Փաստ ինֆո

Լեռնային Ղարաբաղի հիﬓախնդրում Արևմուտքի ու Ռուսաստանի միջև կա համագործակցություն, այլ ոչ թե մրցակցություն: Այս մասին «Արմենպրես»-ի հետ զրույցում նշեց «Եվրոպական
ինտեգրացիա» հասարակական կազմակերպության նախագահ, Ազգային ժողովի պատգամավոր Կարեն Բեքարյանը`անդրադառնալով ղարաբաղյան խնդրի շուրջ ծավալվող վերջին զարգացումներին:

-Պարոն Բեքերյան, հունիսի 20-ին Սանկտ Պետերբուրգում Սարգսյան-Պուտին-Ալիև հանդիպումից հետո, խոսվում է Հայաստանի ու Ադրբեջանի նախագահների մեկ այլ հանդիպման մասին: Այս անգամ պաշտոնական Փարիզի նախաձեռնությամբ: Կարճ ժամանակահատվածում երկու երկրների նախագահների մակադակով հանդիպումների կազմակերպումը արդյո՞ք ուղղված է միայն սահմանային անվտանգության պահպանմանը, թե՞ նաև բանակցությունների վերսկսման գործընթացում զարգացումների սպասենք: 

-«Եվ, եվ». այդ գործընթացներն իրարից առանձնացնելը ճիշտ չի լինի: Մի կողմից ունենք վիճակ, երբ կա երկխոսություն, գործընթաց, սահմաններում համեմատաբար հանգիստ է, ահա խնդիր է դրված դա օգտագործել, որ զինադադարի ռեժիմը պահպանվի` դրա համար ներդնելով լրացուցիչ ջանքեր, մեխանիզմներ: Մյուս կողմից, փորձել կարճ, արագ հանդիպումների միջոցով փոքր վստահության ազդակ փոխանցել հանրություններին թե՛ Հայաստանում, թե՛ Ղարաբաղում, թե՛ Արդբեջանում: Եվ իհարկե, փորձել տեղից շարժել բանակցային գործընթացը:

-Այս փուլում կարծիքներ են հնչում այն մասին, որ ղարաբաղյան հարցում Ռուսաստանի ու Արևմուտքի միջև, կարծես, մրցակցություն է նկատվում: Նախորդ հանդիպումը տեղի ունեցավ Ռուսաստանի նախաձեռնությամբ, կարճ ժամանակ անց խոսվում է հաջորդ հանդիպման մասին, որի նախաձեռնողը պաշտոնական Փարիզն է: Ըստ ձեզ, արդյո՞ք այստեղ մրցակցություն կա:

-Մենք տեսնում ենք շղթա, արդեն խոսվում է, որ հավանական է երրորդ հանդիպումն էլ լինի ԱՄՆ-ում: Այս ամենը, ես կարծում եմ, որ խոսում է համագործակցության վերաբերյալ, այլ ոչ թե՝ մրցակցության: Մյուս կողմից չմոռանանք, որ Ռուսաստանն իր նախաձեռնությունն ունեցել է նաև մինչ այժմ, դա ներկա փուլի խնդիր չէ: Հետևաբար, այստեղ ինչ-որ առանձնահատուկ կամ անհանգստության արժանի բան գոնե այս պահին չեմ տեսնում:

-Հայտարարություններ եղան ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում սահմանային հետաքննական մեխանիզմների նեդրման մասին, սակայն Ադրբեջանի նախագահն իր երկիր վերադառնալուց հետո ասաց, որ այդ հարցերի հետ կապված համաձայնություն չի տվել: Արդյո՞ք ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը պետք է արձագանքի Ալիևի այս պահվածքին:

-Ես չեմ կարծում, որ չեն արձագանքում, պարզապես այստեղ մենք պետք է հանրայինը տարբերենք դիվանագիտականից: Հանրային արձագանքը լինում է, երբ դիվանագիտական հնարավորությունները սպառվում են: Կարծում եմ` նոր հանդիպման նախապատրաստման փուլում բոլոր հնարավոր եղանակներով այդ ուղղությամբ աշխատանք տարվում է: Այլ բան է, որ դեռևս դա չի վերածվում համանախագահների կողմից հանրությանն ուղղված բաց հայտարարություն:

-Պարոն Բեքարյան, Գերմանիայի արտաքին գործերինախարար Ֆրանկ Վալտեր Շտայնմայերը Երևանումհանդիպեց ԼՂՀ նախագահ Բակու Սահակյանին:Քաղաքական տեսանկյունից ի՞նչ կարևոր շեշտադրումներկառանձնացնեք այս հանդիպումից:

-Մենք միշտ ասում ենք, երբ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունը լինի բանակցային գործընթացի լիիրավ կողմ, ապա դա միայն կնպաստի գործընթացի արդյունավետությանը, իսկ դրա հակառակը որևէ կերպ տրամաբանական չէ, բարոյական չէ: Մյուս կողմրից աչքի առաջ ունենք այն, որ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության մասնակցությունը բանակցային գործընթացին գոնե մասնակիորեն կա, հիշենք, համանախագահները ժամանակ առ ժամանակ այցելում են Ստեփանակերտ, հանդիպում ղարաբաղյան իշխանություններին: Այնպես որ, Շտայնմայերի ու Բակո Սահակյանի հանդիպումը դիտարկում եմ այդ շարքի մեջ: Դա բնական գործընթաց է և պետք է զարմանալ, երբ այն չի լինի:

Հարցազրույցը` Աննա Գզիրյանի

Աղբյուր` Փաստինֆո