Փաստ ինֆո

Ինչպես հայտնի է, Նորվեգիայում տեղի ունեցած շախմատի համաշխարհային օլիմպիադայում Հայաստանի կանանց հավաքականը գրավեց 5-րդ տեղը՝ գրանցելով այդ մրցումներում պատմության մեջ իր լավագույն արդյունքը: Բայցեւ անսպասելի պարտությունը մրցաշարի վերջում մերոնց զրկեց մեդալներից:

Մեր զրուցակիցն է հավաքականի գլխավոր մարզիչ Արթուր Չիբուխչյանը:

-Հայաստանի կանանց հավաքականը գրանցեց օլիմպիադաներում իր լավագույն արդյունքը, բայց նաեւ բաց թողեց մրցանակակիր դառնալու հնարավորությունը: Այդ առումով ինչպիսի՞ զգացումներ ունեք:

-Եթե մեկնարկից առաջ որեւէ մեկն ասեր, որ կընդգրկվենք հնգյակում, շատ լավ արդյունք կհամարեինք: Դա, իհարկե, չի նշանակում, որ չէինք մտածում մեդալների մասին: Ինչպես գիտեք, այս անգամ ավելի քան մոտ էինք մրցանակակիր դառնալուն: Վճռորոշ նշանակություն ունեցավ Ռուսաստանի հավաքականի հետ հանդիպումը, որն ընթանում էր մեր առավելությամբ, սակայն պսակվեց մեզ համար ամենաանցանկալի արդյունքով՝ պարտությամբ: Մինչդեռ, հաղթանակի պարագայում կգրավեինք երկրորդ տեղը: Ամեն ինչ փոխվեց վերջին պահին, երբ մեր աղջիկները հայտնվեցին ցայտնոտում: Անգամ ռուս մեկնաբաններն ու մարզիչները խոստովանեցին, որ դա օլիմպիադայում իրենց ամենաբարդ հանդիպումներից էր, որում հաղթեցին հաջողության շնորհիվ:

-Այսինքն, Մարիա Կուրսովան պարտվեց ցայտնոտո՞ւմ:

-Ո՛չ, նա սկզբից էլ հայտնվել էր վատ դիրքում, սակայն Էլինա Դանիելյանն առաջին խաղատախտակին արդեն հաղթել էր, Լիլիթ Մկրտչյանը սեւերով  առավելություն ուներ, իսկ Լիլիթ Գալոյանի մոտ անհաջողությունների փուլ էր սկսվել:

-Ինչո՞վ էր դա պայմանավորված:

-Ցանկացած շախմատիստուհի էլ լինում է ոչ լավագույն մարզավիճակում: Ամեն դեպքում նա պայքարում էր. կարեւոր մի քանի հանդիպումներում կարողացավ ոչ-ոքիներ եւ հաղթանակներ գրանցել: Իսկ ընդհանուր առմամբ, մերոնք լավ խաղացին. առաջին եւ երկրորդ խաղատախտակներին կայուն արդյունք գրանցեցին, իսկ վերջում էլ Կուրսովան սկսեց հաղթել: Նա եւ Գալոյանը կարեւոր հաղթանակներ տարան: Բացի այդ, նրա ոչ-ոքիները նպաստում էին մրցամարտերում մեր հաղթանակներին:

-Այսինքն, Լիլիթի առաջադրանքը թիմին առնվազն կես միավոր ապահովե՞լն էր:

-Ոչ, բոլորն էլ պետք է խաղային հանուն հաղթանակի: Սակայն, ընթացքում, առաջադրանքը կարող է սրբագրվել. եթե ոչ-ոքին ընդհանուր հաղթանակ է ապահովում, ուրեմն պետք է ձգտել դրան՝ ավելորդ ռիսկից խուսափելու համար:

-Ինդոնեզիայի հավաքականից կրած պարտությունը թյուրիմացությո՞ւն էր:

-Հասկանո՞ւմ եք, երբ թիմի անդամներից մեկը պարտվում է, մյուսներն ինքնըստինքյան ձգտում են հաղթանակի: Թիմի յուրաքանչյուր խաղացողի արդյունքը շղթայական ազդեցություն է ունենում մյուսների խաղին: Դա թիմային մրցումների առանձնահատկություններից է: Ասեմ նաեւ, որ մրցակցին ամենեւին էլ չթերագնահատեցինք:

-Ինդոնեզացիներն իրո՞ք ուժեղ էին:

-Նրանք միայն մեզ չհաղթեցին, տհաճ անակնկալ մատուցեցին նաեւ այլ ուժեղներին: Պատահում է, որ թույլ թիմի խաղը ստացվում է, եւ, պատկերավոր ասած՝ համընթաց քամու շնորհիվ առաջ են շարժվում: Բայց վերջում նրանց ուժերը չբավականացրեցին: Ամեն դեպքում, նրանց առաջին երկու խաղատախտակներին հանդես են գալիս տաղանդավոր շախմատիստուհիներ, որոնց, իմ կարծիքով, լավ ապագա է սպասվում:

-Միավոր կորցրեցինք նաեւ ԱՄՆ-ի հավաքականի հետ մրցավեճում, որը ոչ-ոքի ավարտվեց: Դա օրինաչա՞փ արդյունք է:

-Շատ լարված պայքար ծավալվեց, որի ընթացքում առավելությունը երեք անգամ անցավ մերթ մեր, մերթ՝ նրանց կողմը: Վերջին 15 րոպեներին ես եւ ամերիկյան թիմի գլխավոր մարզիչ Մելիքսեթ Խաչիյանը լարվածությունից արդեն չէինք կարողանում դահլիճից հետեւել պայքարի ընթացքին: Մի պահ հնարավոր էր ցանկացած զարգացում, բայց ի վերջո գրանցվեց մարտական ոչ-ոքի:

-Որո՞նք էին ամենաբարդ հանդիպումները:

-Ռուսաստանի, Խորվաթիայի եւ Իսպանիայի ընտրանիների հետ մրցամարտերը: Իսկ ամենահեշտը մեկնարկային տուրերի խաղերն են, երբ մրցում ես թույլ թիմերի հետ: Երրորդ տուրից՝ վիետնամցիների հետ հանդիպումից սկսած՝ արդեն նորմալ մրցակիցների հետ էինք խաղում: Երեւի գիտեք, որ օլիմպիադաներում ընդհանուր հաշվարկից բացի կան նաեւ խմբեր, որոնցում նույնպես լավագույններին մրցանակներ են շնորհվում: Այս անգամ մենք A խմբում գրավեցինք 2-րդ տեղը, թեպետ գործակցով 10-րդն էինք: Նախորդ օլիմպիադայում էլ 3-րդն էինք ճանաչվել: Իսկ ընդհանուր հաշվարկում բաժանեցինք 4-6-րդ տեղերը, թեպետ միավորների հաշվարկի այլ կարգի դեպքում բրոնզե մեդալակիր կդառնայինք:

-Ամեն դեպքում, հիասթափված չե՞ք:

-Ոչ, բայց նաեւ ուրախ չեմ: Միջանկյալ զգացում է. բավարարված եմ: 5-րդ տեղն արդեն շատ դժվար է գրավել: Առավել եւս, որ մեզնից բարձր դասված թիմերի խաղացողները աշխարհի 40 լավագույն շախմատիստուհիների շարքում են: Հիասթափված չեմ նաեւ այն պատճառով, որ մեր աղջիկներն արդեն ընտելացրել են իրենց կայուն հաջող խաղին եւ անցյալ տարվա Եվրոպայի առաջնությունում էլ մինչեւ վերջին պահը հավակնում էինք մրցանակային տեղի: Երեք տարի է, նույն պատմությունը կրկնվում է: Հայաստանի հավաքականի հետ արդեն հաշվի են նստում: Մեզ ընդամենն անհրաժեշտ է մեկ անգամ կոտրել սառույցը: