Փաստ ինֆո

Ինչպես արդեն հայտնել ենք, Գյումրիում Ավետիսյանների ընտանիքի անդամների դաժան սպանության գործով այսօրվա դատական նիստում պաշտպանական ճառով հանդես է եկել ոճրագործության մեջ մեղադրվող Վալերի Պերմյակովի պաշտպան, փաստաբան  Էդուարդ Աղաջանյանը:

Ներկայացնում ենք պաշտպանական ճառն՝ առավել մանրամասնելով:

ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին, 5-րդ, 8-րդ կետերով՝ առանձին դաժանությամբ, ավազակությամբ զուգորդված երկու կամ ավելի անձանց սպանությունը, 175-րդ  հոդվածի 2-րդ մասի 3-րդ, 4-րդ կետերով՝ բնակարան ապօրինի մուտք գործելով, զենքի գործադրմամբ ավազակությունը, առաջադրված մեղադրանքում ամբաստանյալ Վ. Պերմյակովը նախաքննության, ինչպես նաև դատաքննության ընթացքում իրեն լիովին մեղավոր է ճանաչել, տվել է ինքնախոստովանական ցուցմունքներ, որոնք պնդել է նաև դատաքննության ընթացքում` դատավարության մասնակիցների և դատարանի հարցերին պատասխանելիս:

 Պաշտպանը նշել է, որ դատաքննության ժամանակ, ինչպես  նաև պաշտպանի հետ կայացած բազմաթիվ  առանձնազրույցների ընթացքում Վ. Պերմյակովը հայտնել է, որ, որևէ ձևով չի ցանկանում վիճարկել այդ մեղադրանքները, և   չի էլ ցանկանում, որ պաշտպանը դրանք վիճարկի` համենայն դեպս` այս դատաքննության ընթացքում:

Պաշտպանական կողմը դեռևս նախորդ դատական նիստում պատրաստ էր իր ճառում մանրամասն անդրադառնալ Վ. Պերմյակովի կողմից զորամասը լքելու իրական դրդապատճառներին, Ավետիսյանների տան մոտ հայտնվելու հանգամանքներին, նրան  ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 8-րդ կետով` ավազակությամբ զուգորդված սպանության և ՀՀ քրեական օրենսգրքի 175-րդ հոդվածի 2-րդ մասով` զենքի գործադրմամբ, բնակարան ապօրինի մուտք գործելով ավազակություն, առաջադրված մեղադրանքների օրինականությանը, հիմնավորվածության ու անհամատեղելիությանը, ՀՀ պետական սահմանի մոտ նրա հանկարծակի հայտնվելու առեղծվածային հանգամանքներին, ինչպես նաև այլ վիճահարույց հարցերին, որոնք քննարկելու համար կարճ առանձնազրույց  է ունեցել Վ. Պերմյակովի հետ:

Սակայն վերջինս կրկին պնդել է իր դիրքորոշումը, որ այս դատաքննության ընթացքում չի ցանկանում անդրադառնալ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104-րդ և 175-րդ հոդվածներով առաջադրված մեղադրանքներին, նշելով, որ հարկ եղած դեպքում դրանց կանդրադառնա հետագայում, և այս առումով չի էլ ցանկանում, որ այս փուլում դրանք վիճարկվեն նաև պաշտպանի կողմից:

Նկատի ունենալով, որ պաշտպանն իրավունք չունի կատարել պաշտպանյալի շահերին հակասող որևէ գործողություն  կամ նրա դիրքորոշմանը հակառակ դիրքորոշում հայտնել, ուստի պաշտպանական կողմը, կաշկանդված լինելով ամբաստանյալի հայտնած դիրքորոշմամբ և այդ դիրքորոշմանը չհակասելու նպատակով, իր ճառում սպանության և ավազակության մասով գործի փաստական հանգամանքներին չի անդրադարձել և դատարանի ուշադրությունը հրավիրել է միայն Վ. Պերմյակովի անձի, նրան բնութադրող տվյալների և պատիժն ու պատասխանատվությունը մեղմացնող հանգամանքների վրա:

Մասնավորապես, պաշտպան Է.Աղաջանյանը նշել է, որ Վ. Պերմյակովը 20 տարեկան է` ծնվել է 15.01.96թ., մինչև ձերբակալվելը ժամկետային զինծառայող էր ՀՀ-ում տեղակայված 102-րդ ռազմաբազայում, կոչումով շարքային, բնութագրվում է դրական, նախկինում դատված չի եղել: Ամբուլատոր դատահոգեբուժական-դատահոգեբանական հանձնաժողովային համալիր փորձաքննության եզրակացության համաձայն` Վ. Պերմյակովը չնայած, որ որևէ հոգեկան հիվանդությամբ չի տառապում, սակայն հանդիսանում է «Ինֆանտիլ անձ` բնավորության փսիխոպաթոնման գծերով և հուզական /էմոցիոնալ/ թերհասությամբ», ինչը իրենից ներկայացնում է անձի ընդհանուր զարգացման որոշակի շեղում և դրսևորվում է մակերեսային, պարզունակ, կանխակալ դատողություններով, որոշակի մանկամտությամբ, մտածողության որոշակի կոնկրետության էլեմենտներով, հուզական ռեակցիաների միօրինակությամբ, պրիմիտիվությամբ:

 Պաշտպանը նշել է, որ առաջադրված մեղադրանքում ամբաստանյալն իրեն լիովին մեղավոր է ճանաչել, անկեղծորեն զղջացել է կատարվածի համար, և շահագրգռված լինելով գործի օբյեկտիվ քննության հարցում, տվել է ինքնախոստովանական  ցուցմունքներ, որով նպաստել է հանցագործության բացահայտմանը, ակտիվորեն համագործակցել է վարույթն իրականացնող մարմնի հետ: 13.01.15թ-ից` շուրջ 1 տարի 8 ամիս գտնվում է անազատության մեջ:

Ըստ պաշտպանի, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 62-րդ հոդվածի համաձայն՝ նշված հանգամանքները համարվում են պատասխանատվությունն ու պատիժը մեղմացնող հանգամանքներ, որոնք պետք է հաշվի առնվեն դատարանի կողմից պատիժ նշանակելիս:

Սույն քրեական գործով Վ. Պերմյակովի պատիժն ու պատասխանատվությունը ծանրացնող հանգամանքներ, ըստ պաշտպանի, չեն արձանագրվել:

Այս փուլում Վ. Պերմյակովի պատիժը կրելու վայրի վերաբերյալ պաշտպանական կողմը  նպատակահարմար է գտել ձեռնպահ մնալ որևէ կարծիք հայտնելուց՝ մինչև որ չիմանա մեղադրող կողմի դիրքորոշումը այդ կապակցությամբ: Պաշտպանը հավելել է, որ մեղադրողն իր ճառում չի նշել, թե ո՛ր երկրի ո՛ր քրեակատարողական հիմնարկում Պերմյակովը պետք է կրի իր պատիժը:  

 ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով՝ պետական սահմանն ապօրինի հատելու փորձ, առաջադրված մեղադրանքի վերաբերյալ պաշտպանական կողմը նշել է, որ առանց սահմանված փաստաթղթերի կամ առանց պատշաճ թույլտվության ՀՀ պետական սահմանը հատելու փորձի համար նրան առաջադրված մեղադրանքը դատաքննության ընթացքում չի հիմնավորվել:

Ավելին, ըստ պաշտպանի, այդ մեղադրանքը կառուցված է միմիայն ամբաստանյալի նախաքննության ընթացքում տված  հակասական, իրարամերժ  ցուցմունքների և նախաքննության մարմնի ենթադրությունների հիման վրա:

Իսկ Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածի՝ արդար դատաքննության իրավունք, Եվրոպական դատարանի բազմաթիվ նախադեպերի, ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի նախադեպային որոշումների և ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 365-րդ հոդվածի պահանջների համաձայն` մեղադրական դատավճիռը չի կարող կայացվել ենթադրությունների և մեկ անձի՝ հենց ամբաստանյալի, ցուցմունքների հիման վրա և պետք է հիմնավորվի անմեղության կանխավարկածի և  ամբաստանյալի մեղավորության մասին չփարատվող բոլոր կասկածները նրա օգտին մեկնաբանելու հիման վրա` ինչը սույն քրեական գործով նախաքննության ժամանակ չի կատարվել:

Ավելին` չնայած որ սույն քրեական գործով նախաքննությունը, որով ներգրավված են եղել ՀՀ և ՌԴ քննչական կոմիտեների լավագույն փորձառու մասնագետները,  տևել է մոտ 9 ամիս, սակայն գործով չի կատարվել բազմակողմանի լրիվ և օբյեկտիվ քննություն: Եվ չնայած որ սույն գործի ծավալը կազմել է շուրջ 26 հատոր, այնուամենայնիվ, համենայն դեպս ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով, նախաքննությունը կատարվել է թերի, հապճեպորեն, ապացույցների հավաքման միակողմանի` մեղադրող, հակումով, նյութական և դատավարական իրավունքի նորմերի կոպիտ խախտումներով, մեղադրանքի հիմքում չստուգված տվյալներ և ենթադրություններ դնելով, կասկածելի հանգամանքները ի վնաս մեղադրյալի գնահատելով, դրանք բազմակողմանի վերլուծության և ստուգման չենթարկելով և առաջադված մեղադրանքին համապատասխանեցնելով` ինչի հետևանքով խախտվել է ամբաստանյալի պաշտպանության իրավունքը:

Նշված դրվագով, վարույթն իրականացնող մարմինը ապացույցներ ձեռք բերելիս և գնահատելիս, ինչպես նաև մեղադրանք առաջադրելիս առաջնորդվել է «աչքաչափի» սկզբունքով, «…շատ լինի –քիչ չլինի..» սկզբունքով, «…հիմնավորված է- հիմնավորված չէ, կապ չունի` միևնույն է  դատվելու է ….» սկզբունքով, և նմանատիպ այլ սկզբունքներով, բայց ոչ օրինականության սկզբունքով` որով ի սկզբանե պարտավոր էր առաջնորդվել:

Վարույթն իրականացնող մարմինը, ղեկավարվելով զուտ իր սուբյեկտիվ ենթադրություններով, հիմք ընդունելով, միայն Վ. Պերմյակովի կողմից նախաքննության ընթացքում տրված հակասական և իրարամերժ ցուցմունքները, առանց համադրելու դրանք գործով ձեռք բերված մյուս ապացույցների հետ և ստուգելու դրանց արժանահավատությունը, ի սկզբանե Վ. Պերմյակովի` իր դեմ տրված ցուցմունքները, որոնք ի դեպ հետագայում հերքվել էին գործով ձեռք բերված մյուս ապացույցներով, համարել է որպես «բացարձակ ճշմարտություն», իսկ նրա մեղքը` նախապես հաստատված: Դրա հետևանքով էլ, առանց մեղքը հիմնավող պատշաճ ձեռք բերված բավարար ապացույցների, գործը ուղարկվել է դատարան:

Այն, որ Վ. Պերմյակովին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքը մեղմ ասած հիմնավորված չէ,  շինծու է և մտացածին, և առաջադրվել է միմիայն Վ. Պերնյակովին առաջադրված մյուս` ավելի ծանր մեղադրանքները արհեստականորեն  ծանրացնելու, անիմաստ ճոխացնելու և դրանց հետ համատեղ, այսպես կոչված «նույն փաթեթով» «ձեռքի հետ» դատարանում  անցկացնելու` «սղացնելու» նպատակով, հստակ երևացել է դատաքննության ժամանակ, որի ընթացքում, հենց մեղադրանքի կողմի ներկայացված ապացույցների հետազոտման ժամանակ, հերքվել է վերջինիս կողմից   ՀՀ  պետական սահմանը ապօրինի հատելու փորձը:

Ըստ պաշտպանի, նշված հանգամանքը պարզ գիտակցում էր նաև մեղադրանքի կողմը, որը տեսնելով, թե ինչպես է դատարանում փլուզվում առաջադրված մեղադրանքը, ցանկանալով լրացնել նախաքննության ընթացքում թույլ տրված բացթողումները, փորձել է դատարանում վկաներին տրված իր հարցադրումնեդրով, ինչ որ կերպ շտկել իրավիճակը, ինչը նույնպես չի հաջողվել:

Ըստ պաշտպան Աղաջանյանի, բոլորովին էլ պատահական չէր, որ մեղադրողը իր մեղադրական ճառում շեշտը հիմնականում դրել էր հենց ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքը հիմնավորելու վրա` չնայած որ դա Վ. Պերմյակովին առաջադրված մեղադրանքներից ամենաթեթևն էր:

ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով Վ. Պերմյակովը մեղադրվում է նրանում, որ ՀՀ պետական սահմանը ապօրինի հատելու դիտավորությամբ, դուրս գալով Գյումրի քաղաքի վարչական տարածքի սահմաններից, հասել է ՀՀ-ում ՌԴ անվտանգության դաշնային ծառայության սահմանապահ վարչության Բայանդուրի ուղեկալի սպասարկած ՀՀ պահպանվող պետական սահմանի հատվածը, տեղանքը դիտարկելու, սահմանի անվտանգ անցման ուղիներ փնտրելու նպատակով, ժամը 17-00-ի սահմաններում, գաղտնի հատել է սահմանային շերտի ինժեներատեխնիկական կառույցի համալիրը, ուսումնասիրել տեղանքը, վերադարձել` պլանավորելով առավել անվտանգ  իրադրությունում` գիշերը ապօրինի հատել սահմանը: Հանցավոր մտադրությունը իրականացնելու նպատակով, Վ. Պերմյակովը՝ չունենալով սահմանը հատելու իրավունք վերապահող սահմանված փաստաթղթեր և պատշաճ թույլտվություն,  նույն օրը, ժամը 24-00-ի սահմաններում, փորձել է ապօրինի հատել ՀՀ պետական սահմանի Բայանդուրի 12-րդ ուղեկալի 1-ին տեղամասի հատվածը, սակայն իր կամքից անկախ պատճառներով, հանցանքը ավարտին չի հասցրել, քանի որ 13.01.15թ-ին ժամը 00-12-ին բռնվել է Բայանդուրի ուղեկալի ծառայողների կողմից:

Պաշտպանն ընդգծել է, որ առաջադրված մեղադրանքի ձևակերպումները պետք է լինեն առավելագույնս հստակ, կոնկրետ, որպեսզի դատավարության բոլոր մասնակիցների կողմից միատեսակ ընկալվեն և հասկացվեն, ու տարակարծությունների` տարբեր ձև ընկալվելու  տեղիք չտան:

Մինչդեռ՝ Վ. Պերմյակովին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ  հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում հստակ նշված չէ, թե ինչպե՞ս,  ի՞նչ եղանակով է և որտեղի՞ց և ինչպե՞ս է  ի վերջո վերջինս հատել սահմանային շերտի ինժեներատեխնիկական կառույցի համալիրը և անցել արգելված գոտի:

Այս առումով առաջադրված  մեղադրանքի  ոչ լրիվ և անորոշ  ձևակերպումները  շփոթության մեջ են գցել պաշտպանական կողմին և հնարավորություն չեն  տվել այն ճիշտ ընկալելու, համարժեք մարտավարություն  մշակելու՝ ամբողջ  նախաքննության  ընթացքում  և դատարանում դրանից  արդյունավետ  պաշտպանվելու  համար,  քանի  որ  պարզ  չէր,  թե  կոնկրետ  ինչի՞ց  պետք  է  պաշտպանվել, ինչը համարվում է պաշտպանական իրավունքի կոպիտ խախտում:

Այս պարագայում, իրականացվող պաշտպանությունը դառնում է անարդյունավետ և ձևական, քանի որ պարզ չէ, թե  կոնկրետ  ինչի մասին է խոսքը: Պաշտպանական կողմը ստիպված է ենթադրել, թե ինչ ի նկատի ուներ վարույթն իրանացնող մարմինը  մեղադրանքում «… սահմանային շերտ, ինժեներատեխնիկական կառույցի համալիրը, արգելված գոտի», և նմանատիպ այլ արտահայտություններ գործածելիս, առանց դրանց իմաստը բացելու, և դրա հիման վրա՝ «ենթադրյալ» պաշտպանություն իրականացնել:

Նման պարագայում պաշտպանական կողմը գտնում է, որ վարույթն իրականացնող մարմինը կամ չի կարողացել օրենքով սահմանված կարգով հստակ ձևակերպել Վ. Պերմյակովին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքը, քանի որ դրա հիմքերը չի ունեցել, կամ էլ  միտումնավոր է մեղադրանք առաջադրել նման անորոշ, երկիմաստ և տարբեր մեկնաբանությունների տեղիք տվող ձևակերպումներով, որպեսզի շփոթության մեջ գցի մեղադրյալին և դրանով իսկ զրկի նրան արդյունավետ պաշտպանվելու հնարավորությունից, ինչն, ըստ  Վճռաբեկ դատարանի նախադեպային որոշման,  համարվում է պաշտպանական իրավունքի կոպիտ խախտում:

Վ. Պերմյակովը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում նախաքննության ընթացքում իրեն մեղավոր է ճանաչել: Դատարանում  դատավարության մասնակիցների հարցերին պատասխանելիս նա հայտնել է, որ չնայած իրոք 13.01.15թ-ին հայտնվել է  հայ-թուրքական պետական սահմանի հատվածում և ժամը 24-00-ի սահմաններում մոտեցել է ՀՀ պետական սահմանի Բայանդուրի 12-րդ ուղեկալի 1-ին տեղամասի հատվածին, սակայն ՀՀ պետական սահմանը ապօրինի հատելու և Թուրքիա անցնելու մտացրություն չի ունեցել՝ չլինելով երբեք Թուրքիայում, չհասկանալով թուրքերեն և չունենալով Թուրքիայում որևէ ծանոթներ, ազգականներ, բարեկամներ, ինքը որևէ պատճառ կամ նպատակ չի ունեցել անցնել Թուրքիա և այնտեղ անելիք չուներ:

Ավելին, ինքը նույնիսկ չի իմացել, թե որտեղ է գտնվում հայ-թուրքական  սահմանը, մանավանդ` ՀՀ պետական սահմանի Բայանդուրի 12-րդ ուղեկալի 1-ին տեղամասի հատվածը, որտեղից ինքն իբր փորձել է ապօրինի հատել հայ-թուրքական սահմանը:

Պարզապես, իրեն մեղսագրված արարքները կատարելուց հետո, շտապ հեռացել է դեպքի վայրից, գիշերով անկանոն քայլել է քաղաքով, իրեն անծանոթ վայրերով և պատահական հայտնվել է հայ-թուրքական սահմանի մոտ: Իմանալով, որ ՀՀ Պետական սահմանի պահպանությունը իրականացվում է ՀՀ-ում ՌԴ  սահմանապահ զորքերի կողմից, որոշել է առանց սահմանը ապօրինի հատելու  մտադրության, մոտենալ ՀՀ պետական սահմանին և հանձնվել ռուս սահմանապահներին:

Պաշտպանը նշել է նաև, որ  Վ. Պերմյակովի կողմից ՀՀ պետական սահմանը հատելու փորձի վերաբերյալ դեռևս նախաքննության ժամանակ վարույթն իրականացնող մարմինը առաջ է քաշել շատ հետաքրքիր և նույնիսկ յուրօրինակ վարկած, համաձայն որի իբր Պերմյակովը մոտեցել է սահմանի ինժեներատեխնիկական համալիրի կամրջի հատվածին, որոշ ժամանակ մնացել այնտեղ, խարույկ վառել, տաքացել, այդ ընթացքում զննել տարածքը, հայտնաբերել գետի ձախ ափին` կամրջի տակ` ցանցի վրա մի անցք` 25սմ-50սմ չափսերի անցք, այդ անցքով անցել է սահմանի ինժեներատեխնիկական համալիրը, մտել կամրջի տակ, առաջացել մոտ 3-4 մետր տարածություն, մոտ 5-10 րոպե զննել տարածքը և նույն ճանապարհով հետ վերադարձել:

Եվ սա, ըստ նախաքննության մարմնի, Վ. Պերմյակովը կատարել է ՀՀ պետական սահմանի պահպանության ուժեղացված ռեժիմի պայմաններում` սահմանի պաշտպանությունը իրականացնող բազմաթիվ սահմանապահների աչքի առաջ:

Եվ հենց այդ վարկածը սկզբնական շրջանում հավանաբար պետք է դրվեր Վ. Պերմյակովի մեղադրանքի հիմքում:

Սակայն հետագայում, վարույթ իրականացնող մարմինը՝ հավանաբար զգալով առաջ քաշված վարկածի ողջ անհեթեթությունը, ձեռնպահ է մնացել այն մեղադրանքի ծավալի մեջ ներառելուց և գերադասել է պարզապես անորոշ թողնել մեղադրանքի այս մասը, ինչն  առաջացրել է ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 202-րդ հոդվածի՝ որպես մեղադրյալ ներգրավելու հիմքը և կարգը, խախտում:

Է.Աղաջանյանը նկատել է, որ նույնիսկ ամենահասարակ գողության դեպքում,  ըստ ձևավորված պրակտիկայի, վարույթ իրականացնող մարմինը մեղադրյալի կողմից տրված ինքնախոստովանական ցուցմունքները տեղում ստուգելու նպատակով վերջինիս տանում է դեպքի վայր, նրա մասնակցությամբ կատարում քննչական փորձարարություն և մեղադրյալի ցուցմունքները տեղում ստուգելու քննչական գործողություն, որի ընթացքում մեղադրյալին առաջարկվում է տեղում մատնացույց անել այն վայրը կամ վայրերը, որտեղ նա կատարել է հանցագործությունը, առաջարկվում է տեղում մանրամասն պատմել և ցույց տալ, թե ինչպես  է մոտեցել դեպքի վայրին, ինչպես է մուտք գործել ներս, ինչպես է հեռացել և այլն: Այդ ամբողջ պրոցեսը տեսաձայնագրվում կամ լուսանկարահանվում է, որից հետո ընթերակաների մասնակցությամբ կազմվում է արձանագրություն, որն էլ հետագայում որպես ապացույց ներկայացվում է դատարան:

Նույնն, ըստ երևույթին պետք է կատարվեր նաև սույն քրեական գործով, որպեսզի քննչական փորձարարությամբ ամրապնդվեր Վ. Պերմյակովի նախաքննական ցուցմունքը:

Սակայն այս դեպքում, վարույթ իրականացնող մարմինը, չգիտես ինչու` շեղվել է ձևավորված  ընդհանուր պրակտիկայից, և ստանալով Վ. Պերմյակովի ինքնախոստովանական ցուցմունքը, ինչ-ինչ պատճառներով չի կատարել քննչական փորձարարություն, չի տարել Պերմյակովին դեպքի վայր, չի առաջարկել տեղում պատմել, թե ինչպես է նա մոտեցել սահմանին, որտեղ է խարույկ վառել և տաքացել, մատնացույց անել այն վայրը, որտեղից անցել է սահմանային շերտի ինժեներատեխնիկական կառույցների համալիրը, ուր է գնացել, և ինչպես է հետ վերադարձել:

Քրեական գործի նյութերի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ վարույթ իրականացնող մարմինը Վ. Պերմյակովին չի տարել դեպքի վայր, չի կատարել քննչական փորձարարություն, տեղում չի ստուգել նրա այսպես կոչված ինքնախոստովանական ցուցմունքների արժանահավահությունը  ոչ թե նրա համար, որ թերացել է կամ չի իմացել, որ կարելի է քննչական փորձարարություն կատարել, և նույնիսկ ոչ նրա համար, որ Վ. Պերմյակովը հրաժարվել է այդ քննչական փորձարարությանը մասնակցելուց, այլ միտումնավոր չեն կատարել այդ քննչական փորձարարությունը: «Քանի որ համոզված են եղել, որ մեղադրանքը շինծու է և Պերմյակովը չի կարողանա տեղում ցույց տալ և մատնացույց անել այն վայրը, որտեղ ինքն իբր անցել է սահմանային շերտի ինժեներատեխնիկական կառույցների համալիրը, ուսումնասիրել տարածքը և  հետ վերադարձել»,- նշել է փաստաբանը:

Ըստ նրա, այս ամենը խոսում է դրա մասին, որ Վ. Պերմյակովը 13.01.15թ-ին ժամը 17-00- սահմաններում չէր կարող գաղտնի հատել սահմանային շերտի ինժեներատեխնիկական կառույցի համալիրը, անցնել արգելված գոտի,  ուսումնասիրել տարածքը և հետ վերադառնալ` և դա չի կատարել:

Նկատի ունենալով, որ ամբաստանյալ Վ. Պերմյակովի դիտավորությունը ուղղված է եղել ոչ թե ՀՀ Պետական սահմանը ապօրինի հատելուն, այլ սահմանապահներին հանձնվելուն, պաշտպանական կողմը գտնում է, որ նրա արարքում բացակայում է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասի հանցակազմի սուբյեկտիվ կողմը: Իսկ հանցակազմի տարրերից որևէ մեկի բացակայությունը բացառում է ամբողջ հանցակազմի առկայությունը:

Պաշտպանն այսպիսով միջնորդել է  ՀՀ քրեական  օրենսգրքի 34-329-րդ հոդվածի 1-ին մասով ամբաստանյալ Վ. Պերմյակովի նկատմամբ  նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցնել:

Հաշվի առնելով գործում առկա հիշյալ մեղմացուցիչ հանգամանքները, պաշտպանը միջնորդել է նաև այլ մեղադրանքներով Վ. Պերմյակովի նկատմամբ նշանակել համաչափ մեղմ պատիժ:

Նշենք, որ Պերմյակովը վերջին խոսքով հանդես գալու իր իրավունքից հրաժարվել է:

Դատավճիռը կհրապարակվի օգոստոսի 23-ին:

Լուսանկարում՝ փաստաբան Էդուարդ Աղաջանյանը

Աղբյուր` Փաստինֆո