Փաստ ինֆո

ՀՀ վարչական դատարանը՝ դատավոր Կարեն Ավետիսյանի նախագահությամբ, բավարարել է «Վենջ Հոլդինգ» ՍՊԸ-ի տնօրեն Սուրեն Կարապետյանի ներկայացուցիչ, փաստաբան Գևորգ Սլոյանի հայցը և անվավեր ճանաչել ՀՀ ազգային վիճակագրական ծառայության 2016 թվականի մարտի 15-ի որոշումը:

ՀՀ ազգային վիճակագրական ծառայությունից հօգուտ Սուրեն Կարապետյանի պետք է բռնագանձվի 20.000 ՀՀ դրամ` որպես ներկայացուցչին վճարման ենթակա (վճարված) գումար:
ՀՀ ազգային վիճակագրական ծառայությունից հօգուտ Հայստանի Հանրապետության պետք է բռնագանձվի 4.000 ՀՀ դրամ` որպես պետական տուրք:

Վարչական դատարանն արձանագրել է, որ հայցվորի ղեկավարած ընկերության կողմից 2015 թվականի դեկտեմբեր ամսվա համար սահմանված պետական վիճակագրական հաշվետվությունը չներկայացվելու փաստով հայցվորի նկատմամբ կազմվել է «Վարչական իրավախախտման վերաբերյալ» 2016 թվականի փետրվարի 19-ի արձանագրությունը:

Վարչական մարմնի` Ծառայության, նախաձեռնությամբ հարուցված վարչական վարույթի քննության արդյունքում հայցվորը, որպես պետական վիճակագրական հաշվետվություն ներկայացնելու պարտականություն կրող «Վենջ Հոդինգ» ՍՊԸ-ի տնօրեն, Ծառայության 2016 թվականի մարտի 15-ի որոշմամբ ենթարկվել է վարչական հարկադրանքի. նրան առաջադրվել է տուգանք 50.000 ՀՀ դրամի չափով: Որոշման համաձայն` հայցվորը ենթարկվել է վարչական պատասխանատվության ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 169.2-րդ հոդվածի երկրորդ մասով:

Ըստ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 169.2-րդ հոդվածի, «Իրավաբանական անձանց, oտարերկրյա իրավաբանական անձանց` Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գործող առանձնացված ստորաբաժանումների, պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմինների, հիմնարկների պաշտոնատար անձանց, անհատ ձեռնարկատերերի կողմից պետական վիճակագրական հաշվետվությունները և պետական վիճակագրական դիտարկումներին վերաբերող այլ փաստաթղթերը չներկայացնելը կամ սահմանված կարգի խախտումով (սահմանված ժամկետների կամ ամբողջ ծավալի խախտումներով կամ աղավաղումներով) ներկայացնելը`

առաջացնում է նախազգուշացում կամ տուգանքի նշանակում` սահմանված նվազագույն աշխատավարձի քսանապատիկի չափով:

Նույն խախտումների կատարումն այն անձի կողմից, որը նշված խախտումների համար վարչական տույժի է ենթարկվել վարչական տույժի միջոց կիրառելուց հետո` մեկ տարվա ընթացքում`
առաջացնում է տուգանքի նշանակում` սահմանված նվազագույն աշխատավարձի հիսնապատիկի չափով:

Քաղաքացիների կողմից օրենքով նախատեսված համատարած հաշվառումների ժամանակ հաշվառումների հարցաթերթերով նախատեսված տեղեկություններ տրամադրելուց հրաժարվելը`
առաջացնում է նախազգուշացում կամ տուգանքի նշանակում՝ սահմանված նվազագույն աշխատավարձի հնգապատիկի չափով»:

«Իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքի 41-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությունում, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության փոփոխություններում և Հայաստանի Հանրապետության օրենքներում նորմերը ներկայացվում են հերթական համար ունեցող հոդվածների տեսքով: Հոդվածները կարող են ունենալ վերնագրեր: Հոդվածների վերնագրերը պետք է համապատասխանեն հոդվածների բովանդակությանը:

Նշված հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության փոփոխությունների և Հայաստանի Հանրապետության օրենքների հոդվածները բաժանվում են «մասեր» կոչվող միայն համարակալված պարբերությունների:

Հոդվածների մասերը կարող են բաժանվել միայն համարակալված կետերի, կետերը` միայն համարակալված ենթակետերի:

Հոդվածները, մասերը և կետերը համարակալվում են արաբական թվանշաններով: Հոդվածի ենթակետերը համարակալվում են հայերենի այբուբենի փոքրատառերով: Հոդվածների և մասերի համարները տեքստից բաժանվում են միջակետով, իսկ հոդվածների կետերի համարները` փակագծերով: Հոդվածի ենթակետի` հայերենի այբուբենի փոքրատառերով նշված համարները տեքստից բաժանվում են միջակետով:
Ըստ ՀՀ վարչական դատարանի, «Իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքի նշված նորմով ամրագրված հայեցակարգից ուղղակիորեն բխում է, որ եթե ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 169.2-րդ հոդվածն ունենար մաս, ապա այն անվերապահորեն պետք է համարակալված լիներ` համապատասխանելով «Իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքով դրան առաջադրված պահանջներին:

Մինչդեռ, ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 169.2-րդ հոդվածը որևէ համարակալում, և ըստ այդմ` որևէ մաս չունի: Մինչդեռ հայցվորի նկատմամբ վարչական հարկադրանք կիրառելիս` Ծառայությունը վկայակոչել է ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 169.2-րդ հոդվածի 2-րդ մասը:

«Սա նշանակում է, որ Որոշումն ընդունվել է օրենքի սխալ մեկնաբանության արդյունքում, իսկ «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» ՀՀ օրենքի 63-րդ հոդվածի 1-ին մասի «ա» կետի համաձայն` անվավեր է առ ոչինչ չհանդիսացող այն ոչ իրավաչափ վարչական ակտը, որն ընդունվել է օրենքի խախտմամբ, այդ թվում` օրենքի սխալ կիրառման կամ սխալ մեկնաբանման հետևանքով»:

Բացի այդ, հայցվորի նկատմամբ նշանակվել է տուգանք 50.000 ՀՀ դրամի չափով, որը, ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 169.2-րդ հոդվածի համաձայն, կիրառելի է այն դեպքերի նկատմամբ, երբ իրավախախտումը կատարվել է նույն անձի կողմից (կամ իրավախախտման համար պատասխանատու պաշտոնատար անձի կողմից` հիմք ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 14-րդ հոդված) նույն խախտումների համար վարչական տույժի ենթարկվելուց հետո` մեկ տարվա ընթացքում: Մինչդեռ, Որոշումից պարզ չէ, արդյո՞ք հայցվորը մեկ տարին չգերազանցող ժամանակահատվածում ենթարկվել է պատասխանատվության, թե ոչ:

Այսինքն, Վարչական դատարանի գնահատմամբ, որոշումը լիարժեքորեն չի պարունակում գործի քննության ընթացքում հաստատված հանգամանքների շարադրանքը:

Վարչական դատարանը նկատում է, որ ՀՀ վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգրքի 281-րդ հոդվածի հիմքով, ի թիվս նորմով սահմանված պարտադիր այլ վավերապայմանների, Որոշումը պետք է պարունակեր նաև գործի քննության ընթացքում հաստատված հանգամանքների շարադրանքը:

Վերը նշվածի հաշվառմամբ դատարանը փաստել է, որ Ծառայությունը, սույն դեպքում, չի իրականացրել գործի օբյեկտիվ, բազմակողմանի և լրիվ քննություն, որպիսի պայմաններում ընդունված Որոշումը չի կարող որակվել` որպես օրինական և հիմնավորված:

Այսպիսով, սույն դատական ակտում ամրագրված հիմնավորումներով դատարանը գտել է, որ Որոշումն ընդունվել է օրենքի խախտմամբ և միաժամանակ այն ոչ իրավաչափորեն միջամտում է հայցվորի իրավունքներին: Հետևապես, դատարանի համոզմամբ, Որոշումն անվավեր ճանաչելու մասին հայցը հիմնավոր է և բավարարման ենթակա:

Լուսանկարում՝ փաստաբան Գևորգ Սլոյանը

Աղբյուր` Փաստինֆո