Փաստ ինֆո

Հարավային Կորեայում ՄԱԿ-ի հանձնաժողովը քննություն է սկսել Կորեայի ժողովրդական դեմոկրատական հանրապետությունում(ԿԺԴՀ) մարդու իրավունքների խախտումների վերաբերյալ: Հանձնաժողովի նիստի ընթացքում ցուցմունքներ են տվել Հյուսիսային Կորեայից հարավ փախած 30 քաղաքացի: Նրանք ներկայացրել են այն սարսափելի և անմարդկային իրավիճակը, մարդկանց խոշտանգումների և մահապատիժների համապատկերը, որ այսօր իշխում է ԿԺԴՀ-ի համակենտրոնացման ճամբարներում: Այդ մասին նյութեր է հրապարակել անգլիական «Daily Mail» պարբերականը, հաղորդում  է «.vesti.ru»-ն:

Թերթը ներկայացնում է տարբեր դրվագներ այն պատմություններից, որոնք ներկայացրել են ՄԱԿ-ի հանձնաժողովին հյուսիսկորեական  թիվ 14 ճամբարից հրաշքով ազատված այդ մարդիկ: Օրինակ, ներկայացվում է, թե ինչպես են ճամբարի հսկիչները պատժել կորեական կարի ֆաբրիկաներից մեկի 22-ամյա բանվորին, որն  այդ հաստատության սարքերը  տեղափոխելու ժամանակ կարի մեքենաներից  մեկը պատաբար վայր է գցել աստիճաններից: «Եթե դու մեռնես, միևնույնն է մեքենան արդեն ետ չես բերի: Մեղավորը քո ձեռքերն են»,- ասել է հսկիչներից մեկը և խոհանոցային դանակով կտրել նրա միջնամատը: Ինքը,  նախկին  բանտարկյալը այս իրավիճակը գնահատելիս նշել է, որ «էժան է պրծել»: Չէ՞ որ հսկիչը կուզենար՝  և  մատի փոխարեն կարող էրկտրել նաև իր դաստակը: 

Այս համակենտրոնացման ճամբարի մասին նախկին բանտարկյալ Շին Դոն Յուկը գրել է «Escape From Camp 14» (Փախուստ թիվ 14 ճամբարից) գիրքը: Բրիտանացի լրագրողները նշել են, որ այն պատմությունները, որ  ներկայացրել են գրքի հեղինակը և նրա բախտակից ընկերները, հաճախ թվում են անհավանական: Սակայն ՄԱԿ-ի հանձնաժողովը իր առջև նպատակ է դրել պատմել ամեն ինչ սեփական ժողովրդին ահաբեկող հյուսիսկորեական ռեժիմի մասին: 

Հրապարակման մեջ նշվում է, որ այդ 30 հոգին ընդամենը մի փոքր հատվածն են այն հարյուրհազարավոր քաղաքական բանտարկյալների դիմաց, ովքեր անցել են, այսպես կոչված, ուղղիչ-աշխատանքային գաղութներով: Հաճախ այդ հաստատություններում են հայտնվում  ոչ միայն այն մարդիկ, ովքեր մեղավոր են ճանաչվել ռեժիմի դեմ կատարած հանցանքի մեջ, այլև նրանց ողջ ընտանիքները:

Գրքի հեղինակը՝ Շին Դոն Յուկը, ինքն էլ ծնվել է ճամբարում, 1982թ.-ին: Նրա ընտանիքը այդ ազատազրկման վայրում է հայտնվել 1960-ականների կեսերին, երբ նրա երկու հորեղբայրները փորձել են հեռանալ երկրից: Շին Դոն Յուկի թե հայրը և թե մայրը ազատազրկվածներ են եղել: Նրանք ամուսնացել են ճամբարում: Եթե երեխան արտամուսնական լիներ, ապա նրա ծնողները կենդանի չէին մնա՝  նրանց  արտամուսնական սեռական կապի համար մահապատժի կենթարկեին: 

Չէր ապրի նաև երեխան: Բանտարկյալներից մեկը պատմել է, թե ինչպես են իրեն ստիպել իր նորածին երեխային խեղդել ջրով լցված դույլում: «Մայրը խնդրում էր խղճալ երեխային, բայց նրան շարունակ խփում էին: Նա դողացող ձեռքերով երեխայի գլուխը մտցրեց  ջրով լի դույլի մեջ: Լացը կտրվեց: Ջրի վրա երևացին պղպջակներ, երեխան խեղդվեց: Փոքրիկի տատիկը անխոս վերցրեց և տարավ նրան»:

Մեկ ուրիշ բանտարկյալ՝ Քան Չհոլհվանը, իր «Փհենյանի ակվարիումը» գրքում ներկայացնում է տարածված պատիժներից մեկը, որը կիրառվում էր թիվ 15 ճամբարում: Իշխող ռեժիմի դեմ հանդես եկող մարդու բերանը լցրել են քարերով: Հետո նրան կապկպել են և գնդակահարող խմբի ղեկավարը տվել է գնդակահարելու հրամանը: Մահվան դատապարտվածների վրա կրակում էին երեք անգամ:

Գլխին կրակոցը զոհին սպանում էր, իսկ կրծքին կամ փորին կրակոցով մահապարտին ստիպում էին ընկնել փոսի մեջ: «Դա թեթևացնում էր նրանց աշխատանքը, ովքեր թաղում էին գնդակահարվածին»,- բացատրում է գրքի հեղինակը:

Բրիտանացի լրագրողները հյուսիսկորեական ուղղիչ աշխատանքային գաղութները համեմատում են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիների նացիստական համակենտրոնացման ճամբարների հետ: Այստեղ նույնպես սնունդը  այն աստիճան աղքատիկ է, որ մարդիկ, այդ թվում նաև երեխաները ուտում են ինչ պատահի՝ առնտետներ, գորտեր, օձեր, միջատներ:

Ինչպես նշում է «Daily Mail»-ը  նույն նացիստական մեթոդներով են վերաբերում բանտարկյալների հետ նաև կորեական ճամբարների հսկիչները: Ազատազրկվածներին  ժամերով  ստիպում են չոքել բետոնե հատակին, դեմքերին ու ոտքերին  հարվածում են փայտերով, նետում են պատժախցեր՝ ուղղակի հարազատների աչքի առջև:

Շին Դոն Յուկը պատմում է, որ ինքը մատնել է իր ծնողներին, որոնք պատրաստվում էին փախչել ճամբարից: Նա հսկիչներին հայտնել է իր ծնողների պլանները, որովհետև նրանց փախուստի պատճառով իրեն և մյուս հարազատներին կգնդակահարեին:  Նա ասում է, որ իր ծնողների փախուստը խափանելուց հետո, հսկիչներն իրեն ստիպել են նայել, թե ինչպես են նրանց մտրակահարում: 

Իսկ 2004թ.-ին ինքը՝  Շին Դոն Յուկը դիմեց փախուստի: Եվ  դա նրան հաջողվեց:

Հրապարակման մեջ նշվում է, որ ԿԺԴՀ-ի «...առաջնորդ Կիմ Չեն Ին շարունակում է ապրել իր ինչ-որ հեքիաթային աշխարհում, կորեացի ժողովրդի տառապանքներից շատ հեռու: Նրա վերջին նախագիծը դահուկային հանգստավայրի»  շինարարություն սկսելն էր, որն, ըստ նրա մատչելի պետք է լիներ յուրաքանչյուր ցանկացողի: «Սակայն այս շաբաթ շվեյցարական ընկերությունը հրաժարվեց ԿԺԴՀ-ին վաճառել  դահուկորդների վերելակներ»,- ընդգծում  է հոդվածը: