Փաստ ինֆո

Վերաքննիչ դատարանը մասնակի բավարարել է մեղադրող դատախազի բողոքը՝ մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ մարդուն առևանգելու գործով կայացված արդարացման դատավճռի դեմ եւ գործն ուղարկել նույն դատարան՝ այլ կազմով նոր քննության:

Ինչպես ավելի վաղ տեղեկացրել ենք, Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանը ճանաչել և հռչակել է ամբաստանյալներ Մ.Բաղդասարյանի և Ա.Հայրապետյանի անմեղությունը՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով` մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ մարդուն առևանգելու համար առաջադրված մեղադրանքում՝ նրանց արարքում հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ:

Մինչդեռ դատախազի գնահատմամբ՝ ամբաստանյալներին առաջադրված մեղադրանքը հիմնավորված է եւ վերաքննիչ բողոք էր ներկայացրել՝ պահանջելով բեկանել առաջին ատյանի դատարանի դատական ակտը և կայացնել գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ՝ ամբաստանյալներ Մ.Բաղդասարյանին և Ա.Հայրապետյանին մեղավոր ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131-րդ  հոդվածի  2-րդ մասի 1-ին կետով և պատիժ նշանակել ազատազրկման ձևով, իսկ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 70-րդ  հոդվածի կարգով պատիժը պայմանականորեն չկիրառել:

Վերաքննիչ դատարանը, սակայն, դատախազի բողոքը մասնակի է բավարարել. բեկանել է դատական ակտը, սակայն գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ չի կայացրել եւ գործը նորից ուղարկել է առաջին ատյանի դատարան։

Վերաքննիչ դատարանը, վերլուծելով ամբաստանյալների, տուժողի, վկաների ցուցմունքները, դրանք համադրելով գործով ձեռք բերված մյուս ապացույցների հետ, գնահատելով վերաբերելիության, թույլատրելիության, իսկ ամբողջ ապացույցներն իրենց համակցությամբ` գործի լուծման համար բավարարության տեսանկյունից, դրանց բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ քննության վրա հիմնված, ներքին համոզմամբ հանգել է այն հետևության, որ ընդհանուր իրավասության դատարանի հետևությունները` ամբաստանյալներ Մ.Բաղդասարյանին և Ա.Հայրապետյանին առաջադրված մեղադրանքներում արդարացնելու վերաբերյալ, հիմնավորված չեն, չեն բխում քրեական գործով ձեռք բերված փաստական տվյալներից:

Վերաքննիչ դատարանի գնահատմամբ՝ առաջին ատյանի դատարանը պատշաճ իրավական գնահատականի չի արժանացրել քրեական գործով ձեռք բերված ապացույցները, խախտել է ապացույցների ստուգման և գնահատության վերաբերյալ ՀՀ քրեադատավարական օրենսդրության պահանջները, որն էլ հանգեցրել է դատական սխալի` քրեադատավարական օրենքի էական խախտման ձևով:

Ըստ մեղադրանքի՝ Մ.Բաղդասարյանը, 2013թ. հոկտեմբերի 27-ին՝ ժամը 14:30-ի սահմաններում, նախնական համաձայնության գալով Ա.Հայրապետյանի հետ, բռնության գործադրմամբ, այն է` գրկելով իր նախկին նշանածին, նրա կամքին հակառակ նստեցրել է Ա.Հայրապետյանի կողմից վարած «Մերսեդես» մակնիշի ավտոմեքենան և բացահայտ առևանգել:

Աղջիկն ավտոմեքենայի մեջ համոզել է նրան, որ կշարունակի շփվել նրա հետ, որից հետո նրանք աղջկան կրկին վերադարձրել են նույն վայր:

Առաջին ատյանի դատարանը գտել է, որ գործով դատաքննության ընթացքում հետազոտված ապացույցները բավարար չեն և չեն ապացուցել, որ ամբաստանյալ Մ.Բաղդասարյանը նախնական համաձայնություն է ունեցել՝ ամբաստանյալ Ա.Հայրապետյանի հետ բռնության գործադրմամբ աղջկան  բացահայտ առևաանգելու շուրջ, ապա բռնություն գործադրելով՝ Մ.Բաղդասարյանը աղջկան նստեցրել է Ա.Հայրապետյանի կողմից վարվող ավտոմեքենան:

Վերլուծելով ամբաստանյալների, վկաների՝ դատաքննության ժամանակ հետազոտված ցուցմունքները, դրանք մյուս ապացույցների հետ համադրելով՝ դատարանը գտել է, որ դրանք, ըստ էության, հանդիսանում են հավաստի ապացույցներ, որոնցով անհերքելիորեն ապացուցվում է ամբաստանյալներ Մ.Բաղդասարյանի և Ա.Հայրապետյանի անմեղությունը: