Փաստ ինֆո

 

Փաստաբան Հայկ Ալումյանն 2015 իրավական տարին թե՛ պետության,  և թե՛  անձամբ իր համար՝ որպես փաստաբանի,  բացասական է գնահատում: «Փաստինֆո»-ի լրագրողի հետ զրույցում Հայկ Ալումյանը նշեց՝ «տարին ամփոփում ենք իրավական մեծ մինուսով»: 

 

Մասնավորապես, փաստաբանի համար տարվա կտրվածքով ամենացավալի կետն իր  վարույթում եղած գործերի մեջ  մնում է Բուդաղյանների գործը.  2015 թվականն  ոչ միայն չբերեց ոչ մի դրական տեղաշարժ 2013թ. սկսված այդ գործընթացում, այլև ևս մեկ ճչացող անարդարություն տեղի ունեցավ այդ ընտանիքի հետ. նախ ձերբակալեցին, ապա և կալանավորեցին Արա Բուդաղյանին՝ գոյություն չունեցող ապացույցների հիման վրա, շինծու մեղադրանքով: «Եվ հիմա էլ փորձում են շատ-շատ անօրինական մեթոդներով նրա դեմ ապացույցներ ձեռք բերել, և դա ինձ շատ մտահոգում է»,-   ասաց Հայկ Ալումյանը:  («Փաստինֆո».   խոսքը Սյունիքի մարզպետի մեքենայի ուղղությամբ կրակոցների գործի մասին է): 

 

Իսկ ընդհանրապես պետության համար, ըստ փաստաբանի, շատ բացասական էր Սահմանադրական փոփոխությունների Հանրաքվեն: Բացի նրանից, որ մարդու իրավունքներն ու ազատությունները սահմանափակվեցին,  Հանրաքվեի նախապատրաստման ու անցկացման  գործընթացն ինքնին արդեն իսկ մարդու իրավունքների լուրջ խախտում էր: 

 

Հ.Ալումյանը պարզաբանեց, որ Հայաստանի ազգաբնակչության երևի 99 տոկոսն անգամ տեղյակ չէ գոնե նվազագույն չափով,  թե ինչ է նախատեսվում այս սահմանադրական փոփոխություններով: Առավելագույնը, ինչի մասին իրենք լսեցին հեռուստացույցով կամ ԶԼՄ-ներով, դա այն էր, թե, ասենք,  ինչ դերաբաշխում է տեղի ունենալու իշխանական ճյուղերի միջև:

 

«Բայց չէ՞ որ դա այդ փոփոխությունների շատ փոքր մասն է կազմում, գուցեև կարևոր, բայց շատ փոքր մասը: Իսկ մնացած փոփոխությունների մասին մեր ազգաբնակչության 99 տոկոսը ընդհանրապես անտեղյակ է»,- ասաց Հայկ Ալումյանն՝ ընդգծելով, որ  Սահմանադրության յուրաքանչյուր հոդվածի փոփոխությունը լուրջ հարց է, որի շուրջ պետք է բանավիճել ու բանավիճել, հանրությանը ներկայացնել դրական ու բացասական կողմերը՝  մինչև ընդհանուր կարծիքների հանգելը:  Իսկ Հայաստանի պարագայում մեկ  հոդված չէր փոխվում, այլ  ամբողջ Սահմանադրություն էր փոխվում,  իսկ բանավեճը գնում էր մոտավորապես մի տասը հոդվածների շուրջ և գնում էր ոչ պրոֆեսիոնալ մակարդակով՝  մի մասը գոռում էր՝ իշխանություններն ուզում են վերարտադրվել, մյուս մասն էլ գոռում էր՝ մենք պետք է անցնենք պառլամենտական կառավարման ձևի, որովհետև դա մեր ազգի համարյա թե փրկությունն է:

 

Ոչ մի կողմից   ոչ մի պատճառաբանված, տրամաբանված բացատրություններ  չհնչեցին: «Եվ այդ գործընթացն էլ ինքնին շատ բացասական էր և նաև շատ բացասական էր այն, որ Սահմանադրության տարբեր գլուխներում հսկայածավալ այդ փոփոխությունները առաջարկվեցին ընդամենը մեկ քվեով, այսինքն՝ մարդիկ ըստ էության չունեին ընտրության իրավունք: Այն մարդն, ով ուզում էր  պառլամենտական պետության  և դրանից բխող փոփոխությունների օգտին քվեարկել, ստիպված էր  լինում քվեարկել,  ենթադրենք,  մարդու իրավունքների գլխում կատարված իրավունքների  խայտառակ  սահմանափակման օգտին: Կամ հակառակը, եթե մարդը չէր ուզում այդ՝   մարդու իրավունքների գլխում եղած սահմանափակումների օգտին քվեարկել, իր սեփական իրավունքները չէր ուզում իր ձեռքով կրճատել, դրանով իսկ ստիպված էր  լինում դեմ քվեարկել քաղաքական մասին՝ իշխանական ճյուղերի դերաբաշխման հետ կապված փոփոխություններին: Այսինքն՝ «ոչ» կամ «այո» ասելու երկու դեպքում էլ  մարդն  ինչ-որ մի մասով քվեարկելու էր սեփական կարծիքին հակառակ»: 

 

Հայկ Ալումյանը նշեց նաև, որ հիմնվելով բուն  քվեարկության ընթացքի վերաբերյալ համացանցում եղած տեսանյութերի, ինչպես նաև  մարդկանց հայտարարությունների վրա, ում ինքը  շատ է վստահում, ինքը հանգել է կարծիքի, որ զանգվածային խախտումներ են տեղի ունեցել քվեարկության ընթացքում, ինչն իր՝ առաջին հերթին որպես իրավաբանի, համար,   շատ ցավալի է: