Փաստ ինֆո

Քաղաքացի Գայանե  Խաչատրյանին առաջադրվել էր  մեղադրանք  ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով` առանձնապես խոշոր չափերի խարդախություն՝ խոսքը  բնակարանային խարդախության մասին է` օգտագործելով տարեց սեպականատիրոջ դյուրահավատությունը: 

Ըստ մեղադրանքի, 2006-2007թթ. ընթացքում՝  ծանոթանալով  վիճահարույց բնակարանի սեփականատեր Սերգեյ  Սիմոնյանի հետ և տեղեկանալով, որ վերջինս որևէ ժառանգ չունի, բնակվում է կնոջ`  Ելենա Սահակյանի հետ, մտադրվել է վստահությունը չարաշահելու և խաբեության եղանակով տիրանալ նրանց պատկանող Երևան քաղաքի Գյուլբենկյան փողոցում գտնվող բնակարանին: Այդ նպատակով, Գայանե Խաչատրյանը, մոլորության մեջ է գցել զառամյալ Սերգեյ Սիմոնյանին, ձևական հոգատարություն ցուցաբերել նրա նկատմամբ, խնամել նրան և օգնություն ցուցաբերելու տարբեր պատրվակներով վերջինիցս` 2010-2011թթ. վերցրել նրան պատկանող ՀՀ քաղաքացու երկու անձնագրերը` դրանով կախյալ դրության մեջ գցելով 83-ամյա ծերունուն: 2011թ. հոկտեմբերի 19-ին Գայանե Խաչատրյանը, ըստ մեղադրական եզրակացության,  խաբեությամբ Սերգեյ Սիմոնյանից կորզել է հիշյալ բնակարանը վաճառելու կամ գրավադնելու վերաբերյալ լիազորագիր, որը հետագայում` արդեն Ս. Սիմոնյանի մահից հետո, օգտագործելով 2012թ. մայիսի 3-ին բնակարանը ձևականորեն վաճառել է իր դուստր Եվա Ղազարյանին`    Ելենա Սահակյանին պատճառելով առանձնապես խոշոր չափերի հասնող 11.700.000 ՀՀ դրամ գումարի գույքային վնաս: 

ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով առաջադրված մեղադրանքում ամբաստանյալ Գայանե Խաչատրյանն իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Ըստ նրա ցուցմունքի,  ինքը Ս. Սիմոնյանին չի ստիպել բնակարանն իրեն տալ, առկա է Սերգեյ Սիմոնյանի ձեռագիր «կտակը», որով հասկացվում է, որ վերջինս իրեն է կտակել իր  բնակարանը: Նկատենք սակայն, որ այսպես կոչված կտակը վավերացված չէ: Ս. Սիմոնյանի մահից հետո բնակարանը, Գ.Խաչատրյանի պարզաբանմամբ, օտար մարդու չի վաճառել, այլ տվել է իր աղջկան` կնքելով առուվաճառքի պայմանագիր: Գումարը` 17.000.000 ՀՀ դրամը, մի գրպանից դուրս է եկել և մտել է մյուս գրպանը: Ու այսքանից հետի Խաչատրյանը պնդել է, թե աղջկանից ստացած գումարն ամբողջությամբ ծախսել է և մտադիր չէ բնակարանը վերադարձնել Ելենա Սահակյանին:  Կադաստրում առկա է դիմում՝   գրված Ս. Սիմոնյանի անունից, որ բնակարանի հետ կապված գործարք չկատարեն, բայց համոզված է, որ այդ դիմումը Ելենան է գրել:

Սա դատարանում, մինչդեռ նախաքննության ընթացքում ամբաստանյալ Գայանե Խաչատրյանն իրեն լիովին մեղավոր է ճանաչել: Ըստ նախաքննական ցուցմունքի, 2006-2007թթ. անշարժ գույքի շուկայում ծանոթացել է Սերգեյ  Սիմոնյանի հետ, որն այնտեղ է գնացել բնակարանը վաճառելու նպատակով: Վերջինս հայտնել է, որ բնակարանը ցանկանում է վաճառել 50.000 ԱՄՆ դոլար գումարով: Նույն օրը նրա հետ միասին գնացել և տեսել է բնակարանը: Տեսնելով այն` Սիմոնյանին ասել է, որ բնակարանը այդ գնով չի կարող վաճառել, սակայն Ս. Սիմոնյանը պնդել է, որ բնակարանը 50.000 ԱՄՆ դոլարից պակաս չի վաճառի: 2008թ. տարեսկզբին Մերգելյանի այգում պատահաբար հանդիպել է Ս. Սիմոնյանին եւ հետաքրքրվել, թե ինչու գնորդ չի գտնում բնակարանի համար, ինչին պատասխան պապիկն ասել է, որ գնորդ չի փնտրում, քանի որ նրա կինը դեմ է բնակարանի վաճառքին: Ս. Սիմոնյանն ասել է, որ Ե. Սահակյանն իր կինը չէ, իրենք ամուսնալուծված են, բնակարանը պատկանում է իրեն և ում ցանկանա նրան էլ այն կտրամադրի: Դա լսելով` մտադրություն է առաջացել Ս. Սիմոնյանին խնամելու և նրա վստահությունը ձեռք բերելու ճանապարհով վերջինիս բնակարանին տիրանալու վերաբերյալ: Դրանից հետո, գրեթե ամեն օր Մերգելյանի անվան այգում հանդիպել է Ս. Սիմոնյանին, զրուցել, մտերմացել նրա հետ` նպատակ ունենալով այդ եղանակով վերջինիս մոտ վստահություն ձեռք բերել: Ս. Սիմոնյանի վստահությունը ձեռք բերելու նպատակով ինքը մի քանի տներ է ցույց տվել նրան,  Ս. Սիմոնյանին խոստացել նրա բնակարանը վաճառելուց հետո նրա համար գնել նրա հավանած  բնակարանը, սակայն իրականում նման մտադրություն չի ունեցել, այլ ուղղակի նման վերաբերմունքով ցանկացել է Ս. Սիմոնյանի վստահությունը ձեռք բերել: 2011թ. հոկտեմբերի 19-ին խաբեությամբ նրանից վերցրել է վերջինիս սեփականություն հանդիսացող  բնակարանը վաճառելու, գրավադնելու իրավունք վերապահող լիազորագիր, որը նոտարական կարգով  վավերացվել է:  Գնացել են նոտարական գրասենյակ` բնակարանի առուվաճառքի պայմանագիրը կնքելու համար, սակայն նոտարը հրաժարվել է  առուվաճառքի գործարք կատարել, քանի որ սեփականատիրոջ կինը` Ելենա Սահակյանը բնակարանը վաճառելու համար համաձայնություն չի տվել: Նոտարը ցանկացել է տեսնել բնակարանի սեփականատիրոջը՝  Ս. Սիմոնյանին,  բոլորի ներկայությամբ նոտարը հարցրել է արդյոք նա վաճառում է իր բնակարանը, թե` ոչ: Ս. Սիմոնյանը հայատարարել է, որ  բնակարանը վաճառելու ցանկություն չունի: Այդ ժամանակ նոտարը, ցույց տալով լիազորագիրը, հարցրել է, թե ինչու է նման լիազորագիր տվել, որին Ս. Սիմոնյանը պատասխանել է. «Ինչ լիազորագիր, ինչ բան»: Դրանից հետո նոտարն ասել է, որ ամեն ինչ պարզ է և պահանջել է ազատել աշխատասենյակը: 

Ավելի ուշ տեղեկանալով, որ  օրեր առաջ Ս. Սիմոնյանը մահացել է, մահվան փաստը ստուգելու համար գնացել է վերջինիս բնակարան ու համոզվել դրանում,  իսկ  2012թ. մայիսի 3-ին ձևական առուվաճառքի պայմանագիր կնքելով դստեր Եվա Ղազարյանի հետ, խաբեությամբ տիրացել է այդ բնակարանին:

Դատարանը՝  հաշվի առնելով ամբաստանյալի նախաքննության և դատաքննության ընթացքում տված ցուցմունքների հակասությունը, գնահատելով այն մյուս ապացույցների հետ համակցությամբ մեջ` հավաստի է համարել ամբաստանյալի նախաքննության ընթացքում տված ցուցմունքները:  Ըստ դատարանի, ամբաստանյալ Գայանե Խաչատրյանի կողմից մեղքը չընդունելը նպատակ է հետապնդում խուսափելու քրեական պատասխանատվությունից: 

Երևանի Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների   ընդհանուր իրավասության դատարանը՝  նախագահությամբ դատավոր Արմեն Խաչատրյանի, հունիսի 5-ի դատավճռով ամբաստանյալ Գայանե Խաչատրյանին մեղավոր է  ճանաչել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով և նրան դատապարտել ազատազրկման 4 տարի 6 ամիս ժամկետով: Ամբաստանյալի նկատմամբ պատիժ նշանակելիս դատարանը հաշվի է առել, որ  ամբաստանյալը կին է, ըստ  նախնական ախտորոշման,  տառապում է  նյարդային սիստեմի ֆունկցիոնալ խանգարմամբ՝   նևրասթենիայի ձևով՝ արտահայտված   ասթենո-նևրոտիկ սինդրոմ ցեֆալգիայով:

Ամբաստանյալը բողոք է ներկայացրել ՀՀ քրեական վերաքննիչ դատարան՝ բողոքում միջնորդում է բեկանել Երևանի Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավճիռը, և  գործն ուղարկել այլ դատական կազմով նոր քննության:

Հեղինակ` Սոնա Մաշուրյան