Փաստ ինֆո

Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ ավելի քիչ աշխատողները ավելի հաճախ են աշխատավարձի բարձրացում ունենում կամ պարգևավճար ստանում, քան նրանք, ովքեր չափից շատ են աշխատում:

BBC Capital-ը պատմում է արտաժամյա աշխատանքի թերությունների մասին:

Երբ Բիրմինհեմից Տոկիո տեղափոխվելուց հետո Ստյուարտ Նոմիմիցուն պրակտիկապես դադարեց կապի մեջ մտնել, նրա ընկերներն ու ընտանիքի անդամները սկսեցին անհանգստանալ: Ավելին, նրանց թվում էր, որ նա պարզապես բնակվում է օֆիսում՝ գտնվելով այնտեղ վաղ առավոտից մինչև ուշ երեկո:

Նրա աշխատանքային գրաֆիկն այնքան հագեցած էր, որ նրանց դժվար էր լինում հավատալ, որ նա իսկապես այդքան շատ է աշխատում: Նրանց համոզելու համար նա որոշեց հաշվետվություն պատրաստել ֆինանսական ծառայությունների ինդուստրիայում օֆիսային ծառայողի իր աշխատանքային շաբաթվա մասին և տեղադրել այն ինտերնետում, որպեսզի նրանք պատկերացում կազմեն իր նոր կյանքի մասին:

Արդյունքում ստացված տեսահոլովակը վիրուսային դարձավ YouTube-ում՝ հավաքելով մլն-ից ավելի դիտումներ:

Դրանում ցույց է տրված 2015թ. բուռն աշխատանքային շաբաթը՝ ֆինանսական սեկտորում թեժ ժամանակահատվածը՝ հունվարից մինչև մարտ:

Երկուշաբթիից մինչև շաբաթ Նոմիմիցուն աշխատեց 78 ժամ, իսկ քնեց այդ ընթացքում ընդհանուր առմամբ ընդամենը 35 ժամ (իսկ շաբաթ օրը աշխատեց ևս վեց ժամ, ինչը տեսահոլովակում ցույց չի տրված).

Նոմիմիցուին այնքան հաճախ էր հարկ լինում աշխատել շաբաթական 80 ժամ, որ մի անգամ երեկոյան նա գիտակցությունը կորցրեց իր տանը:

Ըստ նրա, երբ թեժ սեզոնն ավարտվեց, ամբողջ օֆիսն «ահավոր վատ էր»:

Նոմիմիցուի համար այդ չափազանց ծանրաբեռնվածությունը ինչ-որ առումով ժամանակավոր էր, սակայն նա ասում է, որ Տոկիոյի որոշ ընկերություններում աշխատակիցները նման կյանքով են ապրում ամբողջ տարվա ընթացքում՝ ամեն օր:
Իսկապես ուժասպառ անող աշխատանքային մարաթոններ ձեռնարկելու սովորությունը խորապես արմատացած է ճապոնական մշակույթում, անգամ կա «կարոսի» բառը, որը բառացի նշանակում է «մահ գերհոգնածությունից»:

Անցյալ տարվա հոկտեմբերին Ճապոնիայի առողջապահության, աշխատանքի ու բարօրության նախարարությունը հրապարակեց կարոսիի մասին առաջին կառավարական հաշվետվությունը:

Դրանում ասվում է, որ մոտավորապես ամեն չորրորդ ընկերությունում (երկրի ընկերությունների 23% -ը) որոշ աշխատակիցներ արտաժամյա աշխատում են 80 ժամից ավելի ամսվա ընթացքում:

Կարելի՞ է ասել, որ Ճապոնիայում, որտեղ այդքան գնահատվում է երկարատև աշխատանքային օրը, աշխատանքի արտադրողականությունն ավելի բարձր է, քան այլ երկրներում՝ Նոմիմիցուն այդպես չի կարծում:
Հակառակը, ավելի ու ավելի ապացույցներ են ի հայտ գալիս, որ արտաժամյա աշխատանքը ոչ միայն վնասակար է առողջության համար, այլև ունակ է քանդել կարիերան կամ իջեցնել ընկերության ընդհանուր արտադրողականությունը:
Արտաժամյա աշխատելու ձգտում ու արձակուրդ չվերցնելու իր բնակիչների ցանկությամբ ևս մեկ տխրահռչակ երկիր է ԱՄՆ-ն:

Վերջերս Գելլափի կողմից արված հարցումը ցույց է տվել, որ միջին վիճակագրական ամերիկյան աշխատողը լրիվ զբաղվածությամբ աշխատում է շաբաթական 47 ժամ, այսինքն՝ համարյա մեկ ամբողջական աշխատանքային օր ավելի նրանցից, ովքեր պահպանում են ստանդարտ գրաֆիկ՝ «իննից մինչև հինգը»:

Ավելին, մոտավորապես հինգ աշխատողից մեկը (18%) հայտարարել է այն մասին, որ աշխատում է շաբաթական 60 և ավելի ժամ:

Project: Time Off ամերիկյան ընկերության առանձին հաշվետվության համաձայն, չնայած այն բանին, որ օֆիսային արտաժամյա աշխատողները զոհաբերում էին իրենց ազատ ժամանակը, որը կարող էին անցկացնել ընտանիքի ու ընկերների հետ, վերջին երեք տարում նրանք ստանում էին պարգևավճար ավելի հազվադեպ, քան իրենց գործընկերները:

Աղբյուր` Փաստինֆո