեկ անգամ կրակել է Արթուր Իրիցյանի որովայնի աջ կողմնային շրջանին՝ պատճառելով հրազենային, գնդակային, թափանցող, կույր վնասվածք, որի հետևանքով Արթուր Իրիցյանը Մարտունու բժշկական կենտրոնում նույն օրը մահացել է:

Դատարանը գտել է, որ  քրեական գործի ողջ դատական քննության ընթացքում, քրեադատավարական օրենքի պահանջների պահպանմամբ հետազոտված ապացույցների ամբողջությունը դատարանին չեն բերել այն համոզման, որ գործով հավաքված և ուսումնասիրված ապացույցները կարող են բավարար հիմք հանդիսանալ ամբաստանյալներին վերոհիշյալ հոդվածներով (որոնցով ամբաստանյալներն արդարացվել են կամ նրանց առաջադրված մեղադրանքը վերաորակվել է) մեղադրական դատավճիռ կայացնելու համար:

Դատարանի պարզաբանման ենթակա առաջին հարցն այն է եղել, թե 2015 թվականի հունվարի 26-ին ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի Լիճք գյուղի բնակիչ Շիրակ Խալոյանին պատկանող բենզալցակայանում տեղի ունեցած միջադեպը խուլիգանության հանցակազմ պարունակո՞ւմ է, թե՞ ոչ:

Դատարանը խուլիգանության դրվագով ձեռք բերված ապացույցների վերլուծությամբ հանգել է այն հետևության, որ Շիրակ Խալոյանի բենզալցակայանի մոտ, Արայիկ Իրիցյանի հետ կապված միջադեպը, բացառապես կոնկրետ անձին է ուղղված եղել՝ հիմքում ունենալով անձնական դրդապատճառներ, մասնավորապես, հանգուցյալ Արթուր Իրիցյանի հետ կենցաղային հողի վրա տևական ժամանակահատվածի ընթացքում ձևավորված հակակրանքը:

Այսինքն, գործով անվիճելի որևէ ապացույց ձեռք չի բերվել, որ այդ դեպքի հետ առնչություն ունեցող անձինք հասարակության նկատմամբ բացահայտ անհարգալից վերաբերմունք դրսևորելու նպատակ են հետապնդել կամ էլ խուլիգանական մղումներից ելնելով վարքագիծ դրսևորել:

Ամբաստանյալներին առաջադրված մեղադրանքի բովանդակությունից երևում է, որ նրանք պատահաբար են հանդիպել Արայիկ Իրիցյանին և նրա հետ կապված կատարել են խուլիգանություն, սակայն որևէ շարժառիթ չի նշվել, իսկ քրեական գործի ամբողջ քննությամբ հիմնավորվել է, որ շարժառիթը կրել է զուտ անձնական բնույթ՝ հանգուցյալ Արթուր Իրիցյանի հետ եղած տարաձայնությունները: Ի վերջո քրեական գործով որևէ տվյալ ձեռք չի բերվել այն մասին, որ ամբաստանյալները հասարակական կարգը կոպիտ կերպով խախտելու մտայնություն են ունեցել:

Դատարանն արձանագրել է, որ  Արթուր Իրիցյանին սպանելու դրվագով, բացի Արմեն Գորոյանից հարցաքննվել են ևս 35 անձինք: Այս դրվագով Արմեն Գորոյանին առաջադրված մեղադրանքը հիմնավորող ուղղակի ապացույցներ դատարանը չի արձանագրել, իսկ հետազոտված ապացույցներն, ըստ դատարանի հիմնավորումների,  առավելապես բացառում են դիտավորությամբ սպանություն կատարելու փաստը:

Դատարանն արձանագրել է, որ հարցաքննված անձանց, այդ թվում՝ տուժողի հարազատների, ցուցմունքները հիմնականում հիմնված են ենթադրությունների վրա, առանց իրենց կողմից հայտնված տեղեկությունների ձեռք բերման աղբյուրի նշման, իսկ եթե նույնիսկ նշել են աղբյուրը, այն արդեն անարժանահավատ է եղել:

Նախաքննության ընթացքում հարցաքննվել է տուժողի հայրը՝ Յուրիկ Իրիցյանը, մայրը՝ Արևիկ Իրիցյանը, եղբայրը՝ Արայիկ Իրիցյանը, իսկ վերջին երկուսը հարցաքննվել են նաև դատարանում: Նրանց կողմից որևէ կոնկրետ ապացույց չի ներկայացվել. թե ինչու պետք է Արմեն Գորոյանը սպաներ Արթուր Իրիցյանին և ինչ հանգամանքներում է կատարվել դեպքը:

Կապված Արթուր Իրիցյանի սպանության շարժառիթների հետ, տուժող Արայիկ Իրիցյանիև նրա ծնողների ցուցմունքների միջև առկա են էական հակասություններ:

Մասնավորոպես, եթե Արևիկ և Յուրիկ Իրիցյանները ցուցմունքներ են տվել, որ Գառնիկ Նիկողոսյանի և Արթուր Իրիցյանի հարաբերությունները լարված են եղել, և որ նա է կազմակերպել Արթուր Իրիցյանի սպանությունը, մինչդեռ Արայիկ Իրիցյանը դատարանում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ իր եղբայր Արթուր Իրիցյանի և Գառնիկ Նիկողոսյանի միջև խոսակցություններ եղել են, բայց լարված չեն եղել, իրարից նեղացել էին, բայց արդեն նորմալ էին:

Արայիկ Իրիցյանը նշել է նաև, որ երկու տարի առաջ Արմեն Գորոյանի ավտոմեքենայի մեջ տեսել է «Մակարով» տեսակի ատրճանակ, իսկ որ իր տեսածն այդ կարգի ատրճանակ է եղել, «տեսել է կինոներում, աֆիցերներից է հարցրել»:

Դատարանն արձանագրել  է, որ վերջին հանգամանքն ապացույց չի կարող հանդիսանալ Արմեն Գորոյանի կողմից իր զենքով Արթուր Իրիցյանին սպանելու հանգամանքը հիմնավորելու համար, քանի որ ապացույց չկա, որ դեպքը տեղի է ունեցել Արայիկ Իրիցյանի տեսած զենքով:

Ավելին, նախ տուժողի նման ենթադրություններն անհիմն են, քանի որ քրեական գործի և՛ նախաքննության, և՛ դատաքննության ընթացքում չի հիմնավորվել, որ իրականում Արմեն Գորոյանը նախկինում ապօրինաբար ձեռք է բերել և պահել է հրազեն հանդիսացող ատրճանակ՝ այն էլ, «Մակարով» տեսակի: Ընդհակառակը, հարցաքննաված բոլոր վկաներն իրենց ցուցմունքներում հայտնել են, որ դեպքից անմիջապես առաջ Արմեն Գորոյանի մոտ կամ նրա ձեռքին զենք չեն տեսել: Բացի այդ, քրեական գործով չի հաստատվել այն հանգամանքը, որ իրականում, տուժող Արայիկ Իրիցյանն իր մատնանշված ժամանակահատվածում Արմեն Գորոյանի ավտոմեքենայի մեջ տեսել է «Մակարով» տեսակի ատրճանակ: Այն հանգամանքը, որ Արմեն Գորոյանը դեպքից անմիջապես առաջ ատրճանակ չի կրել, հաստատվել է նաև մատնադրոշմային, միկրոմասնիկային, դատաձգաբանական, դատաքիմիական, դատակենսաբանական և դատահետքաբանական համալիր փորձաքննության եզրակացությամբ, համաձայն որի Արմեն Գորոյանի հագուստների վրա զենքի կրման հետքեր չեն հայտնաբերվել:

 Ավելին, մատանադրոշմային, միկրոմասնիկային, հետքաբանական փորձաքննության  եզրակացության համաձայն՝ փորձաքննությանը ներկայացված մեկ պարկուճը, հանդիսանում է Ռուսաստանի Դաշնության գործարանային արտադրության 9մմ տրամաչափի (ինչպիսին հանդիսանում է նաև «Մակարով» տեսակի ատրճանակը) զենքերից կրակելու համար նախատեսված կրակված փամփուշտի պարկուճ, հանդիսանում է փամփուշըի մաս և ռազմամթերք չի հանդիսանում: Այսինքն, փորձագետը հետևություններ է կատարել առ այն, որ ներկայացված պարկուճը հանդիսանում է, ոչ թե հենց միայն «Մակարով» տեսակի ատրճանակից կրակելու համար նախատեսված փամփուշտի, այլ ընդհանրապես 9 մմ տրամաչափի զենքից կրակելու համար նախատեսված փամփուշտի մաս:

 Այսինքն, սույն քրեական գործի նախաքննությամբ կամ դատաքննությամբ ձեռք չեն բերվել Արմեն Գորոյանի կողմից մինչև դեպքը և դեպքից անմիջապես առաջ հրազեն հանդիսացող կոնկրետ «Մակարով» տեսակի ատրճանակ ձեռք բերելու, պահելու կամ կրելու հանագամանքները հաստատող հիմնավոր կասկածից վեր ապացուցողական նշանակություն ունեցող փաստական տվյալները:

 Ավելին, քրեական գործի նախաքննության ընթացքում Արմեն Գորոյանի ավտոմեքենայի մեջ զենքի կրման կամ պահելու հետքեր չեն հայտնաբերվել: Չի հայտնաբերվել նաև 9 մմ տրամաչափի փամփուշտը կրակած ատրճանակը, կրակած գնդակով զենքի նույնացում չի կատարվել:

 Դատարանը նաև արձանագրել  է, որ որոշ վկաների մատնանշած այն հանգամանքը, որ Արմեն Գորոյանը ձեռքերը կուրտկայի գրպանը դրած, փորին սեղմած մոտեցել է Արթուր Իրիցյանին, որով էլ կարծել են, որ նա թաքցրել է զենք, այս հանգամանքն ընդամենն ենթադրություն է, իսկ չփարատված կասկածները ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 18-րդ  հոդվածի պահանջով մեկնաբանվում են հօգուտ ամբաստանյալի:

Դատարանը նաև արձանագրել է, որ հրազենը, որով սպանվել է Արթուր Իրիցյանը, չի հայտնաբերվել, որի պատճառով չի լուծվել հրազենի հնարավոր պատկանելության հարցը:

Արմեն Գորոյանի վերնազգեստի վրա հայտնաբերված կրակված փամփուշտների արգասիքների վերաբերյալ նախաքննական մարմնի հետևություններն այն մասին, որ Արմեն Գորոյանի մեղքը նաև հիմնավորվում է նրա հագուստի վրա հայտնաբերված արգասիքներով, որ թողնվել է իր կողմից կրակված զենքից,  չի բխում գործի տվյալներից:

Դատարանը չժխտելով Արմեն Գորոյանի կողմից զենքով կրակելու հանգամանքը, գտել է, որ առավել տրամաբանական է, որ այդ արգասիքները թողնվել են Արթուր Իրիցյանի արձակած կրակոցներից, քանի որ ակնհայտ է, որ Արմեն Գորոյանի սպորտային վերնազգեստի առջևի ամրաշղթայի աջակողմյան ներսային մակերեսին առկա է հրազենային կոտորակային վնասվածք, իսկ ըստ գործի տվյալների,  Արթուր Իրիցյանը կրակել է որսորդական հրացանով:

Մեղադրողի մատնանշած հանգամանքների վերաբերյալ առ այն, եթե Արթուր Իրիցյանը հրազենից կրակել է, ապա ինչպե՞ս է որ որևէ մեկը վնասվածքով բուժօգնության չի դիմել, հետևաբար, Արմեն Գորոյանի պատճառաբանությունն անհիմն է,  դատարանն արձանագրել  է, որ հարցադրումն ինքնին, ավելի քան, ենթադրության սահմաններից է և չի կարող Արմեն Գորոյանին առաջադրված մեղադրանքը հիմնավորող ապացույց հանդիսանալ:

Դատարանը՝ վերլուծելով սույն քրեական գործով ձեռք բերված ապացույցները,  գտել  է, որ Արմեն Գորոյանին՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում պատճառահետևանքային կապը իրավաչափ չէ:

Նախ՝ նույնիսկ տուժողի ծնողները և հարազատները հանցագործության պատճառի մասին որևէ կոնկրետ հանգամանք չեն նշել: Այս առումով հատկանշական է, որ տուժողի իրավահաջորդ Արևիկ Իրիցյանն իր որդու սպանության կազմակերպիչ համարելով կոնկրետ անձի՝ Գառնիկ Նիկողոսյանին, նաև հայտնել է, որ իր համար էլ մութ է մնացել, թե ինչն է եղել իր որդու և տվյալ անձի միջև եղած լարվածությունը:

Քննարկվող հարցի կապակցությամբ քրեական գործով անցնող անձանց ցուցմունքներն այն մասին, որ Արմեն Գորոյանի և Արթուր Իրիցյանի հարաբերությունները վերջին 2 տարում եղել են լարված, դատարանի գնահատմամբ,  անորոշ արտահայտություններ են:

Ինչպես նախաքննության, այնպես էլ դատաքննության ընթացքում չի հիմնավորվել, թե ո՛րն է եղել այդ լարվածության պատճառը և բաց է մնում այն հարցի պատասխանը, որ լարվածությունն այնպիսի՞ն է եղել, որը կարո՞ղ էր հանգեցրել նման հետևանքի: Ավելին, դատարանի համար չպարզված է նաև այն հարցը, որ եթե Արմեն Գորոյանը նախապես դիտավորություն է ունեցել սպանել Արթուր Իրիցյանին, ապա ինչու է ընտրվել այն հանրության առաջ կատարելու տարբերակը:

Գործի փաստական հանգամանքները դատարանին բերել են այն համոզման, որ Արմեն Գորոյանը և մյուսները ցանկացել են հանդիպել Արթուր Իրիցյանի հետ, այլ ոչ թե նրան սպանել: Գործով որևէ ապացույց ձեռք չի բերվել, որ կողմերի հանդիպումը կարող էր հանգեցնել սպանության:

Այսինքն, շարադրվածը փաստում է, որ քրեական գործով չկա սպանության փաստարկված շարժառիթ, հետևաբար քննարկվող հանցագործության դրվագով բացակայում է սպանության հանցակազմի օբյեկտիվ կողմը բնութագրող տարրերից մեկը՝ հանցավոր արարքի և առաջացած հանրորեն վտանգավոր հետևանքների միջև պատճառական կապի պարտադիր առկայությունը:

Հետևաբար, այդ պարագայում նույնպես դիտավորյալ սպանության հանցակազմը բացակայում է:

Դատարանն արձանագրել  է նաև, որ քրեական գործով ձեռք բերված ապացույցներն իրենց համակցության մեջ, դատարանին բերում են այն համոզման, որ Արմեն Գորոյանի կողմից Արթուր Իրիցյանի սպանությունը կատարվել է անհրաժեշտ պաշտպանության սահմանազանցմամբ:

Այսինքն, այս դրվագով Արմեն Գորոյանի արարքում առկա է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 108-րդ հոդվածի հատկանիշներ, որով էլ նա  ենթակա է քրեական պատասխանատվության:

Արմեն Գորոյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 235-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքի վերաբերյալ դատարանը գտել  է, որ անհերքելի է մնում այն հանգամանքը, որ Արմեն Գորոյանը հարազենով է կրակել և սպանել Արթուր Իրիցյանին, իսկ զենքը չի հայտնաբերվել: Դատարանն անհերքելի է համարում նաև այն փաստական հանգամանքը, որ հրազենով ամբաստանյալ Արմեն Գորոյանը կրել է հանցագործության գործիք հանդիսացող հանրորեն վտանգավոր արարքը կատարելուց հետո ապօրինի ձեռք բերած հրազենը, հետևաբար այդ հոդվածով նույնպես նա պետք է ենթարկվի քրեական պատասխանատվության և պատժի:

Դատարանը նաև ապացուցված է համարել, որ ամբաստանյալ Արիստակես Բարսեղյանը բռունցքով հարվածել է Արայիկ Իրիցյանի դեմքին և պատճառել է առողջության կարճատև քայքայումով թեթև մարմնական վնասվածք:

Դատարանը գտել է, որ դատաքննության ժամանակ հետազոտված ապացույցների համակցությունը բավարար չէ ամբաստանյալներին մեղսագրվող հանցավոր արարքների փաստական հանգամանքները հաստատված համարելու այն ծավալով, որը կբացառի դրա ապացուցվածության վերաբերյալ ցանկացած ողջամիտ կասկած:

Նման եզրահանգման գալով դատարանը ղեկավարվել է ապացուցման վերաբերյալ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի դրույթներով, ինչպես նաև հիմք ընդունելով ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի կողմից նախադեպային մի շարք որոշումներում ամրագրված իրավական դիրքորոշումները՝ կապված անձին առաջադրված մեղադրանքի ապացույցների բավարարության և անբավարար լինելու հետ:

Այսպիսով, ըստ դատարանի եզրահանգման, քրեական գործի դատաքննությամբ հաստատվել են Արթուր Իրիցյանի սպանության վերաբերյալ Արմեն Գորոյանի ցուցմունքներում արձանագրված հանգամանքները:

Դատարանը, հրապարակային դատաքննության արդյունքում արձանագրել  է, որ ապացուցված և հիմնավորված չէ այն հանգամանքը, որ Արմեն Գորոյանը կատարել է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 4-րդ և 104-րդ հոդվածի 1-ին մասերով, Աշոտ Ավետիսյանը՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 4-րդ մասով, Գառնիկ  Նիկողոսյանը, Էդգար Սրքոյանը, Էդուարդ  Սրքոյանը և Արիստակես Բարսեղյանը՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով նախատեսված արարքները: Դատարանը գտել է, որ Արմեն Գորոյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքը պետք է վերավորակել 108-րդ հոդվածով, Աշոտ Ավետիսյանին՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 4-րդ մասով առաջադրված մեղադրանքը՝ 117-րդ հոդվածով, Արիստակես  Բարսեղյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով առաջադրված մեղադրանքը պետք է վերաորակել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 117-րդ հոդվածով, իսկ Արմեն Գորոյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 4-րդ մասով, Գառնիկ Նիկողոսյանին, Էդգար Սրքոյանին, Էդուարդ  Սրքոյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 258-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետերով պետք է ճանաչվի և հռչակվի վերջիններիս անմեղությունը և նրանց նկատմամբ նշված հոդվածներով առաջադրված մեղադրանքներով պետք է կայացվի արդարացման դատավճիռ՝ նրանց վերագրող արարքում հանցադեպի բացակայության հիմքով:

Աղբյուր` Փաստինֆո