Փաստ ինֆո

ԼՂՀ արտաքին գործերի նախարար Կարեն Միրզոյանը հոկտեմբերի 26-ից նոյեմբերի 1-ը աշխատանքային այցով գտնվում էր Կանադայում:

Որն էր այցի նպատակը, այս մասին «Արցախպրես»-ի հետ բացառիկ հացազույցում մանրամասնել է նախարարը՝ անդրադառնալով նաև այլ կարևոր հարցերի, այդ թվում՝ դիվերսանտների գործով ընթացող դատավարությանը:

- Պարոն նախարար, մամուլից արդեն տեղեկացել ենք, որ Կանադայում արդյունավետ հանդիպումներ եք ունեցել, կխնդրեինք, որ այդ մասին մի փոքր մանրամասնեիք:

-Նախ՝ նշեմ, որ Կանադա իմ այցի նպատակն էր՝ մասնակցել «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի Տորոնտոյի մասնաճյուղի կողմից կազմակերպվող գալա երեկոյին, որի ընթացքում դրամահավաք է անցկացվել. հավաքված ամբողջ հասույթը ուղարկվելու է Արցախ՝ մի շարք սոցիալական ծրագրերի իրականացման համար։ Մասնավորապես, Իվանյան համայնքում կառուցվելու է մանկապարտեզ, գյուղական համայնքներից մեկում՝ համայնքային կենտրոն, կիրականացվեն նաև մի շարք այլ ծրագրեր, որոնք մեր բնակչության համար շատ կարևոր են:

Այցի շրջանակներում եղել են նաև մի շարք հանդիպումներ թե՛ տեղի հայկական համայնքային կառույցների և թե՛ Կանադայի օրենսդիր իշխանության ներկայացուցիչների հետ: Մասնավորապես, հանդիպում է տեղի ունեցել Կանադա-Հայաստան բարեկամություն խմբի անդամների, ինչպես նաև Քվեբեկի նահանգի օրենսդիր մարմնում ներկայացված քաղաքական ուժերի ներկայացուցիչների հետ:

Այդ հանդիպումները լավ հնարավորություն էին ներկայացնելու այն դրական գործընթացները, որոնք առկա են Արցախում և, որոնք մենք պարտավոր ենք ներկայացնել աշխարհին՝ օգտագործելով մեր բոլոր հնարավորությունները:

Որքան էլ Կանադան հեռու է գտնվում Արցախից, այնուամենայնիվ, ես գտնում եմ, որ մենք կարող են ընդհանուր համագործակցության եզրեր գտնել:

- Այցի շրջանակներում Դուք Օտտավայի Քարլտոն համալսարանում հանդես եք եկել «Հարավային Կովկասի տարածաշրջանային անվտանգությունը և մարդու հիմնարար իրավունքների պաշտպանությունը» թեմայով դասախոսությամբ: Հայտնի է, որ Քարլտոնը Կանադայի լավագույն համալսարանների առաջին տասնյակում է, ինչպես նաև, այն գիտատեխնիկական ուղղվածություն ունի։ Հետաքրքիր է, ինչո՞վ էր պայմանավորված նման ուղղվածությամբ   համալսարանում ձեր դասախոսությամբ հանդես գալը. չէ որ սովորաբար ԱԳ նախարարները նման դեպքերում նախընտրում են հումանիտար թեքումով համալսարաններ:

- Քարլտոն համալսարանում դասախոսությամբ հանդես եմ եկել բուհի հայ ուսանողների միության նախաձեռնությամբ, և նման հրավեր վաղուց արդեն կար: Ի դեպ,միջոցառումը բաց էր բոլորի համար. բացի հայ ուսանողներից, այնտեղ  կային օտարազգի ուսանողներ ևս։ Դա  լավ առիթ է՝ Արցախը և նրա հիմնհարցը ներկայացնելու համար: Կարծում եմ իսկապես արդյունավետ հանդիպում էր, քանի որ շատ հետաքրքիր հարցեր են հնչել, որոնց վերլուծությունները թույլ են տալիս ճշգրտել մեր մոտեցումները, հատկապես, թե ինչպես պետք է մեր խնդիրները ներկայացնենք արտաքին լսարանին:

Ասեմ նաև, որ շատ լավ տպավորություններ ունեմ կանադահայ համայնքից. նրանք միավորված են ազգային գաղափարների շուրջ, և այդ ուղղությամբ շատ կազմակերպված աշխատանք է իրականացվում, ինչը, անշուշտ, միայն դրվատանքի է արժանի:

-Պարոն նախարար, այս օրերին Ստեփանակերտում՝ ԼՂՀ ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանում¸ տեղի է ունենում հուլիսին Շահումյանի շրջանով ԼՂՀ պետական սահմանն ապօրինաբար հատած ադրբեջանական հետախուզական-դիվերսիոն խմբի դատավարությունը: Գաղտնիք չէ, որ այս աղմկահարույց գործի նկատմամբ մեծ է նաև միջազգային հանրության ուշադրությունը: չե՞ք գտնում, արդյոք, որ նպատակահարմար է դատական նիստին հրավիրել միջազգային համապատասխան կազմակերպությունների ներկայացուցիչների:

-Չեմ կարծում, որ այդ դատավարությունը պետք է վերածենք քաղաքական շոուի, դա մեր ոճը չէ. դատական գործի նպատակն է պարզել, թե ինչպես է տեղի ունեցել հանցագործությունը, և համապատասխան պատիժ սահմանել մեղավորների նկատմամբ։ Համոզված եմ, որ դատարանի որոշումը կլինի օբյեկտիվ և արդար. սա դատական գործընթաց է, և այն չի կարելի օգտագործել քաղաքական շահարկումների համար:

ԼՂՀ իշխանություններն անում են հնարավորինս, որ ապահովեն բաց և անաչառ դատական գործընթաց, որին, ցանկության դեպքում կարող են մասնակցել նաև միջազգային համապատասխան կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ:

- Քաղաքական ակտիվ ժամանակահատվածը 2014-ի համատեքստում կարծես թե ավարտին է մոտենում։ Ի՞նչ կարող ենք արձանագրել ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման գործընթացում, և, մասնավորապես, ի՞նչ տվեց նախագահների մակարդակով Փարիզում կայացած հանդիպումը:

-Նախ և առաջ՝ դեռ չէի շտապի ավարտել 2014 թվականը, և մինչև տարեվերջ մենք բավականաչափ ժամանակ ունենք, որը պետք է առավելագույնս ինտենսիվ օգտագործենք՝ առաջ մղելով մեր արտաքին քաղաքական շահերը և նպատակները: Ինչպես և նախորդ տարիներին այսօր ևս մեր արտաքին քաղաքական օրակարգի հիմնական հարցը շարունակում է մնալ ադրբեջանաղարաբաղյան հակամարտության կարգավորումը, որտեղ, որքան էլ ձգտում ենք առաջընթաց ապահովել, ցավոք, ադրբեջանական կողմի ապակառուցողական դիրքորոշման պատճառով դեռևս ցանկալի արդյունքի չենք կարողանում հասնել:

Ինչ վերաբերում է Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների՝ Փարիզում կայացած վերջին հանդիպմանը, ինչպես նաև դրան նախորդած Նյուպորտի և Սոչիի հանդիպումներին, ապա կարող ենք դրանք դրական գնահատել, սակայն այդ ամենը բավարար չէ բանակցային գործընթացում լիարժեք առաջընթաց ապահովելու համար:

Մեր դիրքորոշումը մնում է անփոփոխ. բանակցային գործընթացում շոշափելի առաջընթաց կարող ենք ունենալ միայն այն պարագայում, երբ բանկացուցությւններում վերականգնվի ԼՂՀ-ի  լիարժեք մասնակցությունը: Իհարկե, այդ հանդիպումները կարևոր են, որովհետև դրանք գոնե այն եզակի ձևաչափերն են, որոնք նպաստում են տարածաշրջանում թեկուզ և փխրուն, բայց կայունության պահպանմանը: Ու թերևս այս հանդիպումների գլխավոր խորհուրդն այն է, որ հակամարտությունը պետք է լուծվի բացառապես խաղաղ ճանապարհով՝ բացառելով այլ եղանակ: Դա շատ հստակ եզրահանգում է, և դա ոչ միայն համանախագահների տեսակետն է, այլև ԼՂՀ-ի  և ՀՀ-ի դիրքորոշումը:

-Պրն. Միրզոյան, որպես հարցի շարունակություն՝ կխնդրեի մի քանի խոսքով անդրադառնայիք ընթացիկ տարում արտաքին քաղաքականության մեջ մեր հաջողություններին:

-Ընդհանուր առմամբ, ընթացիկ տարում մենք մեր աշխատանքները շարունակել ենք՝ հիմնվելով նախորդ տարիներին ունեցած ձեռքբերումների վրա, առաջնորդվելով հանրապետության Նախագահի կողմից մշակված արտաքին քաղաքականության սկզբունքներով:

Մեզ համար հատկապես շատ կարևոր են այն դրական զարգացումները, որ ունենք մասնավորապես ԼՂՀ-ի ճանաչման գործընթացում։ Ինչպես գիտեք, այս տարի ԱՄՆ Կալիֆորնիա նահանգի և եվրոպական մայրցամաքում Բասկերի երկրի կողմից որոշումների տեսքով ճանաչում և սատարում է ստացել Արցախի Հանրապետության ինքնորոշումը:

Տարվա ընթացքում շարունակել ենք զարգացնել ապակենտրոնացված համագործակցությունն արտասահմանյան և արցախյան քաղաքների միջև: Այս ամենը, իմ գնահատմամբ, վկայում է նախ և առաջ այն մասին, որ Արցախը ոչ միայն կայացել է որպես պետություն, այլև հանդես է գալիս որպես պատասխանատու քաղաքական դերակատար, ում հետ պետք է համագործակցել: Մենք փորձել ենք նաև ընդլայնել խորհրդարանական շփումների շրջանակները և տարվա ընթացքում ունեցել ենք բազմաթիվ արտասահմանյան պատվիրակությունների այցելություններ: Այս համատեքստում առանձնապես, որպես կարևորագույն զարգացում, ես կնշեի Եվրամիություն-Արցախ խմբի ձևավորման մեկնարկը:

Առհասարակ, մենք փորձում ենք վարել բազմակողմանի քաղաքականություն՝ բոլերի հետ հավասարապես պահպանելու լավ հարաբերություններ։ Իմ խորին համոզմամբ՝դրանով են նաև պայմանավորված մեր արտաքին քաղաքակության մեջ առկա դրական զարգացումները:

Իհարկե, այսքանով չենք բավարարվում, և այն բոլոր ձեռքբերումները, որոնք ունեցել ենք այս ընթացքում, մեզ պարտադրում են աշխատել ավելի մեծ մաշտաբով, որպեսզի կարողանանք մեր երկրի համար ապահովել նոր հաջողություներ: