Փաստ ինֆո

Իրավագիտության դոկտոր Արթուր Ղամբարյանն իր ֆեյսբուքյան գրառման մեջ անդրադարձել է ՀՀ դատական օրենսգրքի նախագծի մի շարք հոդվածներում հանդիպող «վերադաս դատարան» կամ «ստորադաս դատարան» եզրույթներին։

«Մշտապես կարծել եմ, որ խոսքը, որպես մտքի արտահայտման ձև, ունի վարքաբանական մեծ նշանակություն և ազդեցություն։ Մեծ հաշվով` ինչպես մտածում ենք, այնպես էլ գործում ենք»,- նշում է Արթուր Ղամբարյանը՝ փաստելով, որ լեզվաբանական առումով «ստորադաս» նշանակում է` ենթակայության մեջ գտնվող, ստորադիր: 2. Ըստ կոչման՝ պաշտոնի՝ հասարակական դիրքի ևն ցածր: Ցածր, ստորին, ներքևի (Աղայան Է. Արդի հայերենի բացատրական բառարան «Հայաստան» Հրատ., Եր., 1976։ Հ. 2, Էջ 1332):

Իրավագիտության դոկտորը հարց է ուղղում՝ արդյոք առաջին ատյանի դատարանի դատավորը ստորադա՞ս է (ենթակա՞ է) ՀՀ վերաքննիչ կամ ՀՀ վճռաբեկ դատարաններին, արդյոք ՀՀ վերաքննիչ դատարանի դատավորը ստորադա՞ս է (ենթակա՞ է) ՀՀ վճռաբեկ դատարանին։ «Կարծում եմ` հարցի պատասխանը պարզ է` ոչ»։

Արթուր Ղամբարյանը՝ դիմելով իրավաբաններին, ընդգծում է, որ ժամանակն է իրավաբանական հասկացութային ապարատից, մեր մտքից, իրավական տեքստերից վերացնել վարչաիրավական հարաբերություններին ներհատուկ, սակայն դատական համակարգին օտար` «ստորադաս և վերադաս» եզրույթները, այն փոխարինելով` ըստ դատական ատյանների անվանումների (թող մի քիչ էլ օրենքի նախադասությունը երկար լինի)։

Դատական համակարգի աստիճանակարգությունը չպետք է շփոթել ստորադասության հետ, նշում է նա։

«Մեր դատական համակարգում առաջին ատյանի դատարանի դատավորը չպետք է մտածի և գործի այնպես, որ ինքը ստորադաս է (ենթակա է) ՀՀ վերաքննիչ կամ ՀՀ վճռաբեկ դատարաններին, ՀՀ վերաքննիչ դատարանի դատավորը չպետք է մտածի և գործի այնպես, որ ինքը ստորադաս է (ենթակա է) ՀՀ վճռաբեկ դատարանին։ Կրկին նշեմ, որ մեր երկրում դատավորի անկախությունը շարունակում է հանդիսանալ ոչ այնքան իրավական, որքան լեզվա–հոգեբանական խնդիր»,- նշվում է Արթուր Ղամբարյանի ֆեյսբուքյան գրառման մեջ։

Աղբյուր` Փաստինֆո