Փաստ ինֆո

Արարատի և Վայոց Ձորի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում այսօր շարունակվել է սպանության փորձի մեջ մեղադրվող Թովմաս Վարդանյանի գործով դատավարությունը, որի ժամանակ հարցաքննվել է  պաշտպանական կողմի վկան։ Մասնավորապես դատարան էր ներկայացել վկա Լիդա Սիմոնյանը, ով դատակոչվել էր պաշտպանական կողմի միջնորդությամբ։  Նա ամբաստանյալի հետ աշխատել է միևնույն սրճարանում որպես սպասք լվացող:

Վկայի խոսքով, նա դեպքի հաջորդ օրն է տեղեկացել կատարվածի մասին, իսկ թե ինչ պատճառով է տեղի ունեցել միջադեպը իրեն չի հետաքրքրել և գործի մանրամասներին էլ տեղյակ չի, առավել ևս չի իմացել, որ նրանց միջև գումարային հարցեր են եղել:

Վկայի հարցաքննությունից հետո ամբաստանյալը դատարանին խնդրեց դատական նիստը հետաձգել` նշելով, որ ինքնազգացողությունը վատ է եւ ցանկանում է, որ իրեն հանգստացնող ներարկեն:

Դատական նիստն ընդմիջվեց շտապօգնություն հրավիրելու համար, եւ մինչ ամբաստանյալին բուժօգնություն էր ցուցաբերվում՝ վատացավ նաեւ  տուժող Հայկանուշ Ներսիսյանի ինքնազգացողությունը:

Շտապօգնության բժիշկն արձանագրեց, որ ամբաստանյալի մոտ առկա են ցնցումներ, թուլություն, գլխացավ, ճնշման թեթևակի բարձրացում, սակայն ներարկումից հետո նա ի վիճակի էր մասնակցել նիստին, իսկ տուժողը, ում մոտ բարձրացել էր զարկերակային ճնշումը, անգամ   ներարկումներից հետո ի վիճակի չեղավ մասնակցել նիստին և ներկայացուցչի միջոցով դատարանին խնդրեց դատավարությունը շարունակել  իր բացակայությամբ:

Ի դեպ դատարանն  Արբատ գյուղի գյուղապետարանից ստացել էր երկու գրություն, որոնցից մեկի համաձայն ընթերականեր Նաիրա և Սարգիս Ավետիսյաններ անուն- ազգանուններով մարդիկ նշված գյուղում  չեն բնակվում, հաջորդ գրությամբ էլ պարզ դարձավ, որ այդպիսի անձինք ընդհանրապես հաշվառված չեն Արբատում։ Մինչդեռ, քննիչի կազմած  արձանագրության մեջ որպես ընթերականների բնակության վայր նշվել է հենց Արբատ գյուղը։

Պաշտպան Արմեն Մկրտչյանը հայտարարեց, որ դա իրեն հիմք է տալիս ենթադրելու, որ նման մարդիկ ընդհանրապես չեն եղել դեպքի վայրում և մտացածին տվյալներ են նշվել արձանագրության մեջ, ուստիեւ միջնորդեց դեպքի վայրի զննությամբ կազմված արձանագրությունը ճանաչել որպես անթույլատրելի ապացույց։ Ի դեպ, նշված արձանագրության համաձայն, դեպքի վայրի զննությամբ է հայտնաբերվել  իրեղեն ապացույց ճանաչված ուրագը: Դատարանը միջնորդությանը կանդրադառնա դատաքննության վերջնական փուլում՝ապացույցներն իրենց համակցության մեջ հետազոտելուց հետո:

Պաշտպանը հաջորդ միջնորդությամբ դատարանին խնդրեց իր պաշտպանյալի հարցաքննության արձանագրությունը ևս անթույլատրելի ապացույց ճանաչել, քանի որ քննիչի մոտ հարցաքննվելու ժամանակ գործին ներգրավված պաշտպանը ներկա չի գտնվել:

Ապա հայտարարությամբ հանդես եկավ ամբաստանյալը՝  նշելով, որ քննիչը իրեն ասել է «գրի, դատարանի դահլիճից տուն կգնաս», սակայն  ինքը դեպքի վերաբեյալ ոչինչ չի  հիշել և ներկայումս էլ չի հիշում:

Բացի այդ, ամբաստանյալը նշեց, որ իրեն հարցաքննելիս իր պաշտպանը ներկա չի եղել եւ նա միայն հարցաքննության վերջում է եկել։

Պարզվեց նաև, որ գործի նյութերում առկա  հարցաքննության արձանագրության մեջ պաշտպանի ստորագրությունը բացակայում է, ինչը մեղադրող դատախազը տեխնիկական վրիպակ որակեց: Այս  միջնորդությաններին եւս դատարանը կանդրադառնա դատաքննության վերջում՝ վերջնական դատական ակտ կայացնելիս:

Ամբաստանյալի պաշտպան Արմեն Մկրտչյանը միջնորդեց նաև անցկացնել կրկնակի և լրացուցիչ դատահոգեբուժական փորձաքննություն, քանի որ մինչև այդ անցկացված փորձաքննությունների եզրակացությունները տարբեր են եղել:

Ամբաստանյալն էլ հայտարարեց, որ երկրորդ անգամ ընդհանրապես փորձաքննություն չի անցկացվել եւ իրեն տարել են հիվանդանոց ու առանց փորձաքննություն անցկացնելու վերադարձրել քրեակատարողական հիմնարկ:

Ի դեպ նշենք, որ «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ի պետի ժամանակավոր պաշտոնակատար Սմբատ Բուլղադարյանը գրությամբ պաշտպանին տեղեկացրել է, որ  ամբաստանյալի մոտ ախտորոշվել է աթենոդեպրեսիվ համախտանիշ, և նա գտնվում է նյարդահոգեբույժի հսկողության տակ, ստանում հոգեմետ դեղորայք:

Մեղադրող դատախազն ու տուժողի ներկայացուցիչը առարկեցին միջնորդությանը, նշելով որ արդեն իսկ գործում առկա է երկու փորձաքննության եզրակացություն եւ դատարանը մերժեց պաշտպանի միջնորդությունը: Սակայն բավարարեց  լրացուցիչ դատաբժշկական և համալիր փորձաքննություններ նշանակելու մասին փաստաբանի միջնորդությունները, որոնցով վերջինս ցանկանում է պարզել, թե արդյոք  իրեղեն ապացույց ճանաչված ուրագի վրա առկա են արյան, մազի կամ մաշկի հետքեր, ինչպես նաեւ տուժողի մարմնական վնասվածքների ծանրության աստիճանը: