Փաստ ինֆո

Քսան տարի ազատազրկում կրող  ցմահ դատապարտյալ Արթուր Մկրտչյանի բողոքը  պայմանական ազատման ներկայացնելու իր դիմումը  «Նուբարաշեն» ՔԿՀ վարչակազմի կողմից մերժելու որոշման դեմ այսօր չքննվեց: Պատճառն այն էր, որ  «Նուբարաշեն» ՔԿՀ դահլիճը պիտանի չէր դատական նիստ անցկացնելու համար, դատելով ինչ-ինչ առարկաներից,  կարելի էր ենթադրել, որ այնտեղ վերանորոգում է ընթանում կամ նախատեսվում:

Ուստի դատարանը որոշեց հետաձգել դատական  նիստը՝ հաջորդ դատական նիստը կանցկացվի կամ Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների դատարանի շենքում կամ նույն այդ քրեակատարողական հիմնարկի աշխատասենյակներից մեկում:    

Ցմահ դատապարտյալը լրագրողների հետ զրույցում նշեց, որ այս պահի դրությամբ ակնկալիք   չունի, որ վաղաժամկետ  կամ նոր երևան եկած հանգամանքների հիմքով ազատ կարձակվի:  «Ամենամեծ վախն,  որ ունեն,  ազնիվ լինել, վախենում են ազնիվ լինել, ցանկացած գործով»,- ասաց Արթուր Մկրտչյանը: Նա նշեց, որ ինքը տեղեկություն չունի, թե  ՔԿՀ տարածքում Վ.Գասպարիի հետ ինչ է տեղի ունեցել (Վ.Գասպարին ասում է,  որ իրեն հալածել, ծեծել, նվաստացրել են), ցմահ դատապարտյալները լրիվ առանձին հարկաբաժնում են: Դատապարտյալը հավելեց. «Երբ քննչականում եմ եղել,  շատ ավելի վատ բաներ են եղել, 96-97թթ.: Հիմա ինչ-որ տեղ խուսափում են, լրագրողները բարձրաձայնում են, միջազգազգային կառույցները: Այն ժամանակ ոչ ոք չէր էլ իմանում, թե ինչ է կատարվում»:

Դատապարտյալի հայրն իր հերթին հայտարարեց, որ «հույս չունենք,  բայց հույսներս չենք կտրում, քսան տարի պայքարում ենք, էլի կպայքարենք». «Մի օր մեր ժողովուրդը այս  երկրի համար ոտքի կկանգնի, նորմալ երկիր կստեղծի, արդարադատություն կլինի: Վերջապես պետությունը օրենքների սահմաններո՞ւմ պետք է աշխատի, թե՞ չէ, օրենք են գրում, ոտնահարում, մինչև ե՞րբ»:

Ցմահ դատապարտյալի ներկայացուցիչ, փաստաբան Ռոբերտ Ռևազյանը   նշեց, որ  Ա.Մկրտչյանը երկու տույժի է ենթարկվել բջջային հեռախոս ունենալու համար, դա խանգարող  հանգամանք է, որպեսզի քննարկվի նրան վաղաժամկետ ազատ արձակելու հարցը: Դատապարտյալը  վիճարկում է այդ ակտերը: Ըստ օրենքի,  եթե դատապարտյալը վերջին հինգ տարվա ընթացքում ունի չարամիտ խախտում, հարցը չի կարող քննարկվել: Սակայն հարց է ծագում արդյո՞ք  հեռախոս ունենալն այն չարամիտ խախտումն է, որի պատճառով   քսան տարի անց կարող է չքննարկվել վաղաժամկետ ազատ արձակման հարցը այն դեպքում,  որ անձն ինքնակամ հանձնել է հեռախոսն,  ու տույժերը  հինգ տարվա վաղեմություն ունեն: Փաստաբանը նշեց, որ իրենք քննարկելու են այս հակասահմանադրական նորմի  հարցով ՍԴ դիմելու հարցը:

Ռ.Ռևազյանը նշեց, որ մոտ 10 ցմահ  դատապարտյալներ արդեն հատել են քսան տարվա շեմը, սակայն Հայաստանում լուրջ խնդիր կա՝   վաղաժամկետ ազատ արձակվելու պրակտիկա Հայաստանում գոյություն չունի:  «Մենք կարող ենք դրանով իսկ փաստել, որ  վաղաժամկետ ազատ արձակման ինստիտուտն Հայաստանում չի գործում, չկա մի դեպք, որ ցմահ դատապարտյալ անձը վաղաժամկետ ազատ է արձակվել: Մինչդեռ միջազգային չափորոշիչներով,  եթե  անձը ցմահ դատապարտված է, չի նշանակում, որ ինքը պետք է ցմահ կրի պատիժը, ինքը պետք է ունենա վաղաժամկետ ազատ արձակվելու հնարավորություն,  այլապես դա անմարդկային վերաբերմունք  է  գնահատվում: Այսինքն՝  Հայաստանում դա անմարդկային վերաբերմունք է, այդ ինստիտուտը չգործող ինստիտուտ է, կարող ենք հիմնավորել և մտադիր ենք դիմել ընդհուպ մինչև  միջազգային ատյաններ»,- ասաց փաստաբանը: