Փաստ ինֆո

Մոր կողմից  իր   6-ամսական երեխային աշխատանքային շահագործման հանձնելու գործով այսօրվա նիստում 37-ամյա Լուսինեն հայտարարեց, որ ինքը սեփական երեխային շահագործման չի հանձնել և որ  ապրելու միջոց չի ունեցել,  իր երեխան «կամ սովից կմահանար կամ էլ…»: Իսկ թե որն է  իր մեղքը,  թող դատարանը որոշի:

Գործով մյուս ամբաստանյալ Լուսիկն էլ առաջադրված մեղադրանքում իրեն մեղավոր չճանաչեց, ըստ նրա,  իրեն են շահագործել:  «Առավոտ 8-ին ուղարկել են փող մուրալու, որ բերեմ տամ իրեն, ես կոպեկ-կոպեկ բերել,  տվել եմ իրեն»,- ասաց ամբաստանյալը և հավելեց,  որ երեխայի մայրն է ստիպել,  ինքն էլ տարել է:

Երևանի էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում՝   դատավոր Արտուշ Գաբրիելյանի նախագահությամբ, սկսվեց գործով դատաքննությունը,  մեղադրող դատախազ Արմեն Մարուխյանը հրապարակեց մեղադրական եզրակացությունը: Ըստ դրա՝   Լուսինեն և Լուսիկը 2011 թվականի սեպտեմբերին ծնված Լուսինեի որդուն՝ Էրիկին 2012թ. փետրվարից մինչև 2013թ. հունիսի 11-ն ընկած ժամանակահատվածում «դրել և պահել են ստրկությանը հավասարազոր` աշխատանքի վատթարագույն՝ մուրացկանության շահագործման վիճակում»:

Ամեն օր՝ ժամը 14:00-ից մինչ երեկո, մայրը երեխային հանձնել է Լուսիկին, իսկ վերջինս էլ, Երևան քաղաքի Տիգրան Մեծ փողոցում գտնվող «Սթար» սուպերմարկետի մոտ նրան գրկին պահելով, երեխայի առկայության հանգամանքով քաղաքացիների խղճահարությունը հարուցելով, զբաղվել է մուրացկանությամբ: Լուսինեն ու Լուսիկն օրական վաստակած 4.000-ից 6.000 ՀՀ դրամ գումարներն ուղղել են իրենց առօրյա կարիքները հոգալուն:

Երեխայի մորը և Լուսիկին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի  132.2-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետով՝ մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ երեխայի թրաֆիքինգը կամ շահագործումը:

Ըստ ապացույցների հետազոտման դատարանի սահմանած կարգի,  դատարանում նախ  սկսեցին  ցուցմունքներ տալ վկաները: Առաջին վկան՝   Հրանտ Հարությունյանը, ով ուներ բարձրագույն կրթություն,  ներկայացավ որպես ավագ խորհրդատու՝   կրոնի և հոգեբանության հարցերում և դատավարության մասնակիցներին առաջարկեց անվճար կոնսուլտացիա անցկացնել:  Վկան նաև պարզաբանումներ տվեց դատարանի արած պարզաբանումների վերաբերյալ՝   երբ դատարանը նրան զգուշացնում էր սուտ ցուցմունք տալու կամ ցուցմունք տալուց խուսափելու կամ հրաժարվելու  դեպքում քրեական պատասխանատվության մասին, վկան իր կողմից հավելեց, որ «չի կարելի դատավարությունը շեղել գիտակցորեն,  դա «պրեստուպլենիե պրոտիվ պրավոսուդիա» է, այսինքն՝  արդարադատության դեմ հանցագործություն է:

Վկան նշեց, որ այն  տարածքում,  որտեղ ամբաստանյալը մուրացկանությամբ է զբաղվել, ինքն  առևտրով է զբաղվել և այդպես ճանաչել է նրան: Մուրացկանությամբ զբաղվող Լուսիկը «աշխատանքի» վայր է գնացել երեկոյան ժամը 16.00-ից 17.00-ն և աշխատել մինչև ժամը 20.00-ից 21.00-ն: Ըստ վկայի,   Լուսիկը երեխայի հետ էր մուրացկանության դուրս գալիս, որ ավելի շատ գումար հավաքի, իսկ հավաքված գումարով նրանք իրենց առօրյա կարիքներն են հոգացել:  Բացի այդ վկան նշեց, որ ամբաստանյալներն ապրել են համատեղ, վարձակալական հիմունքներով նրանց հետ բնակվել է նաև ամբաստանյալ Լուսիկի եղբայրը, ով տառապում է հոգեկան հիվանդությամբ, իսկ վարձակալված փոքրիկ սենյակի համար յուրաքանչյուր օր վճարել են 4000 ՀՀ դրամ:

Վկան նաև նշեց, որ երեխայի մայրը երբեմն-երբեմն գալիս էր «աշխատանքի» վայր,  որպեսզի փոքրիկ էրիկին կրծքով կերակրի, սակայն նրանց միջև երբեմն վիճաբանություն է ծագել՝ կապված գումարի չափի հետ, թե ինչո՞ւ է  քիչ գումար  հավաքել: