Փաստ ինֆո

Տուժող կնոջը բռնաբարելու,  նրան  ու նրա անչափահաս դստերը առևանգելու, ավազակային հարձակման, ընդհանուր առմամբ՝  քրեական օրենսգրքի թվով 5  հոդվածներով մեղադրվող ոստիկան Էդգար Վարագյանի դեմ գործով այսօր զննվեցին իրեղեն ապացույց ճանաչված առարկաները: Դրանց թվում էր, մասնավորապես, ամբաստանյալի վարձակալած բնակարանից հայտնաբերված պլաստմասսայե  խաղալիք ատրճանակը՝  իր պահունակով: Տուժողն և անգամ նրա անչափահաս դուստրը ճանաչեցին ատրճանակը ու  վկայեցին,  որ  դրանով իրենց վրա հարձակում կատարած անձը սպառնում էր իրենց, իսկ անչափահաս տուժողը նաև հավելեց, որ հարձակվողը պահունակը աղմուկով տանում-բերում էր՝ փորձելով վախեցնել իրենց: Վարագյանը, սակայն, պնդեց, որ ատրճանակն իրեն ծանոթ չէ, ամբաստանյալի տան լոգարանից հայտնաբերված լուսարձակը նույնպես տուժողը դեպքի օրը տեսել էր, իսկ ամբաստանյալը՝  «միանշանակ ոչ»:

Ամբաստանյալը հերքեց ինքնին փորձագետի եզրակացությունն  առ այն, որ ամբաստանյալի տանը հայտնաբերված  կպչուն ժապավենը  և մեքենայի բեռնախցիկում հայտնաբերված ժապավենի կտորները մեկ ամբողջություն են՝ ըստ գործի տվյալների, տուժողների վրա հարձակում կատարած անձը նրանց ամայի տարածք է տեղափոխել մեքենայի բեռնախցիկում նրանց արգելափակելով:  Ամբաստանյալը արձագանքեց՝ ինչպես մեղադրանքն է կեղծ, այնպես էլ՝   փորձաքննության եզրակացությունը:

Վարագյանը չճանաչեց նաև մետաղյա ձողը, իսկ տուժողները ճանաչեցին, հայտարարելով, որ այն իրենց բակում է եղել և դրանով դեպքի օրը հարձակում կատարած անձը  իրենց տան պատուհանը ջարդել էր:  

Ամբաստանյալն ու իր պաշտպան Արայիկ Ալվանդյանը հայտարարեցին, որ  մինչև ամբաստանյալի բնակարանում խուզարկություն կատարելը   տան դուռը «բավականին դժվարությամբ է բացվել»,  ինչը հիմք է տալիս կասկածելու, որ մինչև խուզարկությունը բնակարան մուտք գործող կամ մուտք գործողներ են եղել: Մեղադրող Գևորգ Գևորգյանը առարկեց այս պնդման դեմ՝ հայտարարելով, որ «իրեղեն ապացույցները ձեռք են բերվել ու ճանաչման ներկայացվել օրենքով սահմանված կարգով»:

Չորսուկես մլն դրամից ավելի գումարի չափով  հանցագործությամբ պատճառված վնասը  հատուցելու մասին տուժողի ներկայացրած քաղհայցի վերաբերյալ ամբաստանյալի պաշտպանը հայտարարեց՝  «որևէ ապացույց չի ներկայացվել, որ կոնկրետ իմ պաշտպանյալն է այդ վնասը պատճառել», «իմ պաշտպանյալը չէ, որ պետք է հատուցի այն»: 

Ապա մեկը մյուսին հետևեցին ամբաստանյալի միջնորդությունները: Նախ նա միջնորդեց քննչական փորձարարություն անցկացնել՝  պարզելու, թե  տաբատի շղթան իջեցնելու դեպքում տուժողը կարո՞ղ էր տեսնել իրեն բռնաբարած անձի սեռական օրգանների  սափրած հատվածները՝ միջնորդությունը մերժվեց, քանի որ բավարարման ենթակա չեն այն միջնորդությունները, որոնք կարող են վտանգավոր լինել մարդու կյանքի կամ առողջության համար կամ ստորացնել մարդու արժանապատվությունը:

Ամբաստանյալը տուժողին որակեց որպես «ինքնակոչ տուժող», իսկ նրա ցուցմունքները՝ «ակնհայտ սուտ ցուցմունքներ» և կոչ արեց տուժողին պատասխանատվության ենթարկել սուտ ցուցմունք տալու համար, ապա խեղաթյուրելով փաստերը՝  իրանահայ քրիստոնյա տուժողին ներկայացրեց որպես «պարսիկ մուսուլման կոչեցյալ», ինչի համար արժանացավ դատարանի զգուշացմանը:  «Կոչեցյալների» շարքին դասվեց նաև ամբաստանյալի նախկին պաշտպանը: 

Հիմնավորումներ չներկայացնելու պատճառով  դատարանը մերժեց նաև ամբաստանյալի միջնորդությունը տուժողի ամուսնուն դատարան հրավիրելու մասին՝  տուժողի օրինապաշտ կին լինելը ստուգելու համար:

Դատարանը մերժեց նաև ամբաստանյալի միջնորդությունը իր խափանման միջոց կալանավորումը փոխելու մասին: Մեղադրողն  անձնական կարծիք հայտնեց, որ վկաներից մեկը   ամբաստանյալի այլուրեքությունը հաստատող սուտ ցուցմունք է տվել, ևս մեկ վկա հայտարարել է, որ իրեն պարտադրում էին փոխել ցուցմունքը,  ուստի ազատության մեջ հայտնվելով ամբաստանյալն առավել ևս  կարող է անօրինական ազդեցություն ունենալ վկաների վրա: Տուժողն իր հերթին հայտարարեց, որ չի կարելի ամբաստանյալին կալանավորումից ազատել՝  «ամբաստանյալը վտանգ է ներկայացնում հասարակության համար»:    

Դատարանը սեփական նախաձեռնությամբ որոշեց դիմել և ստանալ ամբաստանյալի այլուրեքությունը հաստատած վկայի հեռախոսային խոսակցությունների վերծանումները՝  պարզելու նրա հեռախոսների տեղակայման վայրը  և   ստուգելու վկայի ցուցմունքների իսկությունն  առ այն, որ  հանցագործության կատարման ժամանակաընթացքում  ինքը գտնվել է ամբաստանյալի բնակարանում: