Փաստ ինֆո

Մեկ տարի է անցել 2016թ. հուլիսի 17-ի կազմակերպված խմբի կողմից ապօրինի կերպով հրազեն, ռազմամթերք ձեռք բերելու, պահելու, փոխադրելու և ոստիկանության Երևան քաղաքի վարչության պարեկապահակային ծառայության գնդի տարածք մուտք գործելու, նշված ստորաբաժանման վարչական շենքը, հարակից տարածքը զավթելու դեպքից:

Քրեական գործով նախաքննությունն ավարտվել և արդեն մեկ ամիս է, ինչ ընդհանուր առմամբ 32 մեղադրյալների վերաբերյալ երկու տարբեր քրեական գործերը դատարանում են, ովքեր, ի դեպ, շուրջ 1 տարի է, որ գտնվում են նախնական կալանքի տակ:

Սակայն ինչպես տեսնում ենք, գործերի դատարան մուտք լինելուց մինչ այսօր սայլը տեղից չի շարժվում. թե՛ առաջին և թե՛ երկրորդ գործով դեռևս նախապատրաստական փուլը հաղթահարված չէ. պատճառը հիմնականում մեկն է` նշանակված յուրաքանչյուր նիստից առաջ առնվազն մի քանի փաստաբան դատական նիստերին ներկա չեն գտնվում:

Ինչպես «Սասնա ծռերի», այնպես էլ վերջին շրջանում դատարան մուտքագրված Ժիրայր Սեֆիլյանի գործով ուժեղացված հսկողություն է իրականացվում և դատարան մուտք գործող ցանկացած անձ զննության է ենթարկվում. Դատական օրենսգրքի մի քանի հոդվածներով ամրագրված է դատական կարգադրիչի լիազորությունները և այդ լիազորությունները իրացնելիս կարգադրիչը իրավունք ունի զննության ենթարկել դատարան մուտք գործող յուրաքանչյուր անձի և նրանց իրերը:

Սակայն փաստաբաններն այս ամենը խուզարկություն են որակում և հրաժարվում զննության ենթարկվելուց, ուստիև նրանց բացակայության պայմաններում անհնարին է դառնում գործի քննության նորմալ ընթացք ապահովվելը:

Երեք տասնյակից ավել անձինք շարունակում են մնալ կալանքի տակ, իսկ դատաքննության ողջամիտ ժամկետների պահապնման մասին այսօր խոսելն անիմաստ է, քանի ակնհայտ է, որ նման տեմպերով ու պայմաններում նիստեր գումարելու դեպքում մեղմ ասած մի քանի տարի կպահանջվի առաջին ատյանի դատարանում գործերի հանգուցալուծման համար։ Սա նշանակում է, որ կալանքի տակ գտնվող անձինք դեռևս երկար են սպասելու դատական ակտի կայացմանը։ Տպավորություն է ստեղծվում, որ այդ հարցը կարծես որեւէ մեկին չի էլ հետաքրքրում։

Դատական նիստերի ձախողումը պետք է որ չբխի կողմերից որևէ մեկի շահերից՝ ոչ մեղադրանքի եւ ոչ էլ պաշտպանական, եթե, իհարկե, ձգձգումը չի արվում դիտավորյալ հեռահար ինչ-ինչ նպատակներով։

Անկախ ամեն ինչից՝ յուրաքանչյուր նիստի համար հանիրավի այդքան մարդկային ռեսուրսներ և ֆինանսական միջոցներ վատնելու փոխարեն վատ չէր լինի, եթե ի վերջո դատարանում ապահովվեր առարկանների զննման անհրաժեշտ սարքը, որի պարագայում, կարծում ենք, մի շարք հարցերի շահարկումից հնարավոր կլիներ խուսափել։ Ի վերջո, պետությունն է առաջնային պատասխանատվությունը կրում դատական նիստերի բնականոն կազմակերպման համար։

Լուսանկարը՝ ֆոտոլուրի

Աղբյուր` Փաստինֆո